Tadeusz Majle, znany również pod pseudonimem „Tadek”, urodził się 23 sierpnia 1929 roku w Warszawie i zmarł 11 sierpnia 1999 roku.
Był on nie tylko powstańcem warszawskim, ale również żołnierzem 1 Dywizji Pancernej pod dowództwem generała Stanisława Maczka. Jego wkład w obronę ojczyzny w czasie II wojny światowej jest nieoceniony.
W swojej karierze akademickiej Tadeusz Majle osiągnął tytuł profesora doktora habilitowanego medycyny. Pracował jako zastępca dyrektora w Państwowym Zakładzie Higieny, a ponadto kierował Zakładem Ochrony Radiologicznej i Radiobiologii. Jego zaangażowanie w te instytucje pokazuje ważną rolę, jaką odgrywał w polskiej nauce i medycynie.
Warto również zaznaczyć, że pełnił funkcję sekretarza w Polskiej Opiece Zdrowotnej, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój ochrony zdrowia w Polsce.
Życiorys
W czasie II wojny światowej Tadeusz Majle zaangażował się w działalność harcerską, związując się z Zawiszą, a także pełniąc rolę zastępowego w 16. Warszawskiej Drużynie Harcerzy. Wraz ze swoim zastępem brał udział w akcjach małego sabotażu, które miały na celu przeciwdziałanie okupacji. W dniu 25 lipca 1944 roku został zmobilizowany i otrzymał przydział jako łącznik. Gdy wybuchło powstanie, zastało go ono w Śródmieściu, gdzie roznosił rozkazy. Początkowo walczył ramię w ramię z żołnierzami zgrupowania AK „Chrobry II”. Po upływie kilku dni dotarł do punktu koncentracji swojej drużyny, z którą to obsługiwał Harcerską Pocztę Polową.
W połowie września Tadeusz Majle został ranny, co jednak nie przeszkodziło mu w kontynuacji walki. Po upadku powstania trafił do obozów jenieckich w Lamsdorf oraz Mühlberg/Elbe. Udało mu się uzyskać wolność podczas ewakuacji obozu. Następnie wstąpił do 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, gdzie służył w 1 pułku artylerii motorowej. Po wojnie, w wrześniu 1946 roku, powrócił do Polski.
W okresie powojennym Tadeusz kontynuował swoją edukację w Liceum im. Władysława IV w Warszawie, gdzie w czasie okupacji uczęszczał na tajne komplety. Po roku przeniósł się do Liceum im. Stefana Batorego, gdzie w 1949 roku zdał egzamin maturalny. W 1955 roku uzyskał dyplom lekarza na Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1964 roku rozpoczął pracę w Państwowym Zakładzie Higieny.
Był autorem wielu publikacji naukowych, w tym poradnika seksuologicznego „Co każde małżeństwo wiedzieć powinno”, który ukazał się w wydawnictwie PZWL w 1958 roku. W swojej karierze opublikował ponad 130 prac naukowych, co przyczyniło się do jego uznania w środowisku naukowym. Jego zasługi zostały docenione przez różne odznaczenia, w tym Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy, Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL, materiały Służby Bezpieczeństwa (1967-1987), wybór, wstęp i opracowanie: Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, t. I, Warszawa 2009 r., s. 329.
- Roczniki Państwowego Zakładu Higieny, tom 50, nr 4, Warszawa 1999 r., s. 341-343.
- Powstańcze Biogramy – Tadeusz Majle.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Mikołaj Rejchman | Wanda Piłsudska | Antoni Elzenberg | Henryk Hilarowicz | Jerzy Brunner (bakteriolog) | Barbara Stroińska-Kuś | Jan Macherski | Mariusz Jasik | Mirosław Śmiłowicz | Zbigniew Olejnik | Seweryn Cytronberg | Zofia Galewska | Zygmunt Grodner | Artur Dziak | Marek Kośmicki | Ewa Pronicka | Piotr Henryk Skarżyński | Leon Kazimierz Ostaszewski | Maurycy Urstein | Anna CzłonkowskaOceń: Tadeusz Majle