Wojciech Sumliński

---

Życiorys

Wojciech Sumliński, od wczesnych lat życia, mieszkał z rodziną w warszawskim Żoliborzu. Po ukończeniu studiów w zakresie psychologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, obronił pracę magisterską na temat Samorealizacja a lęk wobec śmierci, uzyskując specjalizację w psychologii ogólnej oraz psychodiagnostyce.

W swojej karierze zawodowej zadebiutował w 1992 roku, podejmując pracę jako psycholog dziecięcy w Dziecięcym Szpitalu Klinicznym w Dziekanowie Leśnym, w niedalekiej odległości od Warszawy. W latach 1993–1994 miał możliwość pracy jako psycholog w pierwszym integracyjnym przedszkolu w Warszawie, które znajdowało się na Bielanach.

W 1996 roku osiedlił się w Białej Podlaskiej, podejmując pracę jako psycholog w jednostce wojskowej 5058, gdzie zajmował się badaniami studentów Szkoły Lotniczej w Dęblinie oraz pełnił rolę konsultanta dowódcy jednostki ds. psychoprofilaktyki pilotów. Równocześnie rozwijał swoją karierę jako dziennikarz śledczy, obejmując stanowisko redaktora naczelnego „Słowa Podlasia”.

W 1997 roku zdobył nagrodę Ministra Spraw Wewnętrznych za cykl reportaży dotyczących przestępczości zorganizowanej w obszarze granicznym, które tworzył pod pseudonimem „Stefan Kukulski”. Dwa lata później, w 1999 roku, był nominowany do prestiżowej nagrody „Press” za swoje publikacje o Henryku Goryszewskim, który był przewodniczącym sejmowej Komisji Finansów Publicznych i doradzał przedsiębiorstwom jak unikać zobowiązań podatkowych. W „Wproście” ujawnił informacje o świadku koronnym, Jarosławie Sokołowskim pseudonim „Masa” (2003), a także materiały dotyczące powiązań Andrzeja Kuny, Aleksandra Żagla oraz lobbysty Marka Dochnala z parą prezydencką – Aleksandrem i Jolantą Kwaśniewskimi w latach 2004–2006.

Wojciech Sumliński jest również autorem książki pt. Kto naprawdę go zabił?, gdzie bada okoliczności śmierci księdza Jerzego Popiełuszki. W tej książce oraz w wcześniejszym artykule w „Wproście”, autor stawił tezę, że Waldemar Chrostowski, kierowca księdza, był agentem SB. Choć przegrał proces z Chrostowskim dotyczący naruszenia dóbr osobistych, sąd w części zaakceptował stanowisko Sumlińskiego, stwierdzając, że prace, które podjął były niezwykle ambitne, mimo że niekoniecznie staranne.

Dodatkowo, Sumliński jest twórcą cyklicznego programu w TVP o nazwie „Oblicza prawdy”, który zajmuje się działalnością Służby Bezpieczeństwa oraz przygotowuje reportaże telewizyjne, w tym również o Wojskowych Służbach Informacyjnych. W 2007 roku ujawnił fakt kooperacji dziennikarza Milana Subotića z tymi służbami.

Media Diversity Institute, organizacja pozarządowa z siedzibą w Londynie, wskazała Wojciecha Sumlińskiego w swoim raporcie z 2021 roku pt. Antisemitism and anti-vax discourse in Europe, jako osobę, która promuje antyszczepionkowe i antysemickie narracje.

W 2021 roku jego kontrowersyjne nagranie „Spowiedź ratownika”, które zarzucało manipulacje podczas pandemii COVID-19, spotkało się z krytyką oraz usunięciem z platformy YouTube z powodu uznania filmu za niewiarygodny.

31 grudnia 2022 roku, Sumliński opublikował na Facebooku oświadczenie, w którym przeprosił dziennikarza i publicystę Jacka Łęskiego za zamieszczenie błędnych informacji o jego rzekomej współpracy z Urzędem Ochrony Państwa w książce „Oficer. Czego ludzie żałują przed śmiercią.”, co było wynikiem przegranego procesu sądowego.

6 października 2023 roku, w rozmowie z Piotrem Zwiefką na kanale dziennikarskim Witolda Gadowskiego na YouTube, Wojciech Sumliński ogłosił plan zakończenia swojej kariery dziennikarskiej na koniec 2024 roku. Następnie, 26 stycznia 2024 roku, razem z publicystą i dziennikarzem Witoldem Gadowskim oraz liderem partii Polska Jest Jedna i prezydentem Siemianowic Śląskich Rafałem Piechem, powołał nowe stowarzyszenie Ruch Obrony Polaków.

Sprawa z WSI

W dniu 29 lipca 2008 roku, decyzją prokuratora oraz Sądu Okręgowego w Warszawie, podjęto decyzję o aresztowaniu Wojciecha Sumlińskiego. Główną przyczyną tego kroku były przedstawione mu zarzuty płatnej protekcji, które dotyczyły rzekomego oferowania pozytywnej weryfikacji dla jednego z oficerów WSI w zamian za wynagrodzenie. Kluczowym dowodem w sprawie było zeznanie ppłk. Leszka Tobiasza, byłego oficera WSI oraz WSW, który nie uzyskał pozytywnej weryfikacji przez Komisję Weryfikacyjną ds. WSI.

W dniu, w którym ogłoszono postanowienie o aresztowaniu, Wojciech Sumliński zdecydował się ujawnić swoje stanowisko poprzez osobisty list przesłany do mediów. Następnego dnia, 30 lipca 2008 roku, podjął dramatyczny krok, próbując odebrać sobie życie w warszawskim kościele pod wezwaniem św. Stanisława Kostki. Specjaliści z zakresu psychiatrii orzekli, że z powodu stanu emocjonalnego, w jakim znajdował się dziennikarz, nie powinien on być umieszczony w areszcie śledczym, co ostatecznie skutkowało jego brakiem osadzenia w tym miejscu.

Wojciech Sumliński zyskał wsparcie wielu dziennikarzy, którzy stanęli w jego obronie. Po licznych zawirowaniach prawnych, 16 grudnia 2015 roku, Sąd Rejonowy dla Warszawy Woli w Warszawie wydał wyrok uniewinniający dla Sumlińskiego. Dnia 1 września 2016 roku, Sąd Okręgowy w Warszawie podtrzymał ten wyrok, stwierdzając, że dziennikarz miał być ofiarą prowokacji ze strony oficerów WSI. W tej sprawie jeden z oskarżonych, pułkownik Aleksander Lichocki, otrzymał wyrok czterech lat bezwzględnego pozbawienia wolności.

Sprawa plagiatu

W styczniu 2016 roku, dziennikarz z tygodnika „Newsweek Polska”, Jakub Korus, oskarżył Wojciecha Sumlińskiego o plagiat w jego książce wydanej w 2015 roku pt. Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego. Zarzucił mu, że w nadto 30 miejscach można znaleźć fragmenty tekstu skopiowane z dzieł takich jak powieści Alistaira MacLeana i Raymonda Chandlera. W kolejnych artykułach wskazywał na konkretne zdania rzekomo zapożyczone z książek autorów takich jak John Steinbeck, Mitch Albom oraz Paulo Coelho.

Po publikacji pierwszego tekstu, Sumliński wydał oświadczenie, w którym stwierdził, że zarzut plagiatu odnosi się do jedynie niepełnej strony maszynopisu. Uważał to za próbę podważenia jego wiarygodności, gdyż stwierdził, że główny przekaz jego książki jest nienaruszony. Ponadto, zaznaczył, że podczas spotkań autorskich regularnie podkreślał, iż nawiązał do twórczości MacLeana i Chandlera, co było celowym zabiegiem literackim, nieukrywanym przez niego.

Ewa Winnicka, działaczka z tygodnika „Polityka”, również oskarżyła Sumlińskiego o wykorzystanie fragmentu jej reportażu w Słowie Podlasia. Dodatkowo, na luzach oskarżono go o plagiat pracy stworzonej przez jego córkę. List napisany przez córkę na pierwszy edycję konkursu List do Ojca, organizowanego przez „Tygodnik Podlaski”, okazał się zawierać fragmenty skopiowane z książki Michaela O’Briena Plague Journal.

Powrót do Jedwabnego

Wojciech Sumliński to kontrowersyjna postać, która zdobyła rozgłos dzięki swojemu filmowi dokumentalnemu zatytułowanemu „Powrót do Jedwabnego”. W swoim dziele argumentuje, że Polacy nie ponoszą winy za masowe wymordowanie Żydów w Jedwabnem, a sam film był promowany hasłem „Żydowski rozbiór Polski”. W październiku 2021 roku platforma YouTube zdecydowała się usunąć jego film oraz zablokować konto dziennikarza, uzasadniając tę decyzję naruszeniem zasad, które zakazują szerzenia nienawiści. W tym samym miesiącu warszawskie kino Wisła odwołało premierę jego dzieła, które spotkało się z bojkotem wielu polskich artystów.

Z opinii Tomasza Urzykowskiego z Gazety Wyborczej wynika, że Wojciech Sumliński jest „dziennikarzem o skrajnie prawicowych poglądach, tropiącym «żydowskie spiski» przeciwko Polsce oraz podważającym odpowiedzialność Polaków za zbrodnię w Jedwabnem”. W czasie swoich publikacji, autor nie szczędził kontrowersyjnych stwierdzeń, zadając fundamentalne pytania o zjawisko określane jako Przedsiębiorstwo Holokaust. Jak stwierdził, jest to zorganizowana sieć instytucji, fundacji i osób, w tym przedstawicieli amerykańskich Żydów, które mają na celu osiąganie nieproporcjonalnych zysków związanych z konsekwencjami Holokaustu.

Sumliński opowiada się za rewizjonistyczną narracją, często przytaczając poglądy Normana Finkelsteina, amerykańskiego historyka żydowskiego pochodzenia. W swoich wypowiedziach oskarża on głównie amerykańskich Żydów o systematyczne obarczanie Polaków winą za zbrodnie niemieckie, co miałoby być pretekstem do roszczeń wobec Polski w ramach amerykańskiej ustawy 447. Podkreśla, że działania te są sprzeczne z obowiązującym prawem, które jasno reguluje kwestie spadków po zmarłych osobach.

Na dodatek, jego narracja jest sprzeczna z ustaleniami śledztw, które podkreślają, że Niemcy, w tym żandarmi i funkcjonariusze SD, odgrywali kluczową rolę w organizacji pogromów, podjudzając społeczeństwo oraz korzystając z panujących nastrojów antysemickich oraz antysowieckich. Udział niemieckich jednostek w tragicznych wydarzeniach z lipca 1941 roku, choć nie do końca jasny, był potwierdzony przez instrukcje Reinharda Heydricha, ówczesnego szefa SD. Żyjąc w przekonaniu o słuszności swojej narracji, Sumliński twierdzi, że kluczowe jest oczyszczenie narodu polskiego z tych oskarżeń jako sposób na przeciwstawienie się skutkom wspomnianej amerykańskiej ustawy.

Życie prywatne

Wojciech Sumliński, mąż Moniki, która jest psychologiem oraz również absolwentką psychologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, jest dumnym ojcem czwórki dzieci.

Publikacje

Wojciech Sumliński, znany polski dziennikarz i autor, jest autorem wielu istotnych publikacji, które poruszają różnorodne tematy związane z historią, polityką oraz społeczeństwem. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego książek, które cieszą się dużym zainteresowaniem wśród czytelników.

• Kto naprawdę go zabił?, Warszawa: Rosner i Wspólnicy 2005. ISBN 8389217048,
• Teresa, Trawa, Robot. Największa operacja komunistycznych służb specjalnych, Warszawa: Fronda PL 2009. ISBN 978-83-60335-73-4,
• Z mocy bezprawia. Thriller, który napisało życie, Warszawa: Fronda PL 2011. ISBN 978-83-62268-28-3,
• Z mocy nadziei. Thriller, który pisze życie…, Wydawca: Wojciech Sumliński Reporter, 2014. ISBN 978-83-938942-0-8,
• Lobotomia 3.0, Wojciech Sumliński Reporter, 2014. ISBN 978-83-938942-3-9,
• Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego, Biała Podlaska 2015. ISBN 978-83-938942-9-1,
• Czego nie powie Masa o polskiej mafii, Warszawa 2015. ISBN 978-83-938942-5-3,
• Pogorzelisko, Warszawa 2016. ISBN 978-83-942934-5-1,
• Oficer, Warszawa 2016. ISBN 978-83-942934-7-5,
• Niebezpieczne związki Andrzeja Leppera, Warszawa 2016. ISBN 978-83-942934-6-8,
• ABW, Warszawa 2017. ISBN 978-83-942934-8-2,
• Ksiądz, Warszawa 2017. ISBN 978-83-945829-1-3,
• Niebezpieczne związki Sławomira Petelickiego, Warszawa 2017. ISBN 978-83-945829-2-0,
• To tylko mafia, 2018. ISBN 978-83-945829-8-2,
• Niebezpieczne związki Donalda Tuska, 2018. ISBN 978-83-945829-9-9,
• Powrót do Jedwabnego, 2019. ISBN 978-83-951815-8-0,
• Powrót do Jedwabnego 2, 2020. ISBN 978-83-955458-2-5,
• Zapis zarazy, 2020. ISBN 978-83-955458-1-8,
• Powrót do Jedwabnego 3, 2021. ISBN 978-83-955458-5-6,
• To tylko eksperyment. Zapis zarazy 2, 2021. ISBN 978-83-955458-4-9,
• (Nie) nasza wojna, 2022. ISBN 978-83-955458-9-4,
• Strefa zgniotu. Zapowiedź globalnego chaosu, 2022. ISBN 978-83-964658-0-1,
• Aneks – niebezpieczne związki III RP, 2023. ISBN 978-83-964658-8-7,
• Koniec Polski? Ile zostało nam czasu?, Wojciech Sumliński Reporter, 2024. ISBN 978-83-964658-9-4,
• Granica. Kim są, ustali się później, Wojciech Sumliński Reporter, 2024. ISBN 978-83-972243-0-8,
• Opowiem Wam, Jak Zginął – Lobotomia 4.0, Wojciech Sumliński Reporter, 2024. ISBN 978-83-972243-1-5.

Wszystkie wymienione tytuły ilustrują bogaty dorobek autora oraz jego zdolność do poruszania kontrowersyjnych tematów w sposób przystępny dla szerokiego grona odbiorców.

---

Oceń: Wojciech Sumliński

---