Adolf Martens (1875–1939)


Adolf Martens to postać, która odgrywała znaczącą rolę w polskim budownictwie oraz w życiu ewangelickim XX wieku. Urodził się 22 marca 1875 roku w Warszawie, gdzie rozpoczął swoją działalność zawodową. Jego wkład w rozwój branży budowlanej i społeczności ewangelickiej był niezaprzeczalny.

Martens zmarł 21 marca 1939 roku w Gdyni, pozostawiając po sobie istotny ślad na myśli budowlanej oraz w działalności kościelnej w Polsce.

Życiorys

Adolf Martens urodził się jako syn Fryderyka Martensa, który był budowniczym, oraz Julii z d. Romanos. Po ukończeniu szkoły techniczno-budowlanej w Kolonii, uzyskał tytuł budowniczego. Jego kariera zawodowa zaczęła się w latach 1903-1908, kiedy to przebywał w Nowym Jorku. Następnie, w latach 1909-1920, pełnił funkcję kierownika oddziału przedsiębiorstwa Martens i Daab w Łodzi. Po tym okresie zaangażował się w budowę fabryki amunicji w Starachowicach.

W latach 1922-1934 prowadził własną działalność budowlaną w Gdyni, koncentrując się w głównej mierze na pracach brukarskich, ale sporadycznie zajmował się projektowaniem kamienic. Podczas 1932-1935 pracował w biurze technicznym Towarzystwa Budowy Osiedli, a po tym był przedstawicielem różnych przedsiębiorstw budowlanych. 1 lutego 1939 objął stanowisko w Wydziale Technicznym Komisariatu Rządu w Gdyni.

W 1931 roku Martens był jednym z głównych organizatorów polskiego zboru ewangelickiego w Gdyni, a także pierwszym prezesem kolegium kościelnego, pełniąc tę funkcję do roku 1935. W 1938 roku zyskał status członka honorowego rady kościelnej. Jego życie zakończyło się, gdy został pochowany w części ewangelickiej cmentarza Witomińskiego.

Jego żona, Wanda Martensowa z d. Klose, urodziła się w 1881 roku w Łowiczu. Była osobą aktywnie wspierającą męża w jego pracy kościelnej. W uznaniu jej zasług, w 1937 roku nazwano parafialne Stowarzyszenie Niewiast jej imieniem.


Oceń: Adolf Martens (1875–1939)

Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:10