Teresa Lelińska

Nauka i edukacja

Teresa Lelińska, urodzona 21 września 1942 roku w Warszawie, była wybitną postacią w polskim środowisku edukacyjnym oraz społecznym. Zmarła 29 grudnia 1997 roku w Przasnyszu, pozostawiając po sobie znaczący ślad w działalności nauczycielskiej i związkowej.

Przez swoje zaangażowanie w pracę z dziećmi oraz w rozwój systemu edukacyjnego, Lelińska zdobyła uznanie jako nauczycielka i dyrektorka szkół. Jej wkład w poprawę warunków pracy pedagogów, a także troska o rozwój społeczności lokalnych, sprawiło, że stała się osobą szanowaną i podziwianą przez wielu.

Życiorys

Teresa Lelińska przyszła na świat 21 września 1942 roku w Warszawie. Była córką Henryka (1913–1989) oraz Zofii, z domu Dzielińska. W okresie dzieciństwa mieszkała w Rostkowie, gdzie jej ojciec pełnił funkcję kierownika Szkoły Powszechnej, a matka pracowała jako pracownik umysłowy.

W 1955 roku zakończyła edukację w Szkole Podstawowej nr 1, a cztery lata później, w 1959 roku, ukończyła naukę w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego w Przasnyszu. Po kolejnych sześciu latach, w 1965 roku, zdobyła tytuł magistra historii na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. To właśnie w tym samym roku rozpoczęła swoją pracę zawodową w Technikum Mechanicznym oraz Zespole Szkół Zawodowych w Przasnyszu, gdzie uczyła historii. Właściwie od początku swojej kariery edukacyjnej organizowała obozy wędrowne dla swoich uczniów, a także kursy w Bułgarii czy NRD, za które została odznaczona srebrną odznaką OHP.

Była cenioną i lubianą nauczycielką. Organizowała liczne krajowe i zagraniczne wycieczki edukacyjne dla nauczycieli. W ciągu dwóch kadencji zasiadała na stanowisku prezesa ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego. W latach 1975–1978 pełniła funkcję prezesa Rady Zakładowej ZNP w Przasnyszu, a w roku 1978 była członkinią prezydium Miejskiej Rady ZNP w tym mieście.

W latach 1990–1997 posiadała stanowisko dyrektorki Zespołu Szkół Zawodowych, równocześnie pracując jako nauczycielka. Była inicjatorką stworzenia izby pamięci narodowej oraz izby historii i tradycji w tej szkole. Po konsultacjach z władzami kościelnymi pozyskała pomieszczenia w budynku, który pierwotnie miał służyć jako sale katechetyczne, przekształcając je na sale do praktycznej nauki zawodu. Również uzyskała szklarnie od MPGK w Przasnyszu oraz zainstalowała nowoczesną siłownię. W 1992 roku, kiedy była dyrektorką ZSZ, zorganizowano V Sympozjum Klubu Szkół Westerplatte.

W tym samym roku, dzięki jej inspiracji, powołano społeczny komitet budowy Szkoły Rolniczej w Przasnyszu, na ulicy Sadowej. W 1997 roku Teresa Lelińska miała zaszczyt uczestniczyć w ceremonii wmurowania aktu erekcyjnego nowego obiektu. Zmarła 29 grudnia 1997 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w edukacyjnej społeczności.

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

Teresa Lelińska, w swoim bogatym dorobku, otrzymała szereg ważnych odznaczeń i wyróżnień, które są świadectwem jej wkładu w rozwój edukacji oraz działalności społecznej.

  • Złoty Krzyż Zasługi – 1994 (przyznany przez Prezydenta RP),
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1994 (nadający Minister Edukacji Narodowej),
  • Złota Odznaka ZNP – 1975,
  • Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla OHP”.

Przypisy

  1. a b c Lemanowicz, Włodarczyk i Kruszewski 2014 r., s. 52.
  2. Drwęcki 1998 r., s. 240.

Oceń: Teresa Lelińska

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:9