Budynek mieszkalny Zakładów Amunicyjnych „Pocisk” w Warszawie

---

Opis

Budynek mieszkalny posiada charakterystyczną architekturę, nie skupiając się na jednorodnym członie frontowym. Składa się z dwóch poprzecznych oficyn, które są połączone z bocznymi elementami.

Wyróżnia się pierwsza oficyna poprzeczna, która liczy trzy kondygnacje, a jej specyfiką jest mansardowy dach. Północna część fasady przybiera formę trójbocznego ryzalitu, do którego przylega dwukondygnacyjna oficyna boczna o czterech osiach. pozostałe partie tej oficyny obejmują pięć osi, na ostatniej z nich znajduje się przejazd bramny, który wieńczy okno stróżówki w kształcie półkola.

Na osi przejazdu, powyżej pierwszego piętra, umieszczono półkolisty, dwukondygnacyjny wykusz. Każde z jego pięter dysponuje trzema oknami. Powyżej wykusza, w obrębie mansardowego dachu, znajduje się glorieta, pokryta płaskim dachem. Charakteryzuje się ona czterema arkadami, które są podtrzymywane przez eleganckie kolumienki oraz tralkową balustradą u podstawy.

Całość elewacji zdobią gzymsy, które efektywnie rozdzielają poszczególne części budynku, dodając mu wytworności i stylowego wyglądu.

Historia

Tylna część budynku, znana jako oficyna, została wzniesiona w 1914 roku, co potwierdza data umieszczona na cegłach na bocznej ścianie. Natomiast część frontowa została zaznaczona na mapie z 1908 roku.

Właściwości tej nieruchomości zarejestrowano w Księdze wieczystej dnia 15 marca, na podstawie wniosku z 25 stycznia 1899 roku. Pierwszą ujawnioną właścicielką gruntu była Anna Zofia Załuska, która zakupiła ten teren za 900 rubli. W 1905 roku, nowym właścicielem stał się Mikołaj Osiński, a w roku 1913 posiadacze działki zmienili się, bowiem Jan Pytliński (Iwan Pawłowicz Pytliński) oraz Adam Pawłowicz Pytliński z Franciszką Jakowlewna Zimoch-Pytlińską podzielili grunty na dwie równe części.

W 1914 roku nieruchomość przeszła w ręce Leona i Antoniny Doley. W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, budynek znalazł się w posiadaniu Zakładów Amunicyjnych „Pocisk”, będących spółką akcyjną. Po wybuchu II wojny światowej zakład popadł w trudności finansowe, co skłoniło właścicieli do sprzedaży budynku Feliksowi i Michalinie Rachmielowskim w dniu 18 czerwca 1941 roku. Budynek pozostawał w ich rękach aż do 1 maja 1968 roku, kiedy to na mocy artykułu 7, ust. 5 dekretu z 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów w stolicy, przeszedł na własność Skarbu Państwa.

Część oficyny tyniej była kiedyś wynajmowana przez Centralę Handlową Przemysłu Elektrotechnicznego. W obiekcie mieścił się również zakład przetwórczy Rachmielowskich, działający pod nazwą Bekoma, a później zorganizowano tam zakład krawiecki.

Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 2006 roku. W 2010 roku unieważniono decyzje z lat 60., które odbierały prawo do własności prywatnym właścicielom. W rezultacie, obecnie budynek jest w rękach prywatnych i trwają prace zabezpieczające, mające na celu ochronę nieruchomości przed dalszym zniszczeniem.

---

Oceń: Budynek mieszkalny Zakładów Amunicyjnych „Pocisk” w Warszawie

---