Teodor Gałecki

Wychowany w tradycji rzemieślniczej, był synem Teodora, który uczestniczył w powstaniu styczniowym i także był zegarmistrzem. Sam Teodor Gałecki stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych warszawskich zegarmistrzów przedwojennych. Prowadził swój zakład przy ul. Marszałkowskiej 111, gdzie nawiązał współpracę z renomowanymi firmami zegarmistrzowskimi, takimi jak Longines, Omega, Supera, Kinzle oraz Gustav Becker i Schafhausen. Warto podkreślić, że posiadał prawo do podpisywania wyrobów niektórych z tych prestiżowych marek swoim nazwiskiem.

Jako aktywny działacz społeczny, Teodor Gałecki odegrał kluczową rolę w letniskowej miejscowości Radość. Był założycielem i prezesem Stowarzyszenia Miłośników Letniska Radość w latach 1916–1937. Jego wkład w rozwój społeczności lokalnej imponował, gdyż w swoim domu założył pierwszą agencję pocztową z centralką telefoniczną oraz zorganizował tymczasową kaplicę. Poza tym, pozyskał wielu darczyńców na budowę kościoła Matki Bożej Anielskiej, a także był fundatorem sztandaru dla miejscowej szkoły podstawowej przy obecnej ul. Wilgi.

W trakcie trudnych czasów okupacji, na terenie jego posesji działało przedszkole, które zostało zorganizowane dla okolicznych dzieci. W uznaniu za swoje zasługi, Teodor Gałecki został odznaczony orderem Pro Ecclesia et Pontifice oraz otrzymał godność szambelana papieskiego.

Po jego śmierci w Radości, został pochowany na cmentarzu w Radości. W 1949 roku, jego ciało zostało ekshumowane do rodzinnego grobu na Powązkach, co jest świadectwem jego znaczenia dla lokalnej społeczności oraz rodziny.