Stanisław Piotr Koczorowski, urodzony 29 czerwca 1888 roku w Warszawie, był wybitnym polskim bibliotekarzem, bibliografem oraz bibliofilem.
Jego życie zakończyło się 30 listopada 1958 roku w Kielcach, pozostawiając po sobie bogaty dorobek w dziedzinie polskiej bibliotechniki.
Życiorys
Stanisław Piotr Koczorowski przyszedł na świat w rodzinie, gdzie jego ojcem był Stanisław Edward (1861–1929), a matką Zofia z Węcewiczów (1866–1936). Jego edukacja zaczęła się od udziału w strajku szkolnym w roku 1905. Ukończył gimnazjum gen. P. Chrzanowskiego. Następnie kształcił się na Uniwersytecie Lwowskim, a później kontynuował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1914 roku udał się do Paryża, gdzie na Sorbonie zdobył dyplom w zakresie literatury francuskiej, znany jako „diplome d’etudes universitaires”. W latach 1919–1920 jego kariera zawodowa związana była z pracą w Głównym Urzędzie Likwidacyjnym jako referent archiwum okupacyjnego. Od roku 1920, reprezentując Polską Akademię Umiejętności, objął stanowisko bibliotekarza. W 1927 roku rozpoczął pracę jako kustosz w Bibliotece Polskiej w Paryżu.
Wśród jego osiągnięć należy wymienić współpracę w charakterze współzałożyciela oraz prezesa Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Książki w Paryżu w latach 1924–1930. Po powrocie do Warszawy w 1931 roku, Koczorowski zyskał etat kierownika Biura Międzynarodowej Wymiany Wydawnictw w Bibliotece Narodowej, a od 1939 roku pełnił funkcję kustosza w Dziale Wydawnictw Nowszych.
Był autorem wielu publikacji dotyczących czytelnictwa, a także biografii polskich pisarzy i poetów. Jako recenzent książek, przyczynił się do rozwoju literatury polskiej. Ożenił się z Janiną z Kurkiewiczów, i był ojcem Stanisława Jana (1918–1940).
Koczorowski zmarł w Kielcach, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze PPRK-1-146.
Ordery i odznaczenia
Wśród wyróżnień, które otrzymał Stanisław Piotr Koczorowski, znajdują się liczne odznaczenia, świadczące o jego zaangażowaniu i wkładzie w życie społeczne oraz polityczne kraju.
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 lipca 1955 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadający mu szczególne uznanie, przyznany 19 stycznia 1955 roku.
Przypisy
- Stanisław Piotr Koczorowski [online], EKSLIBRIS POLSKI, 04.12.2014 r. [dostęp 16.05.2020 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW EDWARD KOCZOROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 30.11.2019 r.]
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 145. [dostęp 02.08.2021 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Grzegorz Russak | Stefan Lech Sokołowski | Maciej Sobczak (skrzypek) | Aleksandr Hilferding | Andrzej Wiśniewski (fizyk) | Andrzej Rotkiewicz | Barbara Kosmowska-Ceranowicz | Kajetan Garbiński | Tadeusz Puff | Tadeusz Kroński | Grzegorz Jemielita | Bolesław Gleichgewicht | Marcin Pałys | Hanna Oktaba | Wacław Werner | Hilary Koprowski | Jerzy Mutermilch | Tadeusz Banachiewicz | Romana Zamenhof | Janusz KindlerOceń: Stanisław Piotr Koczorowski