Ewa Głowacka

---

Życiorys

Ewa Głowacka ukończyła Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie, co było kluczowym krokiem w jej artystycznej karierze. W roku 1972 zaczęła współpracować z zespołem baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie od 1977 do 1999 roku odgrywała rolę pierwszej solistki. Po zakończeniu kariery solistycznej, rozpoczęła działalność pedagogiczną, poprzez współpracę z Polskim Baletem Narodowym oraz zespołem baletowym Opery Nova w Bydgoszczy, gdzie pełniła rolę pedagoga gościnnego.

Od 1998 roku edukowała młodych tancerzy w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, przekazując swoje doświadczenie i pasję do tańca kolejnym pokoleniom. Ewa Głowacka znalazła swój ostatni spoczynek w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze GII-tuje-2.

Role sceniczne

Ewa Głowacka, wybitna artystka sceniczna, ma na swoim koncie wiele niezapomnianych ról. Wśród nich można wyróżnić następujące postacie:

• Julia – opero-balet Julia i Romeo (reżyseria: A. Hanuszkiewicz, choreografia: M. Bochenek, muzyka: B. Matuszczak, 1970),
• Gołąb – Beniowski J. Słowackiego (reżyseria: A. Hanuszkiewicz, muzyka: A. Kurylewicz, 1971),
• Liza Woka – Salmo gioioso (choreografia: W. Gruca, muzyka: A. Bloch, 1972),
• Królowa Driad – Don Kichot (choreografia: trad. / A. Cziczinadze, muzyka: L. Minkus, 1973),
• Tancerka grupy I – Pożądanie (choreografia: J. Makarowski, muzyka: G. Bacewicz, 1973),
• Odaliska / Biała Kotka – Pan Twardowski (choreografia: W. Gruca, muzyka: L. Różycki, 1973),
• Łabędź – Jezioro łabędzie (choreografia: trad. / B. Chaliułow, muzyka: P. Czajkowski, 1973),
• Narzeczona – Jezioro łabędzie (choreografia: trad. / B. Chaliułow, muzyka: P. Czajkowski, 1973),
• Odetta-Odylia – Jezioro łabędzie (choreografia: trad. / B. Chaliułow, muzyka: P. Czajkowski, 1973),
• Wiara – Coppelia (A. Messerer, muzyka: L. Delibes, 1974),
• Królewna – Bardzo śpiąca królewna (choreografia: W. Gruca, muzyka: A. Bloch, 1974),
• Aili – Księżycowy renifer (choreografia: B. Cullberg, K. Rűsager, 1975),
• solistka – Sylfidy (choreografia: M. Fokin / R. Kuzniecowa, muzyka: F. Chopin, 1976),
• Dziewczyna – Le Spectre de la rose (choreografia: M. Fokin / R. Kuzniecowa, muzyka: C. M. von Weber, 1975),
• Giselle – Giselle (choreografia: trad. / A. Gridin, I. Michajliczenko, 1976),
• Anna – Anna i Stanisław Oświęcimowie (choreografia: W. Gruca, muzyka: M. Karłowicz, 1976),
• Dziewczyna – Wariacje (choreografia: H. Konwiński, muzyka: B. Britten, 1978),
• solistka – Suite en blanc (choreografia: S. Lifar, muzyka: E. Lalo, 1978),
• Duch – Duch morza (choreografia: Yuriko, muzyka: T. Szeligowski, 1978),
• Pani – Place miast (choreografia: Yuriko, muzyka: A. Jarzębski, 1978),
• Nina – Maskarada (choreografia: W. Gruca, muzyka: A. Chaczaturian, 1979),
• Zobeida – Szeherezada (choreografia: M. Fokin / R. Kuzniecowa, muzyka: N. Rimski-Korsakow, 1979),
• solistka – Adagietto (choreografia: W. Jelizariew, muzyka: G. Mahler, 1979),
• Carmen – Carmen (choreografia: W. Jelizariew, muzyka: G. Bizet / R. Szczedrin, 1980),
• M-me Taglion – Grand pas de quatre (choreografia: A. Alonso, muzyka: C. Pugni, 1980),
• Consuelo – Popołudniowa sjesta (choreografia: A. Méndez, muzyka: E. Lecuona, 1980),
• Przyjaciółka – Fantazje (choreografia: E. Walter, muzyka: P. Czajkowski, 1981),
• Panna młoda – Harnasie (choreografia: T. Kujawa, muzyka: K. Szymanowski, 1983),
• Księżniczka Aurora / Wróżka Bzu – Śpiąca królewna (choreografia: trad. / P. Gusiew, muzyka: P. Czajkowski, 1983),
• Sylfida – Sylfida (choreografia: A. Bournonville, muzyka: H. Lovenskield, 1984),
• solistka – Miłość i ból, i świat, i marzenie (choreografia: J. Neumeier, muzyka: G. Mahler, 1984),
• Kobieta – Ostinatio determinare (choreografia: Z. Rudnicka, muzyka: J. Satanowski, 1985),
• solistka – Serenada (choreografia: G. Balanchine, muzyka: P. Czajkowski, 1985),
• Królowa Wschodu / Brylant – Pan Twardowski (choreografia: T. Kujawa, muzyka: L. Różycki, 1985),
• solistka – Adagio hammerklavier (choreografia: H. van Manen, muzyka: L. van Beethoven, 1986),
• Odetta-Odylia – Jezioro łabędzie (choreografia: trad./ K. Sergiejew, muzyka: P. Czajkowski, 1985),
• Eliza – Nienasycenie (choreografia: Z. Rudnicka, muzyka: T. Stańko, 1987),
• solistka – Wariacje „Don Juan” (choreografia: M. Béjart, muzyka: F. Chopin, 1989),
• Helena – Figle szatana (choreografia: W. Gruca, muzyka: S. Moniuszko, A. Minchheimer, R. Augustyn, 1990),
• Królowa śniegu – Dziadek do orzechów (choreografia: A. Glegolski, muzyka: P. Czajkowski, 1989),
• Pani T. – Gry (choreografia: E. Wesołowski, muzyka: C. Debussy, 1989),
• Dulcynea (Królowa Driad),
• Cyganka / Carmencita / Dulcynea – Don Kichot (choreografia: A. Glegolski, muzyka: L. Minkus, 1990),
• Hrabina Delfina Potocka – Muzy Chopina (choreografia: W. Wołk-Karaczewski, muzyka: F. Chopin, 1991),
• Muza – La caprice du sort (choreografia: Z. Rudnicka, muzyka: A. Salieri, 1992),
• Głos IV – Dies irae (choreografia: E. Wesołowski, muzyka: R. Maciejewski, 1993),
• Żona Putyfara – Legenda o Józefie (choreografia: E. Wesołowski, muzyka: R. Strauss, 1992),
• Księżna Medina Cel – La Gitana (choreografia: P. Lacotte, muzyka: J. Schmidt, D. Auber, J. Stefani, 1993),
• solistka – III Symfonia (choreografia: K. Pastor, muzyka: M. Górecki, 1994),
• Flora – Carmina burana (choreografia: A. Fodor, muzyka: C. Orff, 1995),
• Pani Capulet / Pani Monteki – Romeo i Julia (choreografia: E. Wesołowski, muzyka: S. Prokofiew, 1996),
• Królowa – Śpiąca królewna (choreografia: trad. / J. Grigorowicz, muzyka: P. Czajkowski, 1996),
• Gradisca – La dolce vita (choreografia: Z. Rudnicka, muzyka: N. Rota, 2000),
• Księżna, matka Zygfryda – Jezioro łabędzie (choreografia: trad. I. Muchamiedow, muzyka: P. Czajkowski, 2001),
• Hrabina Wronska – Anna Karenina (choreografia: A. Ratmansky, muzyka: R. Szczedrin, 2008),
• Babcia Klary – Dziadek do orzechów (choreografia: T. van Schayk, W. Eagling, muzyka: P. Czajkowski, 2011).

Źródło.

Nagrody

Ewa Głowacka zdobyła wiele prestiżowych wyróżnień na przestrzeni swojej kariery artystycznej. Jej talent i zaangażowanie w sztukę zostały docenione zarówno w kraju, jak i za granicą. Oto najważniejsze nagrody, które zdobyła w różnych latach:

• 1979: Grand Prix III Ogólnopolskiego Konkursu Tańca, Gdańsk,
• 1980: III Międzynarodowy Konkurs Baletu Klasycznego – VIII nagroda (w duecie z Tadeuszem Mataczem), Osaka (Japonia),
• 1985: Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego, przyznana za artystyczne osiągnięcia, zwłaszcza za rolę Sylfidy w balecie „La Sylphide” w Teatrze Wielkim,
• 1985: Nagroda MKiS I stopnia,
• 2001: Medal Niżyńskiego,
• 2001: Statuetka Terpsychory za całokształt osiągnięć artystycznych,
• 2005: Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Wszystkie te wyróżnienia świadczą o jej wyjątkowym wkładzie w rozwój sztuki tanecznej.

---

Oceń: Ewa Głowacka

---