Kamienica Pod Fortuną w Warszawie


Kamienica pod Fortuną to wyjątkowa budowla, która znajduje się na warszawskim Rynku Starego Miasta, w konkretnej lokalizacji oznaczonej numerem 22. Jest to miejsce o bogatej historii, które przyciąga zarówno turystów, jak i mieszkańców stolicy.

Budynek ta nie tylko zwraca uwagę swoją architekturą, ale również odgrywa ważną rolę w kontekście kultury i tożsamości Warszawy. Kamienica ta jest częścią większego dziedzictwa, które świadczy o bogatej przeszłości tego regionu.

Historia

Historia Kamienicy Pod Fortuną sięga XV wieku, kiedy to zbudowano ją jako jednokondygnacyjny obiekt z piwnicą, która była przykryta stropem. W czasach, gdy właściciele budynku, rodzina Susiigów, mieli swoje rządy, dodano trzeci trakt, co znacząco wpłynęło na jego wygląd. W latach 1633−1635 kamienica przeszła gruntowną przebudowę, będącą odpowiedzią na pożar, który zniszczył część jej struktury. Wtedy też przekształcono piwnice, w których przechowywano podatki kwarciane, oraz rozbudowano obiekt do czterech kondygnacji. Fasadę wzbogacono o personifikację Fortuny, która jest powodem, dla którego kamienica nosi swoją nazwę.

Po zniszczeniach, które miały miejsce w XVII wieku, budynek został odbudowany i zyskał latarnię na dachu. W połowie XVIII wieku w przestrzeni tej działała szkoła malarstwa, którą prowadzili znani polscy artyści: Szymon Czechowicz oraz Łukasz Smuglewicz. Obaj artyści nie tylko nauczały, ale również zamieszkiwali w tym miejscu.

W okolicach połowy wieku XIX, w budynku zaczęła funkcjonować kawiarnia, zaś w piwnicach przechowywano wina Fukiera. Wkrótce przed rokiem 1847, czterokondygnacyjna oficyna boczna została połączona z domem tylnym, co stanowiło kluczowy krok w dalszym rozwoju budynku. W następnych latach wprowadzano różnorodne, mniejsze modyfikacje fasady, które wpływały na jej ogólny wygląd. W 1928 roku przeprowadzono naprawę elewacji głównej, której polichromię stworzył Felicjan Szczęsny Kowarski.

Niestety, w wyniku wydarzeń z 1944 roku, kamienica została poważnie zniszczona, a jej odbudowa miała miejsce w 1953 roku, zgodnie z projektem Wojciecha Kobylińskiego. Do dnia dzisiejszego można podziwiać fryz przedstawiający personifikację bogini Fortuny oraz płody rolne, które stanowią integralną część tej architektonicznej perły. Z szacunkiem dla jej bogatej historii, w 1965 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków.

Właściciele

Historia właścicieli Kamienicy Pod Fortuną w Warszawie, sięga daleko w przeszłość, obejmując wiele znaczących postaci, które miały wpływ na kształtowanie się tego zabytkowego budynku.

  • Konrad Witchewalt (1496–1498),
  • Stanisław i Jan Susiig (1563–1581),
  • Stanisław Ławski ze Strzegocina (od 1563),
  • Paweł Szczawiński (od 1580),
  • Paweł Krasiński (od 1616),
  • Henryk Plumhoff (do 1633),
  • Jakub Gianotti (od 1633),
  • Skrzeczkowiczowie (od 1671),
  • Szmelingowie (od 1701),
  • Ambroży i Tomasz Czempińscy (1754–1821),
  • Jan Zawisza (1822–1837),
  • Jan Lindner (1837–1844),
  • Cybulscy (1852–1861),
  • Gustaw Meizner (od 1869),
  • rodzina Gebauerów (1873–1942).

Każdy z tych właścicieli wniósł coś unikalnego, przyczyniając się do bogatej historii tego miejsca.

Przypisy

  1. Adrian Sobieszczański. Strona Barssa. „Stolica”, s. 43, 11-12.2023 r.
  2. a b Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (księga A) − stan na 30.09.2022 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 54. [dostęp 03.01.2023 r.]
  3. Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939 r. s. 36.

Oceń: Kamienica Pod Fortuną w Warszawie

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:8