Ulica Borzymowska w Warszawie

---

Historia

W XVIII wieku, obszar, na którym obecnie znajduje się ulica Borzymowska, był świadkiem istnienia austerii, co można dostrzec na planie Warszawy z 1779 roku. Niestety, budynek ten ucierpiał podczas Powstania Kościuszkowskiego. Ulica została wytyczona na terenie kolonii Adolfówka, która była własnością Adolfa i Gustawa Dirksów. Początkowo miejsce to nosiło nazwę Łączna, a jako przecznica ulicy św. Wincentego prowadziła aż do dzisiejszej ulicy Gościeradowskiej. Obecna nazwa po raz pierwszy uwidoczniła się na planach Warszawy w 1920 roku.

W 1930 roku ulica była znana z posiadania zaledwie dwóch posesji pod numerami 3 i 4, położonych w rejonie ulicy św. Wincentego, w obrębie kolonii Kwiecieniówka oraz Bronusin. Na podstawie uchwały warszawskiego magistratu z 1931 roku, dotyczącej planu regulacyjnego dla tej dzielnicy, ulica została przedłużona aż do Trockiej. W miarę upływu czasu, proces parcelacji oraz zabudowy postępował intensywnie, szczególnie po wydłużeniu linii tramwajowej do pobliskiego cmentarza Bródnowskiego w 1933 roku.

Rok 1936 przyniósł do warszawskiego magistratu niezrealizowany projekt Związku Stowarzyszeń Przyjaciół Wielkiej Warszawy, w którym postulowano przedłużenie linii tramwajowej z cmentarza Bródnowskiego przez ulicę Borzymowską i Trocką do Radzymińskiej, lub zamianę jej na komunikację autobusową. Na skraju obecnych ulic Borzymowskiej i Trockiej powstało pierwsze schronisko dla psów, kotów oraz chorych koni, z donacją od lokalnego właściciela ziemskiego, Adolfa Hipsza, znanego powszechnie jako Hipcie. Niestety, to schronisko zostało zniszczone w trakcie wrześniowych walk w 1939 roku.

Do roku 1939 niemal cała nieparzysta strona ulicy była zabudowana. Parzysta strona natomiast była zajęta przez ogródki warzywne oraz pola uprawne, co można zobaczyć na niemieckich zdjęciach lotniczych z 1944 roku. W trakcie powstania warszawskiego, ulica była areną zaciekłych walk, co pozostawiło ślady po kulach na fasadach kamienic pod numerami 11a i 13, które zostały zasłonięte w 2009 roku.

W roku 1945, pod numerem 34/36 wzniesiono barak wykonany z cegły, w którym zainaugurowano działalność pierwszej nowej szkoły w powojennej Warszawie. W 1963 roku placówka została przeniesiona na ulicę Olgierda. W latach PRL na ulicy działały dwa zakłady przemysłowe: fabryka zabawek oraz fabryka galanterii metalowej Polam-MEOS przy numerze 26, która produkowała również lampy i żyrandole stylowe. Niestety, budynek ten został zburzony w 2006 roku, aby na jego miejscu powstał market Lidl. Pod numerem 45 działała stolarnia mechaniczna Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego nr 4.

W 1993 roku pod numerem 30 założono firmę „Hako”, specjalizującą się w hafcie komputerowym, a w roku 2000 uruchomiono drukarnię „Semafic” przy numerze 28. W 2003 roku rozpoczęto budowę wieżowca Targówek Plaza, usytuowanego pod numerem 43, co zainicjowało nowy etap inwestycji mieszkaniowych na tej ulicy. W 2007 roku zniszczono barak szkolny pod numerem 34/36, aby miejsce to stało się podstawą dla nowego osiedla mieszkaniowego. Niestety, projekty te nie zostały zrealizowane ze względu na upadłość firmy deweloperskiej odpowiedzialnej za inwestycję.

---

Oceń: Ulica Borzymowska w Warszawie

---