Franciszek Głowacki

---

Kariera sportowa

Hokej na lodzie

Franciszek Głowacki miał bogatą historię jako zawodnik hokeja, grając w renomowanych klubach w Warszawie, takich jak Marymont (w latach 1926-1931), Legia Warszawa (1931-1936), Warszawianka (1936-1939), a także ŁKS Łódź (1945-1948). Ostatnie lata kariery spędził ponownie w Legii (1949-1952), pełniąc funkcję napastnika.

W trakcie swojej kariery z Legią Warszawa zdobył tytuły mistrza Polski w 1933 oraz 1951 roku, a także brązowy medal w 1949. Z kolei z Warszawianką, osiągnął wicemistrzostwo w 1937 oraz 1939 roku, a z ŁKS sięgnął po wicemistrzostwo w 1946 i brązowy medal w 1947. W latach 1934–1936 reprezentował Polskę w 9 meczach seniorskich, a podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku pełnił rolę rezerwowego.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, w 1952 roku, Głowacki przejął stery jako trener Legii, prowadząc zespół do zdobycia mistrzostwa. W latach 1952-1955 był również związany z kadrą narodową.

Piłka nożna

W dziedzinie piłki nożnej, Franciszek Głowacki zadebiutował w zespole Marymontu Warszawa, gdzie grał w latach 1926-1931. Następnie, w latach 1932-1934, reprezentował Legię Warszawa, a w 1932 i 1933 roku uczestniczył w rozgrywkach I ligi, gdzie zagrał w 26 meczach jako bramkarz. W kolejnych latach (1934-1939) bronił barw Okęcia Warszawa.

Po zakończeniu kariery sportowej, Głowacki skupił się na pracy trenerskiej. Jego osiągnięcia obejmowały prowadzenie rezerw Legii Warszawa w latach 1954-1955, a także II-ligowej Stali Rzeszów w 1961 roku. W tym samym roku rozpoczął przygotowania drużyny hokejowej Stali do sezonu. W sezonie 1967/1968 oraz jesienią 1968 przez jakiś czas trenował również I-ligowy Śląsk Wrocław.

Franciszek Głowacki znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (Kwatera: N-IV-5 Rząd: 5, Grób: 6).

---

Oceń: Franciszek Głowacki

---