Kamienica Mozesa Neufelda to wczesnomodernistyczny obiekt zabytkowy, który można znaleźć w sercu Warszawy. Zlokalizowana jest przy ul. Próżnej 12, w malowniczej dzielnicy Śródmieście. Obiekt ten posiada bogatą historię, która odzwierciedla zmiany architektoniczne oraz społeczne, jakie zachodziły w mieście.
Właścicielem kamienicy jest m.st. Warszawa, co podkreśla jej znaczenie w kontekście dziedzictwa kulturowego stolicy. Przez lata budynek ten stał się symbolem epoki, której wpływy są widoczne nie tylko w architekturze, ale również w tożsamości miejskiej.
Historia
Wczesnomodernistyczna kamienica, znana jako kamienica Mozesa Neufelda, została zbudowana w latach 1910–1912 z inicjatywy przedsiębiorcy Mozesa Neufelda. Charakteryzowała się sześciopiętrowym budynkiem frontowym, natomiast oficyny otaczające niewielkie podwórko miały o dwa piętra mniej. W obiekcie zainstalowano szereg udogodnień dla jego mieszkańców, takich jak winda oraz centralne ogrzewanie, co w tamtych czasach było rzadkością. Klatki schodowe zostały udekorowane marmurem, a ściany ozdobiono kryształowymi lustrami. Na parterze funkcjonowały różne punkty handlowe i usługowe, co czyniło tę kamienicę najwyższym i najbardziej luksusowym obiektem w okolicy.
W grudniu 1912 roku nowi właściciele, Chaim Gerkowicz oraz Chaim Sommer, przejęli kamienicę. Następnie, w 1918 roku, budynek przeszedł w ręce Juliusza Sowadskiego. W okresie międzywojennym w obiekcie miały swoją siedzibę m.in. dwa domy handlowe: Abrahama Chaskielewicza i braci Gusundheit, a także Biuro Elektrotechniczne „ZET” oraz sklep spożywczy Abrama Goldszala.
W toku II wojny światowej, w latach 1940–1941, kamienica znalazła się na terenie warszawskiego getta. W marcu 1941 roku, na skutek zmiany granic dzielnicy zamkniętej oraz przesunięcia muru getta na wlot placu Grzybowskiego, budynek znalazł się po stronie aryjskiej. Żydowscy mieszkańcy zostali wysiedleni, a ich miejsce zajęli niemieccy lokatorzy.
Kamienica przetrwała działania wojenne, jednak doznała poważnych zniszczeń. Utraciła ostatnie piętro, które spłonęło podczas powstania warszawskiego, a reszta została wyburzona w 1946 roku. Ostatecznie budynek przykryto płaskim dachem, a nieodbudowane piętro pozostawiono w zapomnieniu. W latach 50. XX wieku, z elewacji usunięto tynki oraz dekoracje.
W 1987 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków, co zapoczątkowało długą drogę jej rewitalizacji. W 2008 roku Eleonora Bergman podjęła próbę skłonienia Ronalda Laudera do wsparcia finansowego remontu, niestety bezskutecznie. Dopiero w 2014 roku rozpoczął się długo oczekiwany remont elewacji frontowej, finansowany przez dzielnicę Śródmieście.
W 2020 roku na tylnej elewacji kamienicy powstał mural autorstwa Tytusa Brzozowskiego, przedstawiający wybrane budynki związane z żydowską społecznością Warszawy, co stanowi hołd dla historii tego miejsca.
Przypisy
- Gminna ewidencja zabytków m.st. Warszawy. Aktualny wykaz zabytków ujętych w gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy (PDF). 20.04.2023 r. [dostęp 17.07.2023 r.]
- a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30.06.2023 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 51. [dostęp 17.07.2023 r.]
- Rewitalizacja ulicy Próżnej - inwestorzy uroczyście przecięli wstęgę [online], www.propertydesign.pl [dostęp 05.07.2023 r.]
- Nowy warszawski mural Tytusa Brzozowskiego. Artysta umieścił na nim charakterystyczne budynki dawnej dzielnicy żydowskiej - Bryła - polska architektura [online], www.bryla.pl [dostęp 05.07.2023 r.]
- CZYLI CZY ULICA PRÓŻNA MOŻE BYĆ PEŁNA?, „Krajobraz Warszawski” (98), Urząd m.st. Warszawy, grudzień 2008 r. [dostęp 05.07.2023 r.]
- Magdalena M. Stopa, Jan J. Brykczyński, Ostańce. Kamienice warszawskie i ich mieszkańcy, wyd. 1, t. 3, Warszawa: Dom Spotkań z Historią, 2013 r. s. 147–155.
- Paweł E. Weszpiński: Mapa nr 9. Współczesny układ ulic i ostańce zabudowy według stanu na rok 2013 na tle dawnego planu miasta. [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013 r.
- Paweł E. Weszpiński: Mapa nr 1. Getto warszawskie. Granice przed wielką akcją likwidacyjną. [w:] Barbara Engelking, Jacek Leociak, Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście. Warszawa: Stowarzyszenie Centrum Badań nad Zagładą Żydów, 2013 r.
- Janusz Sujecki: Próżna. Ocalona ulica żydowskiej Warszawy. Warszawa: Ortis, 1993 r. s. 17.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kamienice i domy":
Kamienica Nazimków w Warszawie | Kamienica Pod Fortuną w Warszawie | Kamienica Pod Niedźwiedziem w Warszawie | Kamienica Pod Okrętem w Warszawie | Kamienica Zofii Kiersnowskiej w Warszawie | Kamienica Związku Emerytów Banku Polskiego | Kamienica pod św. Anną w Warszawie | Kamienica Bentkowskiego w Warszawie | Kamienica Bornbachowska w Warszawie | Kamienica przy ulicy Nowy Świat 15/17 w Warszawie | Kamienica Millerowska w Warszawie | Kamienica Markowskiego w Warszawie | Gmach Krajowej Kasy Oszczędności w Warszawie | Dom Pisarzy w Warszawie | Dom Ksawerego Konopackiego w Warszawie | Dom dochodowy Pocztowej Kasy Oszczędności w Warszawie | Dom wielorodzinny Edmunda Wolframa w Warszawie | Dom Bez Kantów | Budynek mieszkalny Zakładów Amunicyjnych „Pocisk” w Warszawie | Budynek mieszkalny pracowników biur Radcy Handlowego i Ambasady ZSRROceń: Kamienica Mozesa Neufelda w Warszawie