Ulica Cicha w Warszawie


Ulica Cicha to jedna z ulic znajdujących się w malowniczej warszawskiej dzielnicy Powiśle. Ta ulica ma istotne znaczenie dla lokalnej społeczności oraz turystów odwiedzających tę część stolicy.

Ulica Cicha rozpoczyna swój bieg przy ulicy Tamka, a kończy przy ulicy Zajęczej. Jej unikalny charakter oraz spokojna atmosfera przyciągają zarówno mieszkańców, jak i osoby poszukujące chwili wytchnienia od zgiełku miejskiego życia.

Historia

Historia ulicy Cichej sięga XVIII wieku, kiedy to powstała jako droga dojazdowa od Tamki do spichlerza. Znajdował się on na miejscu obecnego skrzyżowania z ul. Zajęczą, a jego budowa przypisywana jest zapewne Józefowi Karolowi Lubomirskiemu, który był właścicielem jurydyki Aleksandria, obejmującej otaczające tereny. Z biegiem lat, w miarę jak koryto Wisły przesuwało się, funkcja tego spichlerza uległa transformacji: przed rokiem 1740 zmienił się w szpital, na koniec XVIII wieku stał się kamienicą mieszkalną, a po roku 1837 jego przestrzeń zajęła fabryka gumy elastycznej, prowadzona przez Józefa Wimera.

Ulica doczekała się regulacji przed rokiem 1817, a jej obecna nazwa zaczęła funkcjonować w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Wschodnia pierzeja ulicy przez długi czas była jedynie drewniana, co trwało aż do lat 30. XX wieku. Pierwszą nowoczesną kamienicę, wzniesioną w tym miejscu, zbudował znany architekt Artur Spitzbarth. Obok, pod numerem 4, od 1916 roku prowadziła swoją działalność znana Fabryka Czekolady i Cukierków Jana Domańskiego, która w 1931 roku zatrudniała około 350 pracowników.

Właścicielem przeciwległych gruntów przy ulicy Cichej od 1845 roku był hrabia Seweryn Uruski, który był również właścicielem ruin dawnego pałacu Gozdzkich-de Nassau przy ul. Sewerynów, a także terenów w rejonie ulicy Dynasy, znanych już od XVIII wieku. Po roku 1891, córką Uruskiego, księżną Marią Światopełk-Czetwertyńską, zainicjowała parcelację gruntów w pobliżu Skarpy oraz utworzenie alei Pod Skarpą, która była przedłużeniem ul. Cichej oraz jej dolnym odpowiednikiem, nigdy nie ukończoną aleją Na Skarpie, która obecnie nosi nazwę ul. Bartoszewicza.

W ramach planowania urbanistycznego, po rozbiórce dawnego spichlerza, który znajdował się w pobliżu ul. Zajęczej oraz po 1935 roku, nastąpiła zabudowa nieparzystej strony ulicy Cichej. Niestety, podczas II wojny światowej, liczna drewniana zabudowa w parzystej pierzei ulicy uległa zniszczeniu; resztki budynków fabrycznych przetrwały do lat siedemdziesiątych XX wieku.

Przypisy

  1. Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 11.11.2023 r.]

Oceń: Ulica Cicha w Warszawie

Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:23