Wojciech Fałkowski

---

Życiorys

Wojciech Fałkowski jest znany ze swojej długotrwałej kariery w edukacji oraz zaangażowania w działalność społeczną. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1971 roku, a już w latach 1975–1977 pracował tam jako nauczyciel historii. W tym okresie zaangażował się w opozycyjną działalność w ramach Gromady Włóczągów Czarnej Jedynki. Z jego inicjatywy, 22 stycznia 1977, razem z innymi nauczycielami, w tym Ireneuszem Gugulskim i Stefanią Światłowską, podpisał list do Sejmu PRL, domagając się powołania komisji, która miałaby zbadać działania funkcjonariuszy MO i SB podczas wydarzeń czerwcowych w 1976 roku.

W 1976 roku ukończył studia na kierunku historię na Uniwersytecie Warszawskim. Jego praca magisterska, zatytułowana Czynniki prestiżotwórcze w społeczeństwie trzynastowiecznej Polski (rozważania modelowe), została napisana pod kierunkiem Stanisława Piekarczyka. Po ukończeniu studiów pracował na uniwersytecie jako asystent stażysta w latach 1976–1977. Brał czynny udział w Studenckim Komitecie Solidarności w Warszawie, a także w Komitecie Obrony Robotników oraz Komitecie Samoobrony Społecznej „KOR”. Jego zaangażowanie w pomoc osobom represjonowanym po protestach w Radomiu przyczyniło się do jego usunięcia z pracy. W latach 1977–1981 pełnił rolę kierownika wydawnictw drugiego obiegu, takich jak „Głos” i „Krąg”. W 1980 roku powrócił do pracy na uczelni.

Na Uniwersytecie Warszawskim doktoryzował się w 1986 roku na podstawie pracy pt. Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka 1447–1492. Habilitację uzyskał w 2000 roku, opierając swoje badania na rozprawie Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku. W ciągu swojej kariery akademickiej zajmował różne stanowiska na Wydziale Historycznym, w tym asystenta, adiunkta, a od 2002 roku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Historycznym. Od 1994 roku był redaktorem naczelnym rocznika naukowego „Quaestiones Medii Aevi Novae”. Ponadto, pracował w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie, a w latach 2008–2012 wykładał jako profesor gościnny na Université Paris-Sorbonne. W 2013 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Wojciech Fałkowski sprawował także funkcje publiczne: w latach 1993–2001 był sekretarzem generalnym Polskiego Komitetu ds. UNESCO, następnie w latach 2004–2005 przewodniczył zespołowi przy prezydencie m.st. Warszawy Lechu Kaczyńskim, odpowiedzialnemu za ocenę strat Warszawy w czasie II wojny światowej. Był także członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

17 listopada 2015 roku został powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. Z kolei 20 listopada 2017 roku objął stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie. Niestety, we wrześniu 2024 roku został odwołany z tej posady przez minister Hannę Wróblewską, która uzasadniła swoją decyzję naruszeniem przepisów dotyczących działalności kulturalnej. Fałkowski był również członkiem Rady do Spraw Muzeów przy ministrze kultury oraz zasiadał w Radzie Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie oraz Rady Odbudowy Pałacu Saskiego, które działały w 2022 roku.

Odznaczenia

Wojciech Fałkowski jest osobą, która zdobyła liczne odznaczenia, podkreślające jego wkład w różne dziedziny aktywności społecznej i zawodowej. Jego osiągnięcia są imponujące i pokazują zaangażowanie w służbę dla kraju oraz społeczeństwa.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2024),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2016),
• Krzyż Wolności i Solidarności (2017),
• Złoty Krzyż Zasługi (2005),
• Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2021),
• Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (2018),
• Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej (2019),
• Medal Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki (2016),
• Krzyż Oficerski Krzyża Uznania (Łotwa, 2012),
• Oficer Orderu Gwiazdy Włoch (Włochy, 2023).

Wybrane publikacje

Wybór publikacji Wojciecha Fałkowskiego prezentuje jego szeroką działalność badawczą oraz wkład w rozwój polskiej historiografii. Wśród jego istotnych prac znajdują się:

• Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka, Wydawnictwa Fundacji „Historia pro Futuro”, Warszawa 1992,
• Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku, Neriton, Warszawa 1999,
• Pytania o średniowiecze. Potrzeby i perspektywy badawcze polskiej mediewistyki (red.), Neriton, Warszawa 2001,
• Polska około roku 1400 (red.), Neriton, Warszawa 2001,
• Polska około roku 1300 (red.), Neriton, Warszawa 2003,
• Kolory i struktury średniowiecza (red.), Wydawnictwo DiG, Warszawa 2004,
• Raport o stratach wojennych Warszawy. Dokumentacja (red.), t. I–II, Urząd Miasta Stołecznego, Warszawa 2004,
• Straty Warszawy 1939–1945. Raport (red.), Miasto Stołeczne Warszawa, Warszawa 2005,
• Le monde Carolingien. Bilan, perspectives, champs de recherches (współredaktor), Brepols Publishers, Turnhout 2009,
• Wielki Król. Ideologiczne podstawy władzy Karola Wielkiego, Fundacja Centrum Badań Historycznych, Warszawa 2011.

Każda z tych publikacji stanowi cenny wkład w badania nad historią Polski oraz Europy, podkreślając znaczenie zarówno politycznych, jak i społecznych zjawisk w historii.

---

Oceń: Wojciech Fałkowski

---