Władysław Ficke

---

Życiorys

Władysław Ficke był potomstwem Wilhelma Henryka Fitzke (1844–1901), ewangelika i właściciela sklepu meblowego, który znajdował się w Warszawie, przy ul. Nowy Świat 30. Jego matką była Wanda z Ginsów (1855–1930), katoliczka, z rodziny żydowskiej, która przeszła proces asymilacji. Waszą uwagę zwraca fakt, że była ona bratanicą Aleksandra Ginsa.

Ukończył gimnazjum, które miało charakter realny, oraz uczestniczył w kursach handlowych. W pewnym momencie swojego życia prowadził własne biuro zajmujące się handlem artykułami tabacznymi. Po tym jak Polska odzyskała niepodległość, zdecydował się na objęcie służby w więziennictwie. W dniu 11 listopada 1918 roku przejął dowodzenie więzieniem Pawiak, a następnie od 1 stycznia 1920 roku do 31 marca 1939 roku pełnił rolę naczelnika więzienia na Rakowieckiej.

Kiedy nastał czas II wojny światowej, Ficke został ponownie powołany w październiku 1939 roku przez naczelnego szefa więziennictwa na stanowisko naczelnika w więzieniu mokotowskim. Warto dodać, że rzeczywiste władze w tym czasie były niemieckie, co sprawiało, że jego aktywności ograniczały się głównie do spraw administracyjnych oraz finansowych. Jego służba na tym stanowisku zakończyła się z chwilą wybuchu powstania warszawskiego, a we wrześniu został deportowany do obozu w Pruszkowie.

Po zakończeniu wojny, Ficke znowu został zaproszony do zajmowania się więziennictwem przez Departament Więziennictwa oraz Obozów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Niestety, nie zdążył rozpocząć pracy, ponieważ 5 kwietnia 1945 roku został aresztowany i osadzony w areszcie tymczasowym w więzieniu Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Pruszkowie. Oskarżono go o działanie na szkodę więźniów w Mokotowie podczas okupacji niemieckiej, co wiązało się z zarzutami względem naruszenia przepisów z art. 1 Dekretu z dnia 31 sierpnia 1944 roku.

Po przesłuchaniu, Ficke został przekazany do dyspozycji prokuratury Specjalnego Sądu Karnego i osadzony w więzieniu karno-śledczym na Pradze. Po dwóch przesłuchaniach przez śledczego Józefa Lindorfa, udało mu się uzyskać wolność w dniu 15 maja 1945 roku. Ostatecznie śledztwo w jego sprawie zostało umorzone 1 września 1946 roku. Nie ustalono jednak dokładnej daty, ani miejsca jego śmierci czy pochówku.

Rodzina

Żoną Ficke była Eugenia (żyła po 1945 roku). Miał również dwóch braci: Zygmunta Wilhelma (1876–1915), który był urzędnikiem Banku Handlowego oraz Juliana Lucjana (1879–1943), chemika i dyrektora działu ogniowego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych. Niestety, Julian wraz z synem Tadeuszem zostali zamordowani przez Niemców podczas egzekucji na ul. Puławskiej 21/23 w Warszawie, w dniu 3 grudnia 1943 roku, obok zajezdni tramwajowej.

---

Oceń: Władysław Ficke

---