Ulica Warecka, zlokalizowana w sercu warszawskiej stolicy, to nie tylko arteria komunikacyjna, ale także miejsce bogate w historię.
Znaleźć ją można w obrębie dzielnicy Śródmieście, która jest centralnym punktem Warszawy.
Ulica ta pełni istotną rolę w codziennym życiu mieszkańców i turystów, oferując im dostęp do licznych atrakcji i instytucji kultury.
Historia
W przeszłości ulica była istotną drogą narolną prowadzącą do Kałęczyna. Jej początki sięgają czasów, gdy stanowiła część jurydyki Szpitala św. Ducha. W końcu XVIII wieku w okolicy Nowego Światu wzniesiono drewniany dwór Wareckie, który należał do starosty wareckiego, Józefa Pułaskiego. To właśnie od tej posesji wzięła swoją nazwę ulica, co miało miejsce oficjalnie w roku 1770. Naprzeciwko dworu wybudowano pałac Jabłonowskich, który później przeszedł w ręce Sanguszków.
W połowie XIX wieku, w rejonie placu Powstańców Warszawy, zbudowano stajnie oraz powozownie dla poczty konnej. Później w tym miejscu powstał gmach Poczty Głównej, który przetrwał aż do czasów powstania warszawskiego.
Podczas walk o wolność, ulica Warecka przy Nowym Świecie stała się strategicznym punktem. To tutaj znajdował się główny właz kanałowy, przez który powstańcy ewakuowali się ze Starego Miasta.
Po tragicznych zniszczeniach w 1944 roku, w latach pięćdziesiątych odbudowano część budynków. Wśród nich znalazł się Dom Spółdzielczości Rolniczej (numer 11a), kamienica Wedegisa (numer 11), pałacyk Sanguszków oraz kamienica Wawrzyńca Mikulskiego, usytuowana na rogu Nowego Światu.
W latach 1948–1955 wzniesiono gmach Narodowego Banku Polskiego, którego głównym projektantem był Bohdan Pniewski. W kolejnych latach, między 1958 a 1961, po przeciwnej stronie ulicy powstał hotel Dom Chłopa, również zaprojektowany przez Bohdana Pniewskiego oraz Małgorzatę Handzelewicz-Wacławek. Hotel ten został wyposażony w rozległy parking, a po roku 2000 wzniesiono tu nowy obiekt hotelowy.
Ulica Warecka przy ul. Kubusia Puchatka charakteryzuje się dwoma sklepionymi, łukowymi prześwitami. Zachowała się tu przedwojenna nawierzchnia jezdni, wykonana z kostki granitowej, co nadaje temu miejscu niepowtarzalny klimat historyczny.
Przypisy
- Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 188. ISBN 978-83-62189-08-3.
- Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 14 Nowowiejska-Francesco Nullo. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2008, s. 69. ISBN 978-83-88372-37-7.
- Izabella Maliszewska, Stanisław Maliszewski: Śródmieście Północne. Warszawskie Termopile. Warszawa: Fundacja „Wystawa Warszawa Walczy 1939–1945, 2000, s. 103. ISBN 83-87545-32-5.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica Głucha w Warszawie | Ulica Gocławska w Warszawie | Ulica Górnośląska w Warszawie | Ulica Olszowa w Warszawie | Ulica Wąski Dunaj w Warszawie | Ulica Boleść w Warszawie | Ulica Grajewska w Warszawie | Ulica Grodzieńska w Warszawie | Ulica Paryska w Warszawie | Ulica Kleczewska w Warszawie | Ulica Wał Zawadowski w Warszawie | Ulica Stara w Warszawie | Ulica Bliska w Warszawie | Ulica Głębocka w Warszawie | Ulica Gęsta w Warszawie | Ulica Tytusa Chałubińskiego w Warszawie | Ulica Twarda w Warszawie | Ulica Lubelska w Warszawie | Ulica Stanisława Hozjusza w Warszawie | Ulica Belgijska w WarszawieOceń: Ulica Warecka w Warszawie