Chałubińskiego 8


Chałubińskiego 8, w skrócie nazywane Ch8, to w rzeczywistości wieżowiec, który pierwotnie był znany jako Intraco II, a później jako Oxford Tower. Ten imponujący budynek, zlokalizowany w sercu ulicy Chałubińskiego 8 w Warszawie, stanowi ważny element architektoniczny tego obszaru.

Chałubińskiego 8 jest nie tylko znanym punktem na mapie stolicy, ale również świadkiem wielu dynamicznych zmian, które zaszły w Warszawie na przestrzeni lat. Jego historia odzwierciedla rozwój miasta oraz jego aspiracje do nowoczesności.

Opis

Biurowiec, który znamy jako Intraco II, został stworzony na obszarze dawnego Ogrodu Pomologicznego w ramach ambitnego projektu architektoniczno-urbanistycznego zwanego Ścianą Zachodnią. Proces budowy miał miejsce w latach 1975–1978, a jego realizacją zajęła się szwedzka firma BPA Byggproduktion AB, działająca według koncepcji zespołu architektów: Jerzego Skrzypczaka, Haliny Świergockiej-Kaim, Wojciecha Grzybowskiego, Jana Zdanowicza oraz Jerzego Janczaka.

W momencie, gdy obiekt został oddany do użytku, stanowił on najnowocześniejszy oraz drugi najwyższy budynek w Polsce, ustępując jedynie budowli znanej jako Pałac Kultury i Nauki. W jego wnętrzu zainstalowano m.in. dwanaście szybkobieżnych wind, co stanowiło nowość w tamtym okresie. Budynek został zaprojektowany przede wszystkim jako przestrzeń biurowa dla Banku Handlowego oraz central handlu zagranicznego.

Warto zaznaczyć, że Intraco II był już drugim tego typu obiektem o tej nazwie, postawionym w Warszawie w latach 70. XX wieku. Pierwotny budynek, znany jako Intraco I, został wzniesiony w okresie 1973–1975, także przez firmę BPA Byggproduktion AB, zlokalizowany przy ul. Stawki 2. Wówczas mieściła się tam główna siedziba spółki Elektrim, co przyczyniło się do potocznego nazywania budynku jako Elektrim.

W latach 1979–1995, na antresoli Intraco II funkcjonowała Galeria Sztuki Współczesnej „INTRACO II”, którą prowadziła pierwsza powojenna marszandka Lucyna Kubica wspólnie z jej córką, Ewą Bronikowską.

W 2022 roku właściciele budynku złożyli wniosek o pozwolenie na nadbudowę wieżowca o dodatkowe 7 kondygnacji oraz przestrzeń techniczną, co pozwoliłoby osiągnąć jego wysokość do 180 metrów. Proponowana jest także budowa drugiej wieży, umiejscowionej w odległości około 20 metrów od głównej konstrukcji, po stronie południowej.

W kulturze masowej

Biurowiec, znany z filmowych ekranów, ma wiele interesujących powiązań z kulturą masową. W filmie „Pan Kleks w kosmosie”, w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego, zagrał on Szkołę Podstawową im. Stanisława Lema, co nadało mu znaczenie w oczach wielu widzów.

Również w komedii „Miś”, stworzonej przez Stanisława Bareię, biurowiec pełnił kluczową rolę. W filmie nakręcono tu dwie rozpoznawalne sceny, które do dziś budzą uśmiech na twarzach miłośników polskiego kina:

  • Próbę zakupu biletu lotniczego przez Ryszarda Ochódzkiego, który starał się przekupić kasjerkę kiełbasą podwawelską,
  • Hol główny biurowca posłużył jako jeden z terminali satelitarnego lotniska Heathrow w Londynie.

Oprócz tego, wnętrza wieżowca wykorzystano także w Teatrze Sensacji „Kobra”, co dodatkowo podkreśla jego wartość artystyczną i kulturową w polskim świecie sztuki.

Przypisy

  1. Michał Wojtczuk. Chcą nadbudować znany wieżowiec. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 14.07.2022 r.
  2. Dariusz Bartoszewicz. Jej warszawskie wysokości. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 20.03.2015 r.
  3. Kontakt. chalubinskiego8.pl. [dostęp 05.06.2019 r.]
  4. Budynek. chalubinskiego8.pl. [dostęp 05.06.2019 r.]
  5. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1965-1989. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 26. ISBN 83-908950-7-2.
  6. Grzegorz Sołtysiak: Filmowy przewodnik po Warszawie. Warszawa: Muzeum Powstania Warszawskiego, 2007, s. 206. ISBN 978-83-60142-70-7.
  7. Tadeusz Przemysław Szafer: Nowa architektura polska. Diariusz lat 1976–1980. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1981, s. 194. ISBN 83-213-3065-7.
  8. Tadeusz Przemysław Szafer: Nowa architektura polska. Diariusz lat 1971–1975. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1979, s. 227, 232–233. ISBN 83-213-2921-7.
  9. Stanisław Niewiadowski: Warszawa jakiej nie ma. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 182. ISBN 83-06-01615-7.

Oceń: Chałubińskiego 8

Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:16