Kamienica Długoszowa w Warszawie

---

Opis

Kamienica, której historia sięga czasów renesansu, została założona przez Hermana, który był jej pierwszym właścicielem. W chwili swego powstania charakteryzowała się elementami gotyckimi, co świadczy o artystycznych wpływach tamtego okresu. W latach 1579–1655 kamienica należała do rodziny Długoszów, w tym do Paweła Długosza, znanego burmistrza Starej Warszawy. To właśnie on zlecił ważną przebudowę obiektu, która miała miejsce na początku XVII wieku.

W gronie kolejnych właścicieli budynku znaleźli się m.in. Aleksander Giza, pełniący funkcję rajcy, oraz rodzina Flaczkiewiczów. Kamienica nie była wolna od tragedii, bowiem w latach 1578 i 1607 nawiedziły ją pożary, które znacząco wpłynęły na jej stan. W piwnicach, które były sklepione i prowadziły do nich strome schody, prowadzano handel różnorodnymi produktami, w tym pieczywem i opałem.

W roku 1928 obiekt zyskał dodatkową ozdobę w postaci polichromii, tchnącej nowe życie w jego wnętrza. Niestety, w 1944 roku kamienica została ponownie zniszczona przez ogień i ostatecznie zburzona. Po zakończeniu II wojny światowej nastąpiła jej odbudowa, którą zaprojektowali M. Kuzma oraz J. Chodaczek. W nowym wcieleniu otrzymała polichromię stworzoną przez J. i K. Studnickich, przywracając jej wygląd z czasów XVIII wieku.

Obecnie w budynku mieści się bar i kawiarnia, znana jako Bazyliszek. Warto również dodać, że w 1965 roku kamienica została uhonorowana wpisem do rejestru zabytków, co podkreśla jej wartość historyczną i architektoniczną.

---

Oceń: Kamienica Długoszowa w Warszawie

---