Jan Majchrowski

---

Życiorys

Jan Majchrowski jest synem Stefana Majchrowskiego. W 1990 roku zdobył tytuł magistra na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, w 1993, ukończył kierunek politologiczny na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1997 roku uzyskał stopień naukowy doktora w dziedzinie nauk prawnych, a w 2012 roku dostał habilitację na podstawie rozprawy zatytułowanej „Ewolucja funkcji wojewody jako przedstawiciela Rządu”. W swojej edukacji korzystał z różnorodnych staży, studiów podyplomowych oraz stypendiów, między innymi w Centro Incontri e Studi Europei w Rzymie (1988), Parlamencie Europejskim (1991), na Uniwersytecie Grenoble II (w latach 1994–1995), uniwersytecie La Sapienza w Rzymie (1997), w Akademii Obrony Narodowej (1999) oraz Akademii Administracji Publicznej w Wiedniu (2000).

Od 1990 roku Jan Majchrowski jest zatrudniony w Instytucie Nauk o Państwie i Prawie na WPiA Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie od 2015 roku pełni rolę profesora nadzwyczajnego. W 2013 roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Ostrołęce oraz został członkiem senatu tej uczelni. Również prowadził zajęcia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego zainteresowania naukowe obejmują naukę o państwie oraz prawoznawstwo, ze szczególnym uwzględnieniem teorii państwa i prawa konstytucyjnego.

W latach 90. pracował jako doradca i ekspert dla generalnego komisarza wyborczego oraz Komisji Konstytucyjnej „Solidarności”. W 1998 roku, na rekomendację Jerzego Stępnia, został doradcą w gabinecie politycznym ministra spraw wewnętrznych i administracji Janusza Tomaszewskiego. Później objął stanowisko podsekretarza stanu w tym resorcie oraz delegata rządu do spraw reformy administracyjnej w województwie lubuskim. W latach 1999-2000 z ramienia AWS sprawował funkcję wojewody lubuskiego. Przynależał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.

W latach 2006–2008 zajmował stanowisko eksperta Rady Europy ds. finansowania partii politycznych w ramach GRECO – Grupy Państw Przeciw Korupcji. W marcu 2016 roku został powołany przez marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego na koordynatora Zespołu Ekspertów do Spraw problematyki Trybunału Konstytucyjnego, w celu podjęcia działań w związku z kryzysem z 2015 roku dotyczącym TK.

W 2018 roku, w kontekście kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce, zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego. 19 września 2018 roku prezydent Andrzej Duda podjął decyzję o powołaniu go na to stanowisko. Status Jana Majchrowskiego jako sędziego SN był przedmiotem analizy w postępowaniu prowadzonym przez Izbę Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN, w wyniku skargi sędzi Moniki Frąckowiak z Poznania, dotyczącej legalności jego wyboru do SN. Procedura ta doprowadziła do tego, że skład Izby Pracy skierował pytania prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dotyczące dopuszczalności orzekania w sprawie legalności wyborów sędziów SN.

Na przełomie października i listopada 2020 roku starał się zakwestionować możliwość uczestnictwa studentów Uniwersytetu Warszawskiego w jego zajęciach, którzy byli zaangażowani w Strajk Kobiet. 6 grudnia 2021 roku podjął decyzję o rezygnacji z urzędu sędziego Sądu Najwyższego, protestując w ten sposób przeciwko dalszemu sprawowaniu stanowiska przez Józefa Iwulskiego, pomimo jego zawieszenia przez Izbę Dyscyplinarną. Wniósł także w tej sprawie wniosek do prokuratury dotyczący nieuprawnionego orzekania. Określił w 2022 roku sytuację w Sądzie Najwyższym jako „małą Magdalenkę”.

Jan Majchrowski jest honorowym obywatelem Wschowy.

Publikacje

Jan Majchrowski jest autorem wielu istotnych publikacji, które przyczyniają się do rozwoju wiedzy w różnych dziedzinach. Oto niektóre z jego kluczowych prac:

• Cesare Lombroso i pytanie o kryminologię, 2000,
• Chadecja w III Rzeczypospolitej, 2003,
• Ewolucja funkcji wojewody jako przedstawiciela Rządu, 2011,
• Finansowanie partii politycznych w Polsce (1989–1996), 1997,
• Ordynacje wyborcze do Sejmu w procesie krystalizacji systemu partyjnego w Polsce, 1998,
• System polityczny Rzeczypospolitej Polskiej w przekroju (współautor), 1997,
• Ustawodawstwo Sejmu lat 1989–1991 a sprawa majątku byłej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, 2002,
• Ustrój konstytucyjny Rzeczypospolitej Polskiej z tekstem Konstytucji z 2 IV 1997 r. (z Piotrem Winczorkiem), 1998,
• Ustrój państwowy Rzeczypospolitej Polskiej (z Piotrem Winczorkiem), 1993,
• Konstytucja Solidarności (red.), 2018 (ISBN 978-83-7666-574-0),
• Oddziaływanie na procesy decyzyjne Unii Europejskiej (red.), 2013,
• Państwo-prawo-polityka w przestrzeni konstytucyjnej (red.), 2007,
• W obronie suwerenności (red.), 2017 (ISBN 978-83-7666-505-4).

---

Oceń: Jan Majchrowski

---