Andrzej Strejlau

---

Młodość i wykształcenie

Dziadkowie Andrzeja Strejlaua przeprowadzili się na początku XX wieku z Mazowsza do Mitawy, gdzie zawarli związek małżeński, a ich syn, Michał Strejlau, przyszedł na świat. W latach dwudziestych XX wieku rodzina podjęła decyzję o opuszczeniu Mitawy, a niektórzy jej członkowie osiedlili się w Warszawie. Warto zauważyć, że brat Michała, Ignacy Ludwik, był żołnierzem Armii Krajowej (ps. Maria) i brał udział w powstaniu warszawskim. Walczył u boku swojego nieletniego syna Jerzego, który niestety zginął w sierpniu. Siostra Michała, Janina, była matką dwojga utalentowanych dzieci: śpiewaczki operowej Bognę Sokorską oraz malarza Janusza Kaczmarskiego, którego synem był znany bard Solidarności, poeta i pieśniarz Jacek Kaczmarski.

Andrzej był drugim dzieckiem Michała i Zofii z Kuczejewskich, mającą starszą siostrę, Jolantę. Jego ojciec Michał był utalentowanym pięściarzem, związanym z Warszawskim klubem Skra/Budowlani, a także cenionym trenerem bokserskim, który współpracował z Feliksem Stammem.

Osobiste tragedie rodziny były istotnym elementem młodości Andrzeja, gdyż jego matka, kilka miesięcy po jego narodzinach, została aresztowana przez Niemców w trakcie łapanki i wysłana do obozu koncentracyjnego Ravensbrück. Po pięcioletniej nieobecności, wróciła do domu już po wojnie, jednak syn nie był w stanie jej rozpoznać, ani po wyglądzie, ani po sylwetce.

Andrzej Strejlau jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Limanowskiego w Warszawie (dawniej znanego jako TPD nr 1), a także Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, którą ukończył w 1963 roku. Po zakończeniu studiów podjął karierę naukową, pracując jako nauczyciel akademicki oraz asystent na swojej uczelni, co wskazuje na jego zaangażowanie w edukację i rozwój młodych sportowców.

Kariera sportowa

W roku 1954 Andrzej Strejlau dołączył do juniorskiej drużyny piłki nożnej AZS-AWF Warszawa, wtedy pod okiem trenera Jerzego Talagi. Jako napastnik wyróżniał się umiejętnością strzelania goli. W czasie swojej edukacji, angażował się także w koszykówkę, z której reprezentacja jego szkoły zdobyła mistrzostwo miasta w 1958 roku. Dodatkowo, Strejlau próbował swoich sił w boksie, posiadając bilans jednego zwycięstwa i jednej porażki. Podczas studiów zajął się również piłką ręczną, gdzie początkowo grał na pozycji kołowego, a później jako rozgrywający. Był zawodnikiem zespołu Varsovia oraz, od 1960 roku, Warszawiance, z którą rywalizował w pierwszej lidze. Warto podkreślić, że reprezentował Polskę w piłce ręcznej zarówno w formacie 11-osobowym, jak i siedmioosobowym, obejmując również kategorie juniorskie i młodzieżowe.

Na boisku piłkarskim, Andrzej okazał się najskuteczniejszym zawodnikiem trzecioligowej akademickiej drużyny, zdobywając 33 gole w lidze. Swoją karierę jako szczypiornista zakończył w pierwszej połowie lat 60. XX wieku. Od 15 lutego do 30 sierpnia 1964 roku, Strejlau grał dla pierwszoligowej Gwardii Warszawa, prowadzonej przez znanego trenera Kazimierza Górskiego. Jego debiut w ekstraklasie miał miejsce 19 kwietnia 1964 roku, w meczu z Polonią Bytom, gdzie zmienił Wiktora Troczyńskiego w przerwie spotkania. Drugie spotkanie zagrał w kończącej rozgrywki 26. kolejce, remisując 1:1 w Warszawie z ŁKS Łódź, tym razem występując przez cały mecz. Niestety, musiał opuścić klub z powodu problemów zdrowotnych związanych z kręgosłupem, co wiązało się z zagrożeniem paraliżem.

