Joanna Pajkowska

---

Szkoła

W roku 1977 Joanna Pajkowska zakończyła naukę w XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Klementa Gottwalda w Warszawie.

Kalendarium żeglarskie

W 1986 roku Joanna Pajkowska rozpoczęła swoją żeglarską przygodę, uczestnicząc w regatach TwoSTAR, które odbyły się z Plymouth w Anglii do Newport w USA, na katamaranie „Alamatur III”, pod dowództwem Wojciecha Kaliskiego. Niestety, regaty te nie zakończyły się sukcesem dla jej ekipy.

W latach 1995–2002, gdy mieszkała w Anglii, Joanna była aktywnym członkiem załogi statku ratownictwa morskiego „Salcombe Lifeboat”, należącego do Royal National Lifeboat Institution (RNLI). Jej zaangażowanie zaowocowało uczestnictwem w wielu akcjach ratunkowych, gdzie jej umiejętności oraz odwaga były wystawione na próbę.

W tym samym okresie, w latach 1995, 1997 oraz 1999, brała udział w prestiżowych regatach Fastnet Race, które prowadzą z południowej Anglii do wybrzeży Irlandii. Kolejnym znaczącym osiągnięciem w jej karierze były samotne regaty transatlantyckie OSTAR w 2000 roku. Na 40-stopowym jachcie „Ntombifuti” zajęła 4. miejsce w swojej klasie, a jej czas wynoszący 29 dni 5 godzin i 0 minut, był dowodem na jej nieprzeciętne umiejętności. Był to pierwszy po 20 latach udział jachtu pod polską banderą w regatach OSTAR.

W 2001 roku Joanna wzięła udział w regatach EDS Atlantic Challenge jako część wyłącznie kobiecej załogi jachtu „Alphagraphics”. Trasa regat przebiegała przez Saint-Malo, Hamburg, Portsmouth, Baltimore, Boston i ponownie wróciła do Saint-Malo. W tym samym roku prowadziła także łódź „Olympic Challenger” w regatach Transat Jacques Vabre, gdzie żeglowała z Hawru do Brazylii.

Od grudnia 2002 do stycznia 2003 roku Joanna wykonała niecodzienny wyczyn, okrążając przylądek Horn i docierając do archipelagu Szetlandy Południowe na Antarktydzie, jachtem o nazwie Zjawa IV. W późniejszych latach, od października 2006 do lutego 2007, brała udział w dwuosobowych, kobiecych regatach, przepływając z Darwin w Australii przez Ocean Indyjski do Kapsztadu, następnie przez Atlantyk do Salvador de Bahia w Brazylii.

Kolejnym ważnym momentem w jej karierze żeglarskiej był samotny rejs dookoła świata, który Joanna odbyła w latach 2008–2009 na na jachcie „Mantra Asia”. Ta wyprawa, która trwała 198 dni, miała długość 25 tysięcy mil morskich i zakończyła się w Colón, w Panamie. Ten imponujący wyczyn przyniósł jej tytuł Rejsu Roku – Srebrny Sekstant, jako że był to pierwszy polski, kobiecy samotny rejs dookoła świata.

W latach 2010–2011 odbyła kolejny spektakularny rejs z Aleksandrem Nebelskim na jachcie „Mantra Asia”. Ich trasa prowadziła przez Kanał Panamski, Pacyfik, Australię, Indonezję, Malezję, Ocean Indyjski, Morze Arabskie, Morze Czerwone, Kanał Sueski, Morze Śródziemne i Adriatyk, a rejs zakończył się w Monfalcone we Włoszech w czerwcu 2011 roku, po przepłynięciu ponad 25 tys. mil morskich. Załoga odwiedziła ponad sto miejsc w 22 krajach.

Dnia 27 maja 2013 roku Joanna Pajkowska wystartowała w transatlantyckich regatach OSTAR 2013 na 12-metrowym katamaranie „Cabrio 2”. Regaty te, prowadzące przez północny Atlantyk, również zapisały się w historii żeglarstwa. Po 27 dniach i ponad 3000 milach morskich dotarła do Newport, zajmując siódme miejsce i zdobywając uznanie jako jedyna kobieta w tej rywalizacji. 26 października 2013 roku w Royal Western Yacht Club otrzymała nagrodę 1st Lady, co podkreśliło jej osiągnięcia w tych regatach.

W 2013 roku, na katamaranie „Cabrio 2”, przewiozła także oceaniczny kajak Aleksandra Doby z Belém w Brazylii do Douarnenez we Francji. W sierpniu tego samego roku wzięła udział w samotnych Regatach Poloneza na Bałtyku, gdzie zajęła 2. miejsce w klasie Open I Single.

W 2017 roku jej sukcesy sięgnęły szczytów, gdy wygrała Transatlantyckie Regaty Dwuosobowe TwoSTAR, żeglując na jachcie „Rote 66” z Uwe Röttgeringiem. Krótkim pościgiem przeszła do historii jako jedna z uczestniczek tej edycji, w której tylko dwie z sześciu zgłoszonych łodzi ukończyły wyścig.

