Wiktor Ostrowski (Lubliner)

Inne

Wiktor Ostrowski, właściwie znany jako Wiktor Adam Lubliner, to postać, która zasługuje na uwagę ze względu na swoje niezwykłe życie oraz doświadczenia. Urodził się 28 grudnia 1895 roku w Warszawie, gdzie spędził większą część swojego życia. Niestety, jego losy były naznaczone tragicznymi wydarzeniami, które miały miejsce podczas II wojny światowej.

Wiktor był elektrykiem z zawodu, jednak jego życiorys to nie tylko kariera zawodowa. Został aresztowany i trafił do obozu, gdzie spędził czas jako więzień Pawiaka oraz obozu KL Stutthof. To niezwykle trudne doświadczenie miało duży wpływ na jego światopogląd oraz późniejsze działania.

Po wojnie Ostrowski postanowił uwiecznić swoje przeżycia, stając się autorem wspomnień obozowych. Jego pisma są nie tylko świadectwem zbrodni wojennych, ale także zbiorem refleksji na temat ludzkiej kondycji w obliczu ekstremalnych okoliczności. Wiktor Ostrowski zmarł 13 października 1977 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie cenny wkład w literaturę dotyczącą holokaustu i wspomnień o tamtych mrocznych czasach.

Życiorys

Wiktor Ostrowski, znany także jako Lubliner, był synem Polaków o żydowskich korzeniach. Jego ojciec, Stanisław Leopold Lubliner, pracował jako lekarz, a matka, Eugenia z domu Cohn, angażowała się w działalność społeczną. Wiktor miał siostrę, Karolinę Lubliner-Mianowską. Na początku swojej edukacji Wiktor uczęszczał na zajęcia w domu, a do szkoły formalnie poszedł prawdopodobnie w 1905 roku.

W 1915 roku postanowił wyjechać do Moskwy, aby kształcić się w szkole elektrycznej. Ukończył edukację i w 1917 roku zdał maturę. Jednakże jego życie zmieniło się, gdy został wcielony do carskiej armii „białych” i wysłany na front rumuński. Po pewnym czasie, w wyniku dezercji, udało mu się uciec do Polski.

Wiktor zdał maturę w Warszawskiej Szkole Podchorążych Piechoty i uzyskał stopień podporucznika. W okresie II wojny światowej brał czynny udział w działalności konspiracyjnej, prowadząc Konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty Armii Krajowej. Jego militarny zapał ujawnił się również podczas wojny polsko-bolszewickiej.

W 1922 roku postanowił przyjąć chrzest i ożenił się z Haliną Ostrowską. W 1939 roku zgłosił się na ochotnika do armii, jednak ze względu na swój wiek nie został przyjęty do służby wojskowej.

W trakcie okupacji Wiktor działał w konspiracji pod pseudonimem „Kuszel”. Przełomowym momentem w jego życiu miało miejsce 22 marca 1944 roku, kiedy to został aresztowany pod zarzutem organizacji ruchu oporu i osadzony w więzieniu Pawiak. Pod koniec maja tego samego roku został przetransportowany do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie otrzymał numer 35.853. Pracował w Niemieckich Zakładach Zbrojeniowych jako elektryk, gdzie nadzorował montaż elementów do myśliwca Ta-152.

Pomimo trudnych warunków obozowych, Wiktor brał aktywny udział w nielegalnej twórczości artystycznej; występował w obozowym teatrzyku oraz pisał wiersze, piosenki i satyry, które odnosiły się do trudnej rzeczywistości życia w obozie. Po doświadczeniu „marszu śmierci” doczekał się wyzwolenia przez Armię Czerwoną w czasie przebywania w tymczasowym obozie ewakuacyjnym w Gęsi w marcu 1945 roku.

Po zakończeniu wojny, Wiktor wrócił do Warszawy. Z żoną, z uwagi na względny bezpieczeństwa, zmienił nazwisko na Ostrowski. W 1945 roku objął posadę kierownika kina „Polonia”, a później kierował także kinem „Atlantic”. Poza tym, pełnił rolę redaktora naczelnego miesięcznika „Kinotechnik”. Zajmował się również pisaniem, wydając szereg książek i artykułów na temat kinematografii.

W 1971 roku opublikował swoje wspomnienia z obozu, zatytułowane „Warszawiacy w Stutthofie”. Ostatecznie, zmarł 13 października 1977 roku, a jego grobowiec znajduje się na Cmentarzu Bródnowskim (kw. 25A-5-26/27).

Przypisy

  1. Węglińska 2014 r., s. 255-287.
  2. Węglińska 2014 r., s. 256-257.
  3. Węglińska 2014 r., s. 257.
  4. Ostrowski 1971 r.
  5. M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

Oceń: Wiktor Ostrowski (Lubliner)

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:23