Aleksander Antoni Le Brun

---

Życiorys

Urodziny Aleksandra Antoniego Le Bruna, najmłodszego syna Tomasza Le Brun h. Zgoda (1752-1805), miały miejsce 12 maja 1803 roku w Warszawie. Jego matką była Adelajda z d. Demimuid (1781-1848). Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim w 1820 roku, zawarł związek małżeński z Pauliną Celińską.

Od 1840 roku pełnił rolę naczelnym lekarza w szpitalu Dzieciątka Jezus, a jego kariera zawodowa rozwijała się, gdy został profesorem Akademii Medyko-Chirurgicznej oraz Szkoły Głównej w Warszawie. Jego wkład w medycynę związany jest z byciem jednym z pionierów stosujących chloroform i eter jako znieczulenie podczas operacji. W 1847 roku współtworzył wraz z Natansonem oraz Helbichem pierwsze czasopismo lekarskie w Królestwie Kongresowym, zatytułowane „Tygodnik Lekarski”, w którym na przestrzeni lat opublikował około 80 artykułów.

Le Brun bronił tytuł doktora na Sorbonie, jego praca skupiała się na kołtunach polskich. Był chirurgiem o wszechstronnych umiejętnościach manualnych oraz nowatorskim podejściu do medycyny, co pozwoliło mu na przeprowadzanie skomplikowanych operacji z dużym powodzeniem.

W szpitalu wprowadził wiele nowoczesnych rozwiązań, zaskakujących jak na ówczesne czasy. Zdecydował się na wydzielenie osobnej sali operacyjnej, co znacznie podniosło standardy bezpieczeństwa. Dodatkowo stworzył ambulatorium przyszpitalne oraz wprowadził codzienne wizyty lekarzy, którzy byli zobowiązani do skrupulatnego dokumentowania obserwacji klinicznych, co znacznie poprawiło jakość opieki nad pacjentami.

Le Brun był także uznawany za pioniera w dziedzinach rynolaryngologii oraz otolaryngologii, które w dziewiętnastym wieku były dopiero w fazie rozwijającej się. Jego osiągnięcia i wkład w te specjalności uczyniły go wybitnym chirurgiem.

Ostatnie dni życia spędził na ziemi warszawskiej, gdzie został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 157-1-1/2/3).

---

Oceń: Aleksander Antoni Le Brun

---