Stanisław Lange

---

Życiorys

Stanisław Lange był synem Jana i Bronisławy z Bieńkowskich. Jako młody człowiek uczęszczał do Gimnazjum im. Króla Władysława IV, gdzie w 1921 roku zdobył dyplom maturalny. Jego aktywność harcerska rozpoczęła się w 1915 roku, kiedy to wstąpił do 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Z czasem objął stanowisko drużynowego tej drużyny oraz I Wołomińskiej Drużyny Harcerskiej męskiej imienia króla Władysława Łokietka.

W dniu 10 lipca 1920 roku Lange zaciągnął się do wojska, a 5 września 1920 roku ukończył Szkołę Podoficerów Artylerii w Toruniu, zdobywając tytuł kaprala. Następnie studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Szkole Nauk Politycznych.

W okresie przedwojennym, w latach 1927–1939, Stanisław Lange pełnił funkcję specjalisty ds. organizacji akcji obozowej w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie. Dodatkowo, w latach 1929–1932 oraz w czasie II wojny światowej, zasiadał w fotelu wiceburmistrza Wołomina. Wspierał również lokalną społeczność jako przewodniczący rady parafialnej w parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie.

W trakcie swojej kariery harcerskiej, harcmistrz Lange był komendantem Chorągwi Mazowieckiej Związku Harcerstwa Polskiego oraz członkiem Głównej Kwatery ZHP. Aktywnie uczestniczył w międzynarodowych zlotach skautowych Jamboree w Wielkiej Brytanii i Holandii, a w 1935 roku był kwatermistrzem na Jubileuszowym Zlocie Związku Harcerstwa Polskiego w Spale. Organizował również harcerskie obozy instruktorskie w Cimochowizna nad jeziorem Wigry.

W czasie II wojny światowej, Lange był zaangażowany w OW „Wilki”, a później w Narodowe Siły Zbrojne. Jego działalność obejmowała również pisanie do prasy podziemnej takich publikacji jak tygodnik „Brzask”, miesięcznik „Kupiec Polski” oraz „Biuletyn Informacyjny”. Wspierał harcerzy w działaniach konspiracyjnych oraz pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej (RGO), pomagając mieszkańcom, w tym społeczności żydowskiej. W 1943 roku został aresztowany przez Gestapo za pomoc rodzinom żydowskim i osadzony na Pawiaku. Dzięki wysiłkom rodziny i bliskich udało mu się wydostać z aresztu po kilku miesiącach.

Po przybyciu wojsk radzieckich do Wołomina we wrześniu 1944 roku, Lange ukrywał się przed NKWD. W roku 1945 aktywnie uczestniczył w odbudowie zniszczonego kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie.

Po wojnie Lange pracował w Straży Ochrony Kolei, a później jako urzędnik na Dworcu Wschodnim w Warszawie. Zajmował też stanowisko dyrektora ds. administracyjno-handlowych w Państwowych Zakładach Wydawnictw Szkolnych w Warszawie, skąd został zwolniony z powodu działań UB. Dodatkowo, pracował w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego.

W 1956 roku Lange zainicjował w Wołominie Koło Pszczelarzy, co zaowocowało odznaczeniem go Złotą Odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego. Był również prezesem oddziału wołomińskiego Polskiego Czerwonego Krzyża, organizując m.in. zbiórkę pieniędzy na pierwszą w tym rejonie karetkę pogotowia. Od 1957 roku pełnił funkcję kierownika wydziału finansowo-gospodarczego w Komendzie Chorągwi Warszawskiej.

Stanisław Lange został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 17 C-1-9.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Stanisława Lange wyróżniają się ordery oraz odznaczenia, które stanowią ważny element jego kariery. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1948 roku,
• srebrny Krzyż Zasługi, nadany 19 marca 1931 roku,
• złota odznaka Polskiego Związku Pszczelarskiego.

---

Oceń: Stanisław Lange

---