Kamienica Busserowska w Warszawie

---

Opis

Kamienica w Warszawie, znana z bogatej historii, pojawiła się po raz pierwszy w dokumentach w 1541 roku, kiedy prawo własności budynku zostało przekazane przez Stanisława Cuszibitę jego zięciowi, Jerzemu Filipowiczowi. To wydarzenie mogło wiązać się z przebudową, podczas której w piwnicach stworzono układ trzytraktowy oraz wprowadzono sklepienia. W 1569 roku, budynek zyskał nazwę Przewoźnikowska.

W początkowych latach funkcjonowania kamienicy, była ona w rękach rodziny Kozianogów, po czym przeszła w posiadanie Małodobrych. Na przełomie XVI wieku, budynek trafił w ręce rodziny Weissów, która zajmowała się miodem i piekarstwem. To właśnie oni przeprowadzili remont w 1599 roku.

W latach 1600–1671, kamienica stała się własnością rodziny Busserów. W tym czasie, na zlecenie Łukasza Bussera, obiekt został znacząco przebudowany, nadano mu barokowy styl. Połowa XVII wieku przyniosła nowe zmiany, bowiem kamienicę nabył Jan Ziembowicz. W pierwszej połowie XVIII wieku dokonano jej nadbudowy.

Okres 1784–1797 to czas, gdy właścicielem kamienicy był Jakub de Roussy. W latach 1780-1796 mieściła się w niej drukarnia Piotra Dufoura, a niedługo później Tomasza Le Bruna. W XIX wieku drukowano tam „Tygodnik Ilustrowany” w zakładzie J. Ungra. W 1816–1821 roku, Jan Reszke stał się nowym właścicielem, a następni właściciele obejmowali: w 1852 roku Łukasza Rudnickiego, Bronisława Chlebowskiego w latach 1876–1880 oraz Moszka Lamrantza w latach 1887–1915.

W 1919 roku część pomieszczeń kamienicy przeszła remont. Następnie budynek przechodził w ręce rodziny Lesznowskich, którzy byli związani z „Gazetą Warszawską”, organem endecji w XX wieku. Ostatnim prywatnym właścicielem do 1924 roku był Wacław Szadurski.

W 1928 roku na fasadzie pojawiły się polichromie autorstwa Edwarda Okunia. Odbył się również remont fasady, w trakcie którego zainstalowano okno z prawej strony oraz dodano konsole pod oknami drugiego piętra.

Podczas II wojny światowej, obiekt został spalony i zniszczony. Odbudowa miała miejsce w latach 1952–1953 według projektu Teodora Burszego. Po wojnie na parterze umiejscowiono księgarnię, a od 12 grudnia 1955 roku działał tam Klub Księgarza oraz Stowarzyszenie Księgarzy Polskich. W klubie odbywa się Warszawska Premiera Literacka, która zaczęła funkcjonować w 1985 roku i jest organizowana przez Instytut Książki, Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy, Fundację Kultury Polskiej oraz Zarząd Okręgu Warszawskiego Stowarzyszenia Księgarzy Polskich.

Kamińca została wpisana do rejestru zabytków w 1965 roku. Natomiast w 1983 roku na jej fasadzie umieszczono żeliwną tablicę upamiętniającą polskich księgarzy.

---

Oceń: Kamienica Busserowska w Warszawie

---