Od 23 września 2018 roku do 28 kwietnia 2019 roku Joanna przeszła rejs dookoła świata, stając się pierwszą Polką, która dokonała tej sztuki w trybie non-stop. Ten rejs trwał 216 dni i prowadził przez 29 tysięcy mil morskich, żeglując na aluminiowym jachcie „Fanfan”. Joanna Pajkowska pozostaje jedną z najbardziej utalentowanych i odważnych żeglarek, a jej osiągnięcia są inspiracją dla wielu miłośników żeglarstwa na całym świecie.

Nagrody i wyróżnienia

Joanna Pajkowska, znana żeglarka, zdobyła wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, które świadczą o jej wyjątkowych osiągnięciach w świecie żeglarstwa. Poniżej przedstawiamy najbardziej znaczące z nich:

• 2000 – Honorowa Nagroda Polskiego Związku Żeglarskiego w kategorii Rejs Roku za udział w regatach Ostar,
• 2009 – Honorowa Odznaka Zasłużony dla Żeglarstwa Polskiego, przyznana 27 marca 2009 uchwałą zarządu Polskiego Związku Żeglarskiego,
• 2009 – Nagroda Conrady – Indywidualności Morskie, otrzymana od Bałtyckiego Bractwa Wybrzeża 7 marca 2009,
• 2009 – Srebrny Sekstant oraz I Nagroda Honorowa Rejs Roku, za swój rejs na jachcie „Mantra Asia” – najszybszy oraz drugi kobiecy samotny rejs dookoła świata pod polską banderą,
• 2011 – III Nagroda „Rejs Roku” za udany rejs 2010/2011 razem z A. Nebelskim,
• 2013 – nagroda 1st Lady, przyznana dla najlepszej zawodniczki w regatach OSTAR 2013,
• 2013 – II Nagroda Honorowa Rejs Roku 2013, uznana za postawę oraz osiągnięcia w regatach OSTAR 2013 na s/y „Cabrio 2” na trasie Plymouth – Newport,
• 2017 – Srebrny Sekstant oraz I Nagroda Honorowa Rejs Roku, zdobyta za zwycięski start, w towarzystwie Uwe Röttgeringa, na s/y „Rote 66” w transatlantyckich regatach „Twostar 2017”,
• 2017 – Zwycięstwo w plebiscycie Magazynu „Wiatr” Żeglarz Roku 2017,
• 2019 – „Kryształowe Zwierciadło 2019” – nagroda miesięcznika „Zwierciadło”,
• 2019 – Srebrny Sekstant oraz I Nagroda Honorowa Rejs Roku, za rejs solo-non stop na s/y „Fanfan” – samotnie dookoła świata bez zawijania do portów trasą wokół trzech przylądków,
• 2019 – Nagroda Główna Trans-Ocean 2019, przyznawana w Niemczech jako doroczna nagroda stowarzyszenia Trans-Ocean,
• 2019 – Kolos 2019 w kategorii Żeglarstwo za samotny rejs dookoła świata klasyczną trasą, bez zawijania do portów, przygotowany własnymi siłami, bez wsparcia sponsorów – nagroda przyznana przez Kapitułę Kolosów podczas 22. Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i Alpinistów,
• 2019 – Zwycięstwo w plebiscycie Magazynu „Wiatr” Żeglarz Roku 2019,
• 2021 – Super Kolos – za całokształt swoich osiągnięć,
• 2023 – Honorowe Obywatelstwo Gminy Leszno.

Kontrowersje

Rejs, który miał miejsce w okresie od 24 czerwca 2008 do 8 stycznia 2009, rozpoczął się w Balboa, znajdującym się po jednej stronie Kanału Panamskiego, a zakończył w Colón, po drugiej stronie. Takie zakończenie sprawiło, że trasa była inna niż początkowe założenia.

Kapitan Krzysztof Baranowski podjął temat tego nietypowego zakończenia, pisząc:

„Otóż przyjęło się uważać, że rejs dookoła świata kończy się w porcie, z którego się wypłynęło: Asia wypłynęła z Balboa, po jednej stronie Kanału Panamskiego, a przypłynęła z drugiej strony do Colon. Samego Kanału nie może pokonać samotnie, bo przepisy nie pozwalają i w zasadzie powinna jeszcze okrążyć Południową Amerykę, żeby zamknąć rejs w Balboa. Mamy tu jednak do czynienia z inną interpretacją, a mianowicie taką, że do zamknięcia pętli wystarczy 360 stopni. Tak się bowiem składa, że wschodnie wejście do Kanału w Colon/Cristobal jest położone bardziej na zachód niż zachodnie w Bilbao/Panama i faktycznie kółko, które, jak wiadomo, ma 360 stopni, zostaje zamknięte.”

Taki sposób interpretacji przepisów oraz różnice w postrzeganiu końca rejsu wzbudziły pewne kontrowersje, co sprawiło, że temat tego rejsu i jego zakończenia stał się przedmiotem rozmów i analiz w środowisku żeglarskim.

---

Oceń: Joanna Pajkowska

---