Dom Pod Orłami w Warszawie

---

Opis

Budynek zaprojektowany przez Jana Heuricha został zbudowany w latach 1912–1917 dla Banku Towarzystw Spółdzielczych. Powstał na terenie, gdzie wcześniej znajdowało się prosektorium oraz kaplica pogrzebowa Szpitala Dzieciątka Jezus. Obiekt ten stanowi znakomity przykład wczesnego modernizmu w architekturze.

Józef Zygmunt Otto był autorem orłów, które zdobią narożniki budynku, natomiast reliefy przedstawiające Pracę na roli stworzył Jan Antoni Biernacki. Elewację gmachu pokryto okładziną z blachy miedzianej z motywami roślinnymi, co nadaje mu unikalny charakter.

Niestety, w wyniku zniszczeń podczas II wojny światowej, budynek ucierpiał. W 1944 roku w czasie powstania warszawskiego, na skwerze zlokalizowanym przed gmachem, umieszczono prowizoryczny cmentarz dla powstańców, który został częściowo zniszczony w trakcie walk.

Budynek przeszedł odbudowę w latach 1948–1950 i został rozbudowany w kierunku ul. Sienkiewicza według projektu Barbary Brukalskiej. Od tamtej pory pełnił funkcję tymczasowej siedziby centrali Narodowego Banku Polskiego.

22 grudnia 1964 roku, przed mieszczącym się w tym budynku III Oddziałem Narodowego Banku Polskiego, miało miejsce głośne zdarzenie – napad na konwój, który transportował przedświąteczny utarg z Centralnego Domu Towarowego. To był jeden z najbardziej spektakularnych napadów w historii PRL. Sprawcy, których tożsamość pozostaje nieznana, zastrzelili dwóch strażników, a ich łupem padło ponad 1,3 miliona złotych.

Obecnie budynek stanowi siedzibę Krajowej Rady Spółdzielczej oraz Muzeum Historii Spółdzielczości w Polsce, co czyni go ważnym punktem na mapie Warszawy.

---

Oceń: Dom Pod Orłami w Warszawie

---