Zbigniew Bronisław Łoskot to znacząca postać w polskiej sztuce, urodzony 1 września 1922 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 1 września 1997 roku. Był nie tylko malarzem, ale także grafikiem, a jego twórczość miała wpływ na rozwój polskiej sztuki współczesnej.
W okresie okupacji hitlerowskiej aktywnie uczestniczył w działalności redakcyjnej pisma „Sztuka i Naród”, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie kulturalne oraz chęci ochrony dziedzictwa narodowego w trudnych czasach.
Życiorys
Zbigniew Łoskot przyszedł na świat 1 września 1922 roku w stolicy Polski, Warszawie, jako syn znanych artystów – Janiny z d. Madziar oraz Wincentego Łoskotów. Wczesna edukacja odbywała się w Gimnazjum i Liceum Męskim im. Jana Zamoyskiego, ekskluzywnej placówce o nasileniu narodowym oraz katolickim, gdzie zdobiał wiedzę i umiejętności. Gdy nadeszła wojna, Łoskot zdał maturę na tajnych kompletach, ukończając naukę w 1942 roku.
W okresie 1940-1944, artysta kształcił się w warszawskich szkołach, takich jak Miejska Szkoła Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, a także Szkole Malarstwa im. Konrada Krzyżanowskiego. W pierwszych latach czwartej dekady XX wieku, był częścią grupy artystycznej związanej z pismem „Sztuka i Naród”, które było platformą dla twórczości nawiedzającej narodowo-katolickie prądy artystyczne. Przyjął tu pseudonim Jan Kowalski, publikując artykuł o malarstwie oraz ilustrując utwór swojego kolegi ze szkoły, Wacława Bojarskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej, Zbigniew Łoskot zdecydował się kontynuować rozwój artystyczny na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studia odbywał w latach 1945-1949. Ukończenie studiów przyniosło mu dyplom w 1954 roku. W gronie jego nauczycieli znaleźli się tacy mistrzowie jak Adam Rychtarski, Tadeusz Pruszkowski, Zygmunt Kamiński, Mieczysław Schulz oraz Zbigniew Pronaszko, który uczył go podczas krakowskiego etapu kształcenia. Artysta odbył także podróże do Czechosłowacji (1967) oraz Francji (1968), które wzbogaciły jego twórczość.
Od 1952 roku, Łoskot był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, a jego twórczość obejmowała różnorodne techniki, w tym malarstwo ścienne (freski, mozaiki, witraże), grafikę warsztatową (taką jak drzeworyt, linoryt oraz suchoryt) oraz malarstwo sztalugowe. Jako ilustrator, współpracował z takimi wydawnictwami jak Pallottinum, znane z publikacji pierwszego wydania Biblii Tysiąclecia, oraz z Naszą Księgarnią, dla której tworzył ilustracje do książek dla dzieci.
W jego dorobku artystycznym dominują kompozycje surrealistyczno-satyryczne, szczególnie cykl malarski pt. Szarlatan (1961-1969). Tematyka sakralna była istotnym elementem jego działalności, a jego prace można spotkać w ponad 40 kościołach w Polsce. Do najbardziej znanych projektów Łoskota należy praca nad witrażami w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela, a także polichromie oraz witraże w kościele seminaryjnym w Ołtarzewie oraz innych miejscach kultu.
Artysta prezentował swoje prace na licznych wystawach, w tym indywidualnych, które rozpoczęły się w latach 60., na przykład w 1965 roku w Galerii Sztuki MDM, czy w Klubie Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Znaczne uznanie zyskał pośmiertnie, gdy jego obrazy zostały pokazane na wystawie w Regionalnym Ośrodku Kultury w Częstochowie w 2002 roku. W ramach zbiorowych przedstawień artystycznych w jakich uczestniczył, można wymienić Ogólnopolską Wystawę Młodej Plastyki (1955) czy wystawę Grafika Artystyczna i Rysunek w Zachęcie w 1961 roku.
Prace Zbigniewa Łoskota znajdują się w zbiorach kilku polskich muzeów: Muzeum Historycznego w Warszawie, Muzeum Pomorza Zachodniego w Szczecinie oraz Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Wyróżniał się szczególną więzią z przyjacielem, księdzem Janem Twardowskim, który stwierdził, że Łoskot był „niespotykanym, zasłużonym i niedocenionym malarzem kościołów, prawdziwym artystą, który nie udawał artysty”.
Zmarł 1 września 1997 roku, dokładnie w dniu swoich urodzin. Był żonaty z Aliną z d. Goździuk, z którą doczekał się pięciorga dzieci i dwanaściorga wnuków. Jego wnukiem jest między innymi Piotr Cywiński. Jego życie zakończyło się na cmentarzu Powązkowskim, gdzie spoczywa w kwaterze 23 wprost-1-29.
Nagrody i wyróżnienia
W 1965 roku Zbigniew Łoskot zdobył I nagrodę w prestiżowym konkursie na mozaikę oraz aranżację wnętrza kaplicy prymasowskiej, mieszczącej się w archikatedrze warszawskiej. To wyróżnienie podkreśliło jego talent oraz znaczenie w polskiej sztuce. Następnie, w 1981 roku, artysta został laureatem nagrody imienia Włodzimierza Pietrzaka, co stanowiło potwierdzenie jego dokonań w dziedzinie sztuki.
Przypisy
- Życiorys. zbigniewloskot.pl. [dostęp 02.02.2024 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: ZBIGNIEW ŁOSKOT, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 20.12.2019 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Janusz Godlewski | Emanuel Amiran-Pugaczow | Adam Mazur (krytyk sztuki) | Marek Majewski | Janusz Kozioł | Ewa Głowacka | Maria Ukniewska | Antoni Marianowicz | Ludwik Bouchard | Jadwiga Walewska | Michał Jan Borucki | Marysia Starosta | Yáckta-Oya | Radosław Figura | Ignacy Strasfogel | Aniela Moszyńska | Krzysztof Sadowski (muzyk) | Maria Freytag | Anna Bolecka | Natalia LeszOceń: Zbigniew Łoskot