Henryk Buczyński

Henryk Buczyński ukończył Szkołę Zrzeszenia Kupców, a następnie rozpoczął edukację na Politechnice Warszawskiej. Swoją działalność polityczną rozpoczął w PPS-Lewicy, a od około 1927 roku przystąpił do Komunistycznej Partii Polski. W latach 1940–1941 brał aktywny udział w działaniach Rewolucyjnych Rad Robotniczo-Chłopskich „Młot i Sierp” oraz Stowarzyszeniu Przyjaciół ZSRR.

Od lutego 1942 roku był członkiem Sztabu Głównego GL, gdzie przez pewien okres kierował pracą Biura Sztabu Głównego. Jego wkład w organizację Wydziału II oraz praca w tej instytucji zaowocowały awansem na kapitana, który uzyskał 25 września 1943. Buczyński pełnił również rolę łącznika między Sztabem Głównym a dowódcą oddziału GL im. Ludwika Waryńskiego, Janem Strzeszewskim ps. „Wiktor”. Zgodnie z informacjami uzyskanymi od Piotra Gontarczyka, Buczyński był również uczestnikiem akcji na Archiwum Delegatury Rządu RP i AK, która miała miejsce 17 lutego 1944 roku na ul. Poznańskiej w Warszawie.

W trakcie powstania warszawskiego walczył w Armii Ludowej na Starym Mieście. Po upadku powstania, razem z ludnością cywilną, przeszedł przez oboz przejściowy w Pruszkowie, a następnie trafił do obozów koncentracyjnych Groß-Rosen oraz Mauthausen-Gusen. W październiku 1944 roku został przetransportowany do Wiednia, gdzie w wyniku wycieńczenia zmarł w kwietniu 1945 roku w Steyr. Pośmiertnie został uhonorowany licznymi odznaczeniami, w tym Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Orderem Odrodzenia Polski V klasy oraz Krzyżem Partyzanckim.