Norway House (budynek)

---

Charakterystyka

Norway House, położony w wyjątkowej lokalizacji między ulicami Koszykową, Lwowską oraz Piękną, to imponujący budynek, którego projekt powstał w latach 1996–1997. Opracowały go renomowane pracownie architektoniczne MNAL i APA pod kierunkiem znanych architektów, w tym Toma Granlunda, Krzysztofa Stapfa, Zdzisława Jońcy, Michała Sondija oraz Ryszarda Trzaski. Warto zaznaczyć, że koncepcja tego obiektu została stworzona już w 1994 roku.

Projekt techniczny opracował Zdzisław Kostrzewa z Budimexu Projekt, natomiast za konstrukcję odpowiedzialny był Krzysztof Kakowski. Budowa rozpoczęła się w 1997 roku i trwała do 1998. W miejscu tym wcześniej istniała kamienica, która ucierpiała w wyniku działań wojennych podczas II wojny światowej. Po 1945 roku budynek ten był znacznie obniżony, a ostatecznie zburzony w 1976 roku, aby ustąpić miejsca nowej konstrukcji.

Inwestorem przedsięwzięcia było norweskie przedsiębiorstwo Interscandia Group AS we współpracy z PP APA. Całkowity koszt realizacji projektu wyniósł około 12 milionów dolarów amerykańskich. Od momentu ukończenia budynku, Norway House przeszedł przez ręce kilku właścicieli, w tym Pramerica (do 2012 roku), IVG (od 2012), Triuva Kapitalverwaltungsgesellschaft mbH (w 2017), Patrizia AG (do 2022) oraz Vig Fund (od 2022 roku).

Wśród najemców powierzchni biurowej znajdują się znane firmy, takie jak Nordea Bank, Aero2, a także kancelarie prawne, w tym Clifford Chance oraz Comanche Investments. Nie można pominąć faktu, że w latach 2010–2015 w Norway House miało swoją siedzibę notowane na giełdzie przedsiębiorstwo Midas S.A. W 2017 roku na parterze obiektu zagościła kawiarnia popularnej sieci Starbucks, co podkreśla nowoczesny charakter tego miejsca.

Architektura

Norway House to imponująca konstrukcja, której całkowita kubatura wynosi 20 538 m³, a powierzchnia całkowita to 10 680 m². Powierzchnia użytkowa wynosi 7 890 m², z czego biura zajmują 6 169 m². Budynek posadowiony jest na działce o powierzchni około 800 m². Wznosi się na 8 kondygnacjach nadziemnych oraz 3 podziemnych, które pomieszczają 64 miejsca parkingowe z komputerową kontrolą dostępu.

Elewacja obiektu została wykonana z kamienia w odcieniu brązowo-szarym. Z architektonicznego punktu widzenia szczególną uwagę zwraca podcień od strony wschodniej, wsparty metalowymi słupami. Okna umieszczono w głębokich niszach, co nadaje budynkowi charakterystyczny wygląd. Szklane narożniki oraz wykusz, który dzieli fasadę frontową na dwie symetryczne części, dodają elegancji. Projekty łukowatych balkonów nawiązują do stylistyki sąsiednich kamienic, a ostatnia kondygnacja jest przesunięta w głąb i w pełni przeszklona, z wysuniętym dachem napotykanym na górze.

Struktura budynku jest słupowa, co zapewnia dużą elastyczność w jego aranżacji. Wejściowe patio jest stosunkowo małe. Wnętrza wyróżniają się zastosowaniem szlachetnych oraz naturalnych materiałów: marmurów Blue Pearl i Biała Marianna oraz drewna. Obiekt wyposażono w dwie windy oraz podjazd dla osób z niepełnosprawnościami.

Andrzej Kiciński wskazał, że Norway House jest doskonałym przykładem udanej zabudowy narożnika ulic. Zwrócił uwagę na odpowiednie proporcje, harmonię z otoczeniem, wysokiej jakości materiały oraz starannie przemyślane detale architektoniczne. Jeremi Królikowski w miesięczniku „Architektura murator” określił budynek jako „koncert w mieście”, podkreślając umiejętne połączenie tradycji i nowoczesności, które doskonale współgra z otoczeniem, zachowując wysoką funkcjonalność. Budowla nawiązuje do Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, pobliskich kamienic, jak również do zabudowy MDM-u, a także konkretnego budynku przy ul. Koszykowej 54, wybudowanego w latach 90. XX wieku.

Obiekt został umieszczony przez Martę Leśniakowską w katalogu 230 budynków (z ogólnej liczby 450) zwiastujących styl architektoniczny lat 1989–2001 oraz wartości artystyczne i architektoniczne. Norway House znalazł się również w katalogu wystawy „Plany na przyszłość” z 2000 roku, jako przykład zmian architektonicznych zachodzących w stolicy w minionej dekadzie. W zdobytych recenzjach w miesięczniku „World Architecture” oraz dzienniku „The New York Times” uzyskał pozytywne opinie. Dodatkowo został wpisany na listę dóbr kultury współczesnej Warszawy, według projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego stolicy z 2023 roku.

Biurowiec zdobył nagrodę I stopnia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji za rok 1999. W uzasadnieniu przyznania nagrody zwrócono uwagę na nowoczesną architekturę, która harmonijnie współdziała z sąsiadującą XIX-wieczną zabudową oraz pozytywny wpływ na rewaloryzację okolicy.

---

Oceń: Norway House (budynek)

---