W sezonie 1965/66 Strejlau, jako trener trzecioligowego Hutnika Warszawa, pokazał swoje umiejętności, zdobywając w tych rozgrywkach przynajmniej trzy bramki. Krótko w 1966 roku grał również w rezerwach Legii Warszawa. W latach 70. XX wieku kontynuował swoją karierę, biorąc udział w rozgrywkach reprezentacji oldbojów Warszawy.

Kariera trenerska

W okresie zaangażowania w piłkę ręczną w pierwszoligowej Warszawiance, Andrzej Strejlau obejmował funkcję grającego trenera. W styczniu 1963 zdobył unikalną możliwość jako stypendysta PZPN — jako pierwszy w historii tej instytucji.

Po zakończeniu studiów kontynuował pracę na swojej uczelni, rozpoczynając karierę naukową na stanowisku asystenta w Katedrze Gier Zespołowych. Pełnił również rolę koordynatora gier zespołowych w Warszawiance. Przez krótki czas pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w szkole podstawowej w Wólce Węglowej.

Latem 1964 objął stanowisko trenera drużyny piłkarskiej HKS Warszawa, która występowała na czwartym poziomie rozgrywkowym. Zespół odniósł sukces, awansując do Warszawskiej Ligi Okręgowej, lecz po reorganizacji ligi ponownie przesunął się na czwarty szczebel.

Reprezentacje narodowe

W połowie lat 60., Strejlau asystował Kazimierzowi Górskiemu podczas treningów centralnych obozów juniorskich. W 1965 współpracował jako stażysta z dorosłą kadrą, co miało miejsce na warszawskiej AWF. W latach 1966-1968 prowadził drużynę AZS-AWF Warszawa, z którą odniósł sukcesy awansując do III ligi. Podczas meczu z NRD w 1966 współpracował z trenerem Antonim Brzeżańczykiem. W 1970 wspierał Ryszarda Koncewicza w przygotowaniach do meczu z Albanią.

W 1968 Strejlau został trenerem młodszej reprezentacji juniorów Polski, a jego podopieczni uczestniczyli w UEFA Youth Tournament w Niemczech Wschodnich. Niestety, grupa strejlauowska nie odniosła spodziewanego sukcesu. W kolejnych latach Strejlau pracował z młodzieżową reprezentacją U23, zajmując w eliminacjach do ME raz drugie miejsce, a raz awansując do fazy pucharowej.

W latach 70. Strejlau związany był również z pierwszą reprezentacją; pełnił funkcję analityka na ważnych wydarzeniach sportowych, jak igrzyska olimpijskie w 1976, czy mistrzostwa świata w 1974. Wyróżniał się także w międzynarodowych konfrontacjach, prowadząc młodzieżowe drużyny w spotkaniach towarzyskich, takich jak te przeciw Haiti i Kanadzie.

Jego kariera w reprezentacji zakończyła się jednak serią niepowodzeń w eliminacjach do największych turniejów. Mimo to Strejlau prowadził kadrę narodową w 93 meczach, pozostając jedną z kluczowych postaci w historii polskiego futbolu.

Legia Warszawa i Zagłębie Sosnowiec

W połowie lat 70., Strejlau został trenerem Legii Warszawa. W czasie jego kadencji zespół kilkukrotnie plasował się na wysokiej pozycji, osiągając sukcesy na arenie klubowej. Zespół zajął drugie miejsce w fazie grupowej Pucharu Intertoto oraz dobył kilka miejsc w półfinałach Pucharu Polski. Po czterech latach opuścił klub, ale pozostaje rekordzistą liczby prowadzonych spotkań.

Pod koniec 1979 roku przyjął posadę trenera Zagłębia Sosnowiec. Wykorzystując swoje doświadczenie, doprowadził zespół do utrzymania w elicie, chociaż kolejne sezony były mniej efektywne.

Fram

W latach 80., Strejlau przeniósł się do Islandii, skąd PZPN otrzymało zaproszenie do współpracy. Jego misja polegała na trenowaniu wicemistrza kraju — Knattspyrnufélagið Fram. Sezon 1982 okazał się trudny, a zespołowi udało się przezwyciężyć sytuację spadkową dopiero w 1983.

Pod kierunkiem Strejlaua, drużyna juniorska triumfowała w lokalnych rozgrywkach, a cały klub zyskał nową dynamikę, która przyczyniła się do późniejszych sukcesów.

Larisa

Następnie Andrzej Strejlau rozpoczął pracę w greckim AE Larisa. Wzbogacił swoją międzynarodową karierę o zdobycie Pucharu Grecji w 1985 roku. Jego starania doprowadziły klub do ćwierćfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Te sukcesy przyniosły mu zaszczytne honorowe obywatelstwo miasta Larisy, a jego wpływ na politykę piłkarską Grecji widoczny był przez wiele lat.

Powrót do Legii Warszawa

Po powrocie do Polski objął stanowisko dyrektora sportowego w Legii Warszawa. Obronił klub przed trudnościami i przyczynił się do zdobycia Pucharu Polski. Legia pod jego kierunkiem z sukcesem konkurowała na polskich boiskach, okupując czołowe miejsca w tabeli ligowej.

Kiedy objął stanowisko trenera, drużyna odniosła kolejne sukcesy, zdobywając m.in. Puchar Polski po wygranej z Jagiellonią Białystok. Strejlau, poświęcając się pracy w klubie, stał się nieodzowną częścią jego historii.

Selekcjoner

25 czerwca 1989 roku Andrzej Strejlau został selekcjonerem reprezentacji Polski, zastępując Wojciecha Łazarka. Początkowo planowano zatrudnienie Leszka Jezierskiego, lecz finalną decyzję podjęto głosem Zygmunta Lenkiewicza.

Chociaż Strejlau prowadził polski zespół w wielu wyzwaniach, eliminacje do głównych turniejów takie jak mistrzostwa świata i mistrzostwa Europy zakończyły się niepowodzeniem. Po niekorzystnym meczu z Norwegią w 1993 roku, który przyniósł ostateczną porażkę z drużyną, Strejlau oficjalnie zrezygnował z funkcji selekcjonera.

Pomimo trudności, pozostawił po sobie znaczący ślad w historii polskiego futbolu i był rozważany jako potencjalny trener w innych krajach, takich jak Hiszpania.

Rywalizacja z Jackiem Gmochem

Rywalizacja między Strejlauem a Jackiem Gmochem zapoczątkowana w latach 70. XX wieku była emocjonalna i złożona. Obaj trenerzy, uznawani za czołowych ekspertów futbolu, często się ścierali w dyskusjach na temat metod szkoleniowych.

W 2010 roku Gmoch wygłosił krytyczne uwagi na temat osiągnięć Kazimierza Górskiego i Strejlaua, co wywołało oburzenie wśród byłych reprezentantów Polski. W odpowiedzi na te słowa, piłkarze, w tym Władysław Żmuda, Andrzej Szarmach, Jan Tomaszewski, Włodzimierz Lubański, Antoni Szymanowski, otwarcie stanęli w jego obronie dostarczając sprostowania.

Skomplikowane relacje pomiędzy oboma trenerami można odnaleźć również w sporach dotyczących powiązań z organami służb specjalnych oraz wzajemnych oskarżeniach związanych z zagadnień politycznych.

Zagłębie Lubin

Od października 1995 roku Strejlau prowadził zespół Zagłębia Lubin. Debiut nie był szczęśliwy, gdyż drużyna przegrała z Wartą Poznań. Jednak, mimo trudności w sezonie, zespół zajął dziesiąte miejsce w tabeli. Podejrzenia dotyczące manipulowania wynikami spotkań doprowadziły Strejlaua do decyzji o zakończeniu współpracy z klubem.

Wyjazd do Chin

W 1997 roku Strejlau podjął pracę w Chinach, gdzie dzielił się swoimi doświadczeniami z lokalnymi trenerami. Takie spotkania odbywały się głównie w Szanghaju, gdzie Polak pracował z reprezentacją miasta U21, aby przygotować ją do Igrzysk Ogólnochińskich. W tym samym roku został także trenerem zespołu Shenhua FC, rozpoczynając karierę jako pierwszy polski trener piłkarski w Chinach.

Przygoda Strejlaua z chińskim klubem rozpoczęła się trudnym meczem zakończonym porażką 1:9 z Beijing Guo’an. Niemniej jednak, drużyna pod jego skrzydłami wypracowała lepsze wyniki i fechtowała się na wicemistrza kraju.

Jego kontrakt wygasł w 1998 roku, a mimo oferty poprowadzenia reprezentacji Chin, Strejlau zdecydował się nie kontynuować kariery trenerskiej w tym kraju.

Kariera działacza

Andrzej Strejlau, jako osoba zaangażowana w rozwój polskiej piłki nożnej, znacząco wpłynął na różne aspekty funkcjonowania krajowej federacji. Pracując przez wiele lat w Wydziale Szkolenia Polskiego Związku Piłki Nożnej, dwukrotnie pełnił funkcję szefa szkolenia tej instytucji w okresach 1981 oraz 1986-1987. Co więcej, w latach 1986-1987 łączył tę rolę z byciem koordynatorem olimpijskiej reprezentacji Polski.

W 1999 roku Strejlau objął stanowisko dyrektora sportowego w PZPN, co świadczy o jego rosnącym wpływie na krajowy futbol. Krótko potem, w 2001 roku, odbył się jego półroczny epizod jako wiceprezes i dyrektor ds. sportowych Orlenu Płock. Następnie, w latach 2003-2009, był prezesem Hutnika Warszawa. Niestety, w trakcie jego kadencji klub borykał się z poważnym zadłużeniem, a następca Strejlaua, Maciej Purchała, złożył doniesienie do prokuratury. Z tego okresu pojawiły się również doniesienia o zaginionej dokumentacji finansowej.

Po ujawnieniu afery korupcyjnej w polskiej piłce, która doprowadziła do zatrzymania wielu osób, Strejlau pełnił funkcję przewodniczącego Kolegium Sędziów PZPN od 30 czerwca 2005 do 31 grudnia 2006. W tym czasie wraz z Leszkiem Saksem odpowiadał za obsadzanie sędziów i obserwatorów na mecze ligowe oraz nadzorował ich szkolenie. Wspólnie z Rafałem Rostkowskim rozpoczął również tworzenie grupy sędziów zawodowych, a w jej skład weszli m.in. Grzegorz Gilewski, Rostkowski oraz Maciej Wierzbowski.

Strejlau ściśle współpracował z prokuraturą, stawiając czoła problemom związanym z korupcją wśród sędziów. Jak wskazywał, często padał ofiarą oszustw ze strony swoich współpracowników. W odpowiedzi na pytania o uczciwych ludzi w polskiej piłce, jeden z działaczy z Pomorza stwierdził, że nie zna nikogo, kto mógłby mu dorównać, z wyjątkiem samego Strejlaua.

W latach 2008-2009 być może nieco z dala od największych wydarzeń, pełnił rolę rzecznika prasowego PZPN. Dodatkowo, przez pewien czas, zajmował również stanowisko prezesa Stowarzyszenia Trenerów Piłki Nożnej. W marcu 2017 roku, Strejlau został przewodniczącym Klubu Seniora PZPN, przejmując funkcję po zmarłym w poprzednim roku Henryku Losce. W ramach tego klubu zajął się integracją środowiska oraz udzielaniem pomocy doradczej młodszym działaczom.

Warto również zaznaczyć, że w grudniu 1999 roku Strejlau został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za swoje wybitne zasługi dla Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 2001 roku zyskał status członka honorowego PZPN, a w 2018 roku przyznano mu Diamentową Odznakę Honorową federacji.

Działalność społeczna

Andrzej Strejlau, poza prowadzeniem drużyn zawodowych, zaangażował się również w organizację piłkarskich spotkań towarzyskich i charytatywnych. W tym celu współpracował z różnorodnymi zespołami, takimi jak Reprezentacja Artystów Polskich, drużyny składające się z dziennikarzy, w tym sportowych, a także policjantów. Jest aktywnym członkiem kapituły dziecięcego Turnieju „Gramy o Złotą Piłkę” im. Aleksandra Zaranka. W roku 2023, Strejlau pełnił rolę trenera zespołu Decathlonu w pokazowym meczu przeciwko drużynie Kanału Sportowego.

W 2004 roku, bez powodzenia, próbował swoich sił jako kandydat w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy centroprawicowego Narodowego Komitetu Wyborczego Wyborców Macieja Płażyńskiego. Był także członkiem zarządu Europejskiego Klubu Biznesu Polska, co podkreśla jego szeroki zakres działalności.

Jego osiągnięcia zostały docenione w różny sposób. W 2014 roku odebrał Nagrodę m.st. Warszawy, a w 2015 roku został uhonorowany Medalem za Zasługi dla Policji. W 2019 roku, dzięki swoim staraniom w promowaniu sportu, otrzymał od NSZZ Policjantów Krzyż Niepodległości I Klasy z Gwiazdą.

Strejlau pełni także funkcję eksperta w radzie dzielnicy Bielany. 7 września 2018 roku został wybrany na trzyletnią kadencję do Rady Seniorów tej dzielnicy, a także objął stanowisko rzecznika prasowego. W 2022 roku zasiadł w radzie na kolejną kadencję.

Dodatkowo, w 2019 roku, stał się ambasadorem XX edycji turnieju Z podwórka na Stadion o Puchar Tymbarku, co świadczy o jego nieustannym zaangażowaniu w aktywności sportowe.

Działalność medialna

Andrzej Strejlau, znany ze swojego zaangażowania w media, doradzał reżyserowi Januszowi Zaorskiemu w trakcie tworzenia scenariusza do legendarnego filmu „Piłkarski poker” z 1988 roku. Jego aspiracje nie zakończyły się na jedynym filmie, gdyż przez następne lata starał się zrealizować drugą część tej produkcji.

Warto również zauważyć, że ma na swoim koncie inne występy filmowe. Pojawił się jako działacz sportowy w komedii „Poranek kojota” (2001), wystąpił jako osoba publiczna w jednym z odcinków serialu „Usta usta” (2010) oraz użyczył swojego głosu jako komentator w etiudzie “A.D. 2019” (2019). Dodatkowo, wystąpił w dokumentach „Deyna” (2003) oraz „Mistrz Kici” (2014).

Strejlau miał także przyjemność poprowadzić jeden z programów sylwestrowych u boku Hanki Bielickiej w telewizji Polsat. W 2010 roku wziął udział w reklamowej kampanii nowego Stadionu Wojska Polskiego, która była promowana hasłem „Nowy stadion Legii. O takim marzyłeś.”. W tej kampanii, można było zobaczyć jego oryginalny występ, gdzie zjadał truskawkę, podczas gdy damskie dłonie masowały go po głowie.

W 2012 roku Strejlau pojawił się na spotkaniu w ramach Akademii Sztuk Przepięknych na 18. festiwalu Przystanek Woodstock w Kostrzynie nad Odrą. Od września 2015 roku aktywnie komentuje wydarzenia sportowe także na Twitterze, gdzie jego konto śledzi ponad 74 tysiące osób. W 2017 roku został zaproszony jako gość specjalny do trzeciego odcinka programu telewizyjnego Polsat, „The Brain. Genialny umysł”.

W lutym 2019 roku podczas uroczystości plebiscytowej na gali Piłki Nożnej, Andrzej Strejlau otrzymał nagrodę przyznaną przez WP Sportowe Fakty dla „Osobowości Roku 2018” w obszarze mediów społecznościowych. 19 lutego 2020 roku został także ambasadorem firmy TUZ Ubezpieczenia.

Jako ekspert w dziedzinie futbolu oraz komentator wydarzeń sportowych, Strejlau przez wiele lat współpracował z różnymi stacjami telewizyjnymi, obserwując transmisje kluczowych spotkań piłkarskich, w tym meczów reprezentacji Polski, Ekstraklasy oraz Ligi Mistrzów. Jego początki w komentowaniu sięgają Euro 1992, gdzie swoją pierwszą transmisję zrealizował na antenie Telewizji Polskiej. Z czasem występował również w Canal+ i Polsacie Sport. Podczas Mistrzostw Świata 2018 w Rosji był ekspertem i komentatorem wybranych meczów, a później na stałe związał się z Eurosportem. W maju 2019 roku przeniósł się do TVP Sport, gdzie m.in. relacjonował Mistrzostwa Europy 2020, co zakończyło jego karierę jako komentatora sportowego.

Od marca 2020 Strejlau pracuje jako felietonista w internetowym serwisie sport.tvp.pl. W 2020 roku wspólnie z Michałem Polem prowadził na żywo program „Piłka Nocna” w Kanale Sportowym oraz na platformie YouTube. Dodatkowo, często pojawia się w programach o podobnej tematyce na Meczyki.pl.

Publikacje

W 1994 roku ukazała się *Autobiografia: Andrzej Strejlau*, która została napisana wspólnie z Andrzejem Personem w formie wywiadu-rzeki. To dzieło ukazuje zarówno osobiste jak i zawodowe doświadczenia autora, co czyni je szczególnie interesującym dla czytelników.

Kolejnym istotnym osiągnięciem był wydany w listopadzie 2018 roku tytuł *On, Strejlau*, stworzony w podobnej formule, lecz z bardziej rozbudowaną treścią, we współpracy z Jerzym Chromikiem. Książka ta zdobyła uznanie i zajęła wysokie miejsce w plebiscycie na Sportową Książkę Roku 2018, co wysoko świadczy o jej wartości w świecie literatury sportowej.

Strejlau i Chromik zorganizowali trasę autorską, promującą tę publikację, która cieszyła się dużym zainteresowaniem. Ich spotkania z czytelnikami były z ogromnym entuzjazmem przyjmowane, co potwierdza popularność obu autorów oraz ich twórczości.

Życie prywatne

W trakcie swoich studiów u Andrzeja Strejlaua zdiagnozowano chorobę Scheuermanna, co stanowiło dla niego poważne wyzwanie. Pomimo zalecenia lekarzy, by unikać kontaktów głową, w tym uderzeń piłki, kontynuował aktywne uprawianie sportu przez jeszcze wiele lat, co mogło wiązać się z ryzykiem dla jego zdrowia.

Na warszawskiej AWF Andrzej ukończył studium wojskowe oraz kurs oficerski, zdobywając stopień podporucznika rezerwy w Wojsku Polskim, co stanowiło istotny element jego edukacji.

W 1964 roku, podczas swojej gry w Gwardii Warszawa, był przez rok fikcyjnie zatrudniony w sekcji 1 wydziału 5 Biura Ochrony Rządu. Choć pełnił funkcję specjalisty samochodowego, nie posiadał przy tym prawa jazdy, co było dość nietypową sytuacją. W konsekwencji tego zatrudnienia, jego nazwisko znalazło się na kontrowersyjnej liście Wildsteina.

Andrzej Strejlau jest również szwagrem Ignacego Ordona. Zawarł związek małżeński z Marią Złomańczuk, absolwentką warszawskiej AWF, z którą poznał się na uczelni, gdzie wówczas wykładał. Ich związek zaowocował dwoma synami: Piotrem i Tomaszem, którzy również ukończyli AWF i zostali trenerami piłkarskimi związanymi z Legią Warszawa. Doczekali się powiększenia rodziny, w tym wnuka Tymona, urodzonego w 2016 roku.

Piotr Strejlau przez wiele lat pracował w Legii Warszawa, gdzie pełnił funkcje w dziale marketingu, był rzecznikiem klubu (1998–2004), współtrenował zespół Młodej Ekstraklasy (2008–2010) oraz kierował pierwszą drużyną (2010–2013), jednocześnie brał udział w tworzeniu akademii dla dzieci. Od 2013 roku związał się z klubem Wicher Kobyłka, gdzie pełnił różne role.

Tomasz, z kolei, był częścią sztabu trenerskiego Dariusza Wdowczyka w Legii (2005–2007) oraz w Polonii Warszawa (2007–2008). Także szkoląc juniorskie zespoły Hutnika oraz rezerwy Legii, pomagał Dariuszowi Dziekanowskiemu w juniorskiej reprezentacji Polski. Krótkoterminowo prowadził drużynę Hutnika w 2001 roku oraz Polonię w 2008 roku.

W 1989 roku Andrzej Strejlau miał poważny wypadek samochodowy w pobliżu Szczebrzeszyna. Później, jadąc z Michałem Listkiewiczem, doświadczył kolejnego wypadku na trasie Gdańsk–Łódź, co doprowadziło do konieczności wykonania rekonstrukcji stawu biodrowego. Obecnie cierpi na cukrzycę, a swoją pasję do palenia papierosów kontynuował aż do 2006 roku. Często można go było dostrzec z papierosem w dłoni, nawet podczas pracy trenerskiej. W 2014 roku wraz z żoną został wyróżniony Medalem za Długoletnie Pożycie Małżeńskie.

Statystyki

Zawodnik

Statystyki dotyczące występów Andrzeja Strejlaua jako zawodnika są niezwykle interesujące. W trakcie swojej kariery był związany z różnymi klubami, gdzie zdobywał cenne doświadczenie oraz umiejętności.

Nazwa Klubu	Sezon	Klasa rozgrywkowa	Liga		Pozostałe		Razem
			Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
Gwardia Warszawa	1963/1964	I liga	2	0	—		2	0
	1964/1965	I liga	0	0	0	0	0	0
Łącznie w karierze			2	0	0	0	2	0

Jak widać w powyższej tabeli, jego udział w meczach oraz zdobyte bramki były różne. Choć nie zaznaczył się jako strzelec goli, jego obecność na boisku przyczyniła się do wielu ważnych momentów w rozgrywkach.

Trener

Andrzej Strejlau swoją karierę trenerską również prowadził z sukcesami. Oto szczegóły dotyczące jego osiągnięć w roli trenera, które wykazują imponujące statystyki.

Klub	Od	Do	Ogółem
			M	Z	R	P	Zwy %
Polska (zastępstwo)	13 kwietnia 1974	15 kwietnia 1974	2	1	0	1	50%
Polska (zastępstwo)	31 października 1974		1	1	0	0	100%
Legia Warszawa	1 lipca 1975	30 czerwca 1979	141	56	38	47	39,72%
Legia Warszawa	1 grudnia 1987	30 czerwca 1989	58	31	14	13	53,45%
Polska	26 czerwca 1989	22 września 1993	54	18	22	14	33,33%
Zagłębie Lubin	24 października 1995	15 czerwca 1996	22	7	7	8	31,82%
Shenhua FC	17 lipca 1997	30 czerwca 1998	31	15	10	6	48,39%
Łącznie			309	129	91	89	41,75%

W tabeli przedstawiono jego osiągnięcia oraz wyniki, które uzyskał w różnych klubach, a także w reprezentacji. Kluczowe informacje dotyczą wygranych meczów oraz efektowności osiąganych przez niego rezultatów.

Sukcesy

Andrzej Strejlau to wybitny trener oraz były piłkarz, który osiągnął wiele sukcesów w swojej karierze. Poniżej przedstawiono najważniejsze z nich.

• Hutnik Warszawa – Klasa A, grupa II Mistrzostwo i awans do klasy okręgowej: 1965,
• AZS-AWF Warszawa – Liga okręgowa, grupa warszawska Mistrzostwo i awans do III ligi: 1967,
• Reprezentacja Polski U23 – Mistrzostwa Europy U23 (nieoficjalne) Półfinał: 1972–1974,
• Knattspyrnufélagið Fram – 2. deild Mistrzostwo i awans do 1. deild: 1983,
• – Mistrzostwo Reykjavíku: 1983,
• – Mistrzostwo Islandii juniorów,
• – Puchar Islandii juniorów,
• AE Larisa – Puchar Zdobywców Pucharów Ćwierćfinał: 1984/1985,
• – Puchar Grecji Zwycięstwo: 1984/1985,
• Legia Warszawa – Ekstraklasa Trzecie miejsce: 1987/1988,
• – Puchar Polski Zwycięstwo: 1988/1989,
• – Puchar Polski Finał: 1987/1988,
• Reprezentacja Polski – Marlboro Cup Trzecie miejsce: 1990,
• Shenhua FC – Jia-A League Wicemistrzostwo: 1997, 1998,
• – Puchar Chin Finał: 1997.

Odznaczenia i nagrody

Andrzej Strejlau, znany nie tylko jako doświadczony trener, ale także jako wszechstronny działacz, został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami. Oto niektóre z nich:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1999 roku,
• Medal Za Zasługi dla Policji otrzymany w 2015 roku,
• Medal Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie przyznany w 2014 roku,
• Krzyż Niepodległości I Klasy z Gwiazdą, przyznany przez NSZZ Policjantów w 2019 roku,
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy wręczona w 2014 roku,
• Diamentowa Odznaka Honorowa Polskiego Związku Piłki Nożnej przyznana w 2018 roku,
• Osobowość Roku 2018 w Social Mediach według plebiscytu Piłki Nożnej, uzyskana w 2019 roku.

---

Oceń: Andrzej Strejlau

---