Edward Uzdański


Edward Maksymilian Uzdański, znany również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Edek”, „Maks”, „Eugeniusz Jewleński” oraz „Związkowiec”, to postać o bogatej biografii, której ślady prowadzą do Warszawy, gdzie się urodził 12 sierpnia 1903 roku.

Jego życie zakończyło się 2 listopada 1967 roku, również w stolicy Polski. Uzdański był nie tylko znanym działaczem, ale także osobą o znacznym wpływie w kręgach komunistycznych, co czyni jego biografię interesującym tematem badań na temat zjawisk politycznych i społecznych tamtych czasów.

Życiorys

Edward Uzdański przyszedł na świat 12 sierpnia 1903 roku w Warszawie, jako potomek Łazarza (znanego również jako Tadeusz). Jego młodzieńcze lata były związane z aktywnością polityczną; w latach 1919-1925 był członkiem Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, a od 1925 do 1938 roku należał do Komunistycznej Partii Polski. Interesujące jest to, że w 1922 roku znalazł się w gronie członków Komitetu Warszawskiego Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, a w 1930 podjął decyzję o przynależności do Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików).

W ciągu swojego życia Uzdański doświadczył kilku okresów więzienia, które miały miejsce w latach 1923-1926, 1926-1927 oraz 1927-1930. W latach trzydziestych aktywnie działał w Międzynarodówce Komunistycznej, znanej jako Komintern. Rok 1938 przyniósł mu tytuł redaktora „Czerwonego Sztandaru”, a podczas II wojny światowej kontynuował tę rolę w wydaniu gazety we Lwowie.

Od 1942 do 1944 Edward Uzdański był zaangażowany w Związek Patriotów Polskich, natomiast od 1943 do 1944 służył w 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty. Po wojnie skoncentrował swoje działania na pracy w mediach; wraz z Henrykiem Rudnickim współtworzył pierwszy powojenny łódzki dziennik „Wolna Łódź”, który zadebiutował 26 stycznia 1944 roku. Był też redaktorem naczelnym takich pism jak „Głos Ludu” w 1945 roku oraz „Głos Robotniczy” od 1945 do 1949 roku.

W kolejnych latach Uzdański pełnił różne funkcyjne zadań w Polskim Radiu, będąc zastępcą przewodniczącego Zespołu Programów dla Zagranicy w latach 1953-1955. Następnie, od 1955 do 1967 roku, działał jako zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. Jego przywiązanie do ideologii komunistycznej i działalności politycznej przejawiało się w przynależności do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie był delegatem na zjazdy I, II, III oraz IV. Pełnił również obowiązki sekretarza propagandy w Komitecie Łódzkim PZPR od 1 maja 1949 do 30 czerwca 1950, a od 20 czerwca 1964 do 2 listopada 1967 roku był zastępcą członka KC PZPR.

Edward Uzdański zmarł 2 listopada 1967 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A27-tuje-12. Warto dodać, że w tym samym miejscu została pochowana jego żona Eugenia Uzdańska, która odeszła w 2008 roku.

Odznaczenia i ordery

Odznaczenia i ordery Edwarda Uzdańskiego obejmują kilka znaczących wyróżnień. Wśród nich znajduje się:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1959 roku,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy, który został mu przyznany 11 sierpnia 1953 roku, w związku z 50. rocznicą jego urodzin, za liczne zasługi w pracy zawodowej oraz działalności politycznej.

Przypisy

  1. Lista pochowanych. Edward Uzdański. um.warszawa.pl. [dostęp 13.03.2018 r.]
  2. Lista pochowanych. Eugenia Uzdańska. um.warszawa.pl. [dostęp 13.03.2018 r.]
  3. a b c d e f g h i j k l Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Edward Uzdański. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 13.03.2018 r.]
  4. Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22.07.1959 r., s. 7.
  5. M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1293.

Oceń: Edward Uzdański

Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:8