Tadeusz Cygler

---

Życiorys

W życiorysie Tadeusza Cyglera znajduje się wiele znaczących osiągnięć oraz różnorodnych ról, które odgrywał na scenach polskiego teatru. Ukończył Wydział Sztuki Aktorskiej na Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w 1937 roku. Po zakończeniu nauki rozpoczął karierę aktorską oraz reżyserską w wielu renomowanych teatrach.

Jego artystyczna droga obejmowała m.in.:

• Teatr Miejski w Sosnowcu (1937−1938), gdzie był zarówno aktorem, jak i reżyserem,
• Teatr Narodowy w Warszawie (1938−1939),
• Teatr Ludowy im. Wojciecha Bogusławskiego w Lingen (1945),
• Teatr Wojska Polskiego w Łodzi (1946−1947),
• Teatr Nowy w Warszawie (1947−1950),
• Teatry Muzyczne w Łodzi (1950−1951),
• Teatr Satyryków w Łodzi (1952−1953),
• Teatr Nowy w Łodzi (1953−1954),
• Operetka Łódzka (1954−1956, 1965−1969), będąc również kierownikiem artystycznym,
• Teatr Młodej Warszawy (1956−1957),
• Teatr Klasyczny w Warszawie (1957−1965),
• Teatr Sensacji w Warszawie (1958−1959), gdzie także pełnił rolę kierownika artystycznego,
• Teatr Komedia w Warszawie (1969−1977),
• Teatr Polski w Warszawie (1977−1980).

Na swoim koncie ma również ponad 20 ról w Teatrze Telewizji. Był zaangażowany w działalność Związku Artystów Scen Polskich oraz zasiadał w Prezydium Zarządu Głównego tego związku. W 1980 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Po śmierci spoczywa na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 108G-VI-25/26, pozostawiając za sobą trwały ślad w polskim teatrze.

Filmografia

Tadeusz Cygler to postać znana z licznych ról w polskiej kinematografii, a jego filmografia obejmuje wiele istotnych produkcji. Oto lista jego najważniejszych występów:

• 1950: Warszawska premiera − Julian Dobrski, wykonawca roli Jontka,
• 1951: Młodość Chopina − major Nikołaj Łunin,
• 1965: Perły i dukaty − Schnabl, słowacki impresario,
• 1965: Wystrzał − wodzirej na balu,
• 1969-1970: Gniewko, syn rybaka − przywódca chłopów (odc. 2),
• 1970: Epilog norymberski − generał Walther von Brauchitsch, świadek obrony,
• 1973: Wielka miłość Balzaka − skrzypek w Wierzchowni (odc. 7),
• 1975: Dyrektorzy − Józek, pijany kierowca wózka (odc. 1),
• 1975: Noce i dnie,
• 1975: Opadły liście z drzew − majster,
• 1976: Dźwig − majster,
• 1978: Romans Teresy Hennert − wodzirej na raucie u generałowej Chwościkowej,
• 1978: Zielona miłość − magazynier Tomasz w szpitalu (odc. 2),
• 1982: Punkty za pochodzenie − Karol, przyjaciel Wiktora Seretnego,
• 1983: Dom świętego Kazimierza − kapitan Kozłowski,
• 1984: Hania − sługa Mikołaj, dziadek Hani,
• 1985: Temida − lokaj w Błotach (odc. 3),
• 1986: Zmiennicy − dozorca w bloku Mroczkowskiego (odc. 4).

Jego dokonania artystyczne odzwierciedlają różnorodność ról, które odegrał w swoim bogatym dorobku, pozostawiając trwały ślad w historii polskiego filmu.

Dubbing

W dorobku Tadeusza Cyglera znajduje się szereg znanych ról dubbingowych, które zyskały uznanie widzów. Jego prace obejmują wiele znanych tytułów, które miały premierę w różnych latach. Poniżej przedstawiono niektóre z nich:

• 1957: Piątka z wyspy skarbów – pan Kirrin,
• 1959: Pies przy klawiaturze – Dodo,
• 1960: Mezalians – pan Bodrogi,
• 1960: Następcy tronów – Ridolfi,
• 1960: Proces Oscara Wilde’a – Sir Clarke,
• 1960: Przygody Hucka – „Król”,
• 1960: Uskrzydleni – Doktor Lampert,
• 1961: Ocean Lodowaty wzywa – reporter,
• 1962: Serca trzech dziewcząt,
• 1964: Dwaj muszkieterowie – hetman Varga z Koňousov,
• 1964: Przygody misia Yogi – Grifter (pierwsza wersja dubbingowa),
• 1967: Eskadra czuwa – Trunin,
• 1967: Kapryśne lato – major,
• 1967: Obcy – sędzia śledczy,
• 1968: Kapitan Florian z młyna – Nepomuk,
• 1970: Cudowna lampa Aladyna – wielki wezyr,
• 1970: Gott mit uns – generał Snow,
• 1971: Dzielny szeryf Lucky Luke – karawaniarz (pierwsza wersja dubbingowa),
• 1972: Kropka, kropka, przecinek – ojciec Loszy,
• 1973: Elżbieta, królowa Anglii – Howard (odc. 5),
• 1980: Czyje to prawo?

Każda z tych ról potwierdza jego wieloletnie doświadczenie oraz talent w świecie dubbingu, pozostawiając trwały ślad w polskim kinie i telewizji.

Odznaczenia i nagrody

W życiu Tadeusza Cyglera istotną rolę odgrywały liczne osiągnięcia, za które został uhonorowany. Wśród jego odznaczeń wyróżniają się następujące:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1987 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1980 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany w 1955 roku,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1985 roku,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, przyznany w 1985 roku.

---

Oceń: Tadeusz Cygler

---