Ulica Gęsta w Warszawie

---

Historia

Ulica Gęsta, symboliczny kawałek Warszawy, ma swoje korzenie sięgające połowy XVIII wieku. Jej budowa rozpoczęła się w okolicach roku 1750, kiedy to wytyczono środkowy odcinek wzdłuż skanalizowanego strumienia. Jako ulicy nadano jej obecną nazwę w 1770 roku. W początkowej fazie rozwoju, zabudowę stanowiło pięć drewnianych domów ulokowanych między ul. Browarną a skarpą, które przetrwały aż do 1944 roku.

W latach dwudziestych XIX wieku, Gęstą znacznie przekształcono w odcinku od ul. Browarnej do Dobrej. W tamtym czasie ulica charakteryzowała się wyłącznie drewnianą zabudową, w której skład wchodziły domy, dworki, składy skór oraz młyn usytuowany u podnóża skarpy. Posesje o numerach od 1 do 12 mieściły się pomiędzy ulicami Dobrą a Browarną, natomiast nieruchomości pod nr. 14 (w tym dwa drewniane domy), 16 (młyn) oraz późniejszy nr. 18 znajdowały się już między Browarną a skarpą.

Około 1822 roku, w miejscu nr 8/12, na północno-wschodnim narożniku z ul. Browarną, wzniesiono niewielką kamieniczkę, której właścicielem był Gaduszewski. Aż do połowy XIX wieku, była ona jedynym obiektem murowanym przy Gęstej. W połowie tego samego wieku, pod nr. 16 zlokalizowane było „interes białoskórniczy” prowadzony przez rodzinę Bauerfeindów. W 1854 roku znajdowały się tam dwa drewniane domy, ale około 1870 roku, wspomniana rodzina zrealizowała budowę piętrowej, jedenastoosiowej kamienicy. Dwa lata później zaś, w części zachodniej posesji powstały kolejne dwa murowane obiekty, pięcio- i dziesięcioosiowe, niemalże bez jakiejkolwiek dekoracji.

Nie tylko Bauerfeindowie byli właścicielami garbarni w tej okolicy. Kolejna, należąca do rodziny Langów, mieściła się pod nr. 18, umiejscowiona nad już wspomnianymi budynkami Bauerfeindów, a następna pod nr. 3 była własnością Julii Jarke. Interesujący dla obserwatorów był całkowity brak zabudowy po stronie nieparzystej Gęstej (południowej). Ulica borykała się także z problemami kanalizacyjnymi, a jej nawierzchnia pokryta była polnym kamieniem.

W okolicach 1936 roku, pomiędzy Gęstą, ulicą ks. Jana Siemca (obecnie Wiślana) oraz Dobrą, powstał zespół budynków (tzw. Szary Dom), należący do sióstr urszulanek i przyporządkowany numeracji ulicy Dobrej (ul. Dobra 59). Wacław Weker był autorem projektu tego zespołu zabudowań.

Niestety, w 1944 roku, podczas powstania warszawskiego, cała zabudowa Gęstej uległa zniszczeniu. Jej ostatnie resztki przetrwały na skarpie do lat pięćdziesiątych XX wieku. Po zakończeniu wojny, zdecydowano się na zaprzestanie zabudowywania skarpy, co odsłoniło dawny wąwóz strumienia. Z kolei parzysta pierzeja Gęstej została w całości przekształcona w park.

Obecnie, jedynym budynkiem, który można uznać za mieszczący się pod adresem ul. Gęstej, jest fragment domu urszulanek, umiejscowiony na południowej pierzei ul. Gęstej (na skrzyżowaniu z ul. Dobrą), oznaczony jako ul. Gęsta 1. Pozostałe obiekty w tej okolicy są przypisane do ulicy Wiślanej.

---

Oceń: Ulica Gęsta w Warszawie

---