Antoni Kaczorowski

---

Życie

Antoni Kaczorowski związał swoje życie z różnymi instytucjami oraz organizacjami, które wpływały na jego karierę. W młodym wieku ukończył gimnazjum realne w Warszawie, a następnie podjął studia w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, które zakończył w 1904 roku. Już na etapie szkolnym angażował się w uczniowskie kółka samokształceniowe. Podczas studiów związany był z młodymi działaczami narodowo-demokratycznymi oraz był aktywnym członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet” oraz Koła Braterskiego ZET-u.

W latach 1905-1912 pełnił funkcję kierownika warsztatów naprawczych Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Pruszkowie. Po nacjonalizacji kolei przez rząd rosyjski, Kaczorowski przeszedł do pracy w dyrekcji Towarzystwa Przemysłowców Królestwa Polskiego, gdzie współpracował z dyrektorem Andrzejem Wierzbickim i promował zakładanie kas chorych wśród przemysłowców.

Jego działalność społeczna rozpoczęła się w 1905 roku, gdy stał się członkiem Narodowego Związku Robotniczego oraz przywódcą organizacji NZR w Pruszkowie. Szybko wszedł w szeregi Zarządu Głównego NZR w Królestwie. W 1908 roku był jednym z kluczowych zwolenników rozdzielenia związków NZR z Ligą Narodową oraz nawiązania współpracy z irredentą polską, tworzącą ruch strzelecki w Galicji.

W 1912 roku, jako przedstawiciel NZR, został członkiem Tymczasowej Komisji Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych. Również aktywnie pisał jako publicysta, tworząc liczne artykuły w prasie, które promowały antyrosyjskie ideologie. Na początku I wojny światowej, Kaczorowski stał się członkiem lewicy niepodległościowej, współpracując z takimi organizacjami jak Konfederacja Narodowa Polska, Zjednoczenie Stronnictw Niepodległościowych i Komitet Naczelny Zjednoczonych Stronnictw Niepodległościowych.

W styczniu 1917 roku wszedł do Tymczasowej Rady Stanu, a jego działalność przyczyniła się do zmiany kierunku polityki NZR. W rezultacie jego działań, na wiosnę 1917 roku z CKN odeszli przedstawiciele NZR oraz Związku Niepodległości. W TRS objął najpierw stanowisko wicedyrektora departamentu gospodarczo-społecznego, