Koszykowa 54

---

Charakterystyka

Budynek biurowy na rogu ulic Koszykowej i Lwowskiej jest przykładem nowoczesnej architektury, zaprojektowany w 1991 roku przez pracownie SAP Projekt oraz Ilbau Austria. Głównymi architektami, którzy pracowali nad tym projektem, byli Ivo Majorinc, Barbara Targowska oraz Janusz Targowski, a konstrukcję nadzorował Jerzy Błażeczek. Budowa budynku miała miejsce w latach 1992-1993, a jego inwestorami byli między innymi: Bank Handlowy, BRE Bank, a także Jetro, Seagran, Jones Lang LaSalle, SCA, Monlycke oraz Ambasada Południowej Afryki.

Budynek został wzniesiony w miejscu neomodernistycznej narożnej kamienicy nr 54, która została zniszczona w latach 70. XX wieku w celu poszerzenia odcinka ulicy Koszykowej na styku z ul. Lwowską. W chwili oddania do użytku biurowiec wyróżniał się zaawansowanymi, nowoczesnymi jak na tamte czasy, systemami wentylacji, klimatyzacji, łączności satelitarnej oraz ochrony przeciwpożarowej.

W latach 2012–2013 budynek przeszedł gruntowną modernizację, której celem była zmiana wyglądu elewacji oraz modyfikacja podziałów przeszkleń. Actual tenants of the office space include: m.in. Ambasada Południowej Afryki, British Council, Sollers Consulting oraz Konsulat Generalny Republiki Kosowa.

Architektura

Kubatura budynku wynosi 50 148 m³, natomiast jego powierzchnia całkowita to 15 722 m². Powierzchnia użytkowa tej konstrukcji osiąga wartość 11 677 m², przy czym powierzchnia przeznaczona na działalność handlową to około 1 000 m². Stworzono również 41 miejsc parkingowych, co stanowi ważny aspekt dla poruszających się po tym obszarze.

Obiekt składa się z ośmiu kondygnacji nadziemnych oraz trzech podziemnych. Dwie części budynku, oznaczone jako A i B, mają osobne recepcje pod adresem Koszykowa 54 oraz Poznańska 2/4, które są przedzielone ulicą Piękną, przebiegającą pod łącznikiem.

Jednym z niezwykle charakterystycznych elementów architektury tego budynku jest jego zaokrąglony, przeszklony narożnik, który nawiązuje do dekoracyjnych wykuszy, typowych dla XIX wieku w architekturze kamienic. Andrzej Kiciński, urbanista, opisuje elewację północną jako najbardziej interesującą, chociaż określa zaokrąglony narożnik jako banalny, mimo że niewątpliwie wnosi dynamikę do otaczającego krajobrazu.

Kiciński zauważa również rosnący trend stosowania kontrastujących materiałów, takich jak szkło i kamień, co nadaje budynkom nowoczesny wygląd. Daje to efekt świeżości i nowoczesności, jak to ma miejsce w przykładach takich jak budynek Ilmet czy Pekao Tower. Zjawisko to zostało nazwane systemem „post-illbau” przez Kicińskiego.

Warto zauważyć, że biurowiec ten symbolizuje powszechną tendencję do wprowadzania zaokrąglonych narożników, co można zaobserwować również w budynkach takich jak Zielna Point oraz Centrum Królewska. Dodatkowo, Jeremi Królikowski na łamach „Architektura murator” porównuje jego wygląd do statku kosmicznego UFO.

Budynek znalazł swoje miejsce w książce Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej „Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90.”, nominowanej do Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy 2022. Obiekt ten został wybrany spośród 94 dobrze dobranych i opisanych budynków, które najlepiej odzwierciedlają architektoniczne trendy tego okresu w stolicy.

Marta Leśniakowska umieściła budynek w katalogu 800 najbardziej reprezentatywnych obiektów Warszawy z lat 1998, które ilustrują różnorodność architektoniczną miasta. Znalazł się również w zbiorze 230 budynków z lat 1989–2001, które wyróżniają się artystyczną i architektoniczną wartością. Dodatkowo zdjęcie budynku można zobaczyć w ramach 14 innych znanych obiektów, takich jak pałac Na Wyspie, pałac w Wilanowie, hotel Bristol, oraz Intraco II w „Encyklopedii Warszawy”.

W książce tej budynek wymieniony jest również przy haśle dotyczącym ulicy Poznańskiej. Co więcej, pojawił się w katalogu wystawy „Plany na przyszłość” z 2000 roku jako przykład architektonicznych przemian stolicy w ostatniej dekadzie XX wieku.

---

Oceń: Koszykowa 54

---