Ambasada Włoch w Polsce

---

Podział organizacyjny

Ambasada Włoch w Polsce jest zorganizowana w sposób, który zapewnia sprawną obsługę różnych obszarów działalności. W jej skład wchodzą kluczowe jednostki, takie jak:

• Kancelaria Konsularna (wł. Cancelleria Consolare),
• Biuro Attaché Wojskowego (wł. Ufficio Addetto Militare),
• Biuro Ekonomiczno-Handlowe (wł. Ufficio Economico-Commerciale),
• Sekcja Promocji Handlu – Przedstawicielstwo Włoskiej Agencji Handlu Zagranicznego (ang. Italian Trade Agency), mieszcząca się przy ulicy Marszałkowskiej 72,
• Włoski Instytut Kultury w Warszawie (wł. Istituto Italiano di Cultura di Varsavia), w kamienicy Matiasa Taubenhausa, ul. Marszałkowska 72,
• Włoski Instytut Kultury w Krakowie (wł. Istituto Italiano di Cultura di Cracovia), z siedzibą przy ulicy Grodzkiej 49.

Siedziba

W okresie międzywojennym

Misja dyplomatyczna Włoch zainaugurowała swoją działalność w Polsce w 1919 roku. W 1920 roku siedziba znajdowała się w hotelu Bristol, usytuowanym przy Krakowskim Przedmieściu 42-44. Następnie, w latach 1920-1922, placówka przeniosła się do Gmachu Banku Zachodniego przy ul. Fredry 6. W 1923 roku ambasada lokowała się w Pałacu Tyszkiewiczów, mieszczącym się przy ul. Krakowskie Przedmieście 32.

W 1922 roku państwo włoskie nabyło na stałą siedzibę pałac Szlenkierów, którego projektantem był Witold Lanci, położony przy pl. Dąbrowskiego. Ten budynek pozostaje siedzibą ambasady do dziś. W 1929 roku podniesiono rangę misji do poziomu ambasady. Placówka funkcjonowała do 1940 roku, mimo że jej działalność była ograniczona.

Włochy prowadziły również konsulaty, które znajdowały się w:

• Katowicach: w hotelu Savoy przy ul. Mariackiej 4 (1926), ul. Mickiewicza 18, ul. Drzymały 1 (1926), ul. Pocztowej 11 (1928-1936), oraz ul. 3-go Maja 23 (1936-1939),
• Lwowie (1939).

Ponadto, Instytut Kultury Italskiej – w niektórych źródłach nazywany Italskim Instytutem Kultury – miał swoją siedzibę w Warszawie przy ul. Zgody 7, na rogu ul. Złotej w latach 1934-1939. Instytut ten posiadał także placówki terenowe w miastach takich jak Kraków, Lwów, Łódź, Poznań i Wilno.

Po II wojnie światowej

Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku wznowiono działalność ambasady przy pl. Dąbrowskiego. W pierwszych latach część komórek organizacyjnych funkcjonowała w hotelu Polonia, zlokalizowanym w Al. Jerozolimskich 45, a właściwy budynek ambasady został odzyskany dopiero w 1946 roku. Rezydencja ambasadora usytuowana była w domu Avenariusów (proj. Dionizy Cieślak) z 1932 roku, który mieścił się przy ul. Francuskiej 18 (1948-1957); Biuro Konsularne, które pełniło funkcję konsulatu, mieszkało przy ul. Hoene-Wrońskiego 9 w latach 1991-2006.

Obecnie przedstawicielstwo Włoch (konsulat) funkcjonuje także w Trójmieście, z siedzibą kolejno w Gdyni przy ul. Starowiejskiej 3 (od 1949), w Sopocie przy ul. Bałtyckiej 4a (od 1955) oraz ponownie w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 32 (od 1990). W 1959 roku funkcję komórki ambasady odpowiedzialnej za rozwój współpracy gospodarczej między krajami przejęło Włoskie Instytut Handlu Zagranicznego (Istituto nazionale per il Commercio Estero – ICE), które kolejno miało swoje siedziby przy ul. Koszykowej 4c (1964-1966), ul. Świętokrzyskiej 36 (1990), a obecnie znajduje się w Kamienicy Taubenhausa przy ul. Marszałkowskiej 72 (od 2001 roku).

Po II wojnie światowej, Instytut Kultury został reaktywowany w 1965 roku, w nowym miejscu przy ul. Nowowiejskiej 6, w formie Czytelni Włoskiej. Jego rangę przywrócono w 1978 roku, a jako Włoski Instytut Kultury mieszkał przy Foksal 11 (1978-2001) oraz Frascati 11 (2001). Obecnie z kolei swoją siedzibę ma przy ul. Marszałkowskiej 72 (od 2003 roku).

Ambasada sprawuje opiekę nad Cmentarzem Żołnierzy Włoskich w Warszawie oraz Cmentarzem Żołnierzy Włoskich we Wrocławiu.

---

Oceń: Ambasada Włoch w Polsce

---