Ulica Burakowska w Warszawie

---

Historia

Historia ulicy Burakowskiej sięga czasów, gdy powstała ona jako droga prowadząca do wsi Buraków, założonej w końcu XIV wieku. Znajdowała się pomiędzy zachodnią częścią Wawrzyszewa, Marymontem a Powązkami. W drugiej połowie XVIII wieku, około roku 1770, ulica znalazła się poza obszarem Okopów Lubomirskiego, jednak fragment tej drogi do ul. Piaskowej został włączony do Warszawy. Uregulowanie Burakowskiej oraz części ulicy Powązkowskiej miało miejsce pod koniec tego samego stulecia.

Wkrótce po 1818 roku, tereny ulokowane po zachodniej stronie ulicy zyskały nową funkcję, gdyż powstał tam oboz letni dywizji piechoty Wojska Polskiego. Po 1831 roku w tym miejscu zlokalizowane były koszary rosyjskie.

Rok 1875 był istotny, gdyż tory kolei obwodowej przecięły ul. Burakowską, co spowodowało, że ulica straciła na znaczeniu i stała się bardziej lokalną drogą. Jedynie północny odcinek, biegnący obok obozu wojskowego, zyskał status drogi o większym znaczeniu wojskowym.

W początkowych latach XX wieku okolica Burakowskiej zaczęła się intensywnie rozwijać przemysłowo. Powstawały liczny zakłady, które przeważnie znajdowały się w rękach Żydów. Wśród nich była Fabryka Koronek Szymona Landaua z 1912 roku oraz zakłady chemiczne Ege B. Soborskiego, które rozpoczęły swoją działalność po 1920 roku.

Mimo znacznego rozwoju przemysłowego, ulica Burakowska pozostawała w trudnej sytuacji pod względem infrastruktury; w okresie międzywojennym brakowało tam wodociągu oraz kanalizacji. Dopiero po 1918 roku zaczęto myśleć o planach urbanistycznych rozwoju ulicy. W projekcie przewidywano przedłużenie Burakowskiej aż do ul. Włościańskiej, z kontynuacją przez Słodowiec, gdzie miała się zbiegać z ulicami, takimi jak Kasprowicza, Żeromskiego oraz Marymonckiej. Przebieg tej drogi miałby odciążać ulicę wachlarzowo odchodzącą na osi al. Wojska Polskiego, rozciągającej się od pl. Grunwaldzkiego.

Okres II wojny światowej przyniósł ogromne zniszczenia dla Burakowskiej, gdyż cała drewniana zabudowa ulicy oraz kilka fabryk uległy całkowitemu zniszczeniu. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, z rozbiórek usunięto także część ocalałych budynków.

W dzisiejszych czasach Burakowska skręca w kierunku wschodnim przed torami kolejowymi i przechodzi w ulicę Kłopot. Natomiast północny odcinek, który rozpoczyna się przy ul. Rydygiera, skrzyżowując się z torami kolejowymi, od września 2013 roku nosi nazwę Anny German.

---

Oceń: Ulica Burakowska w Warszawie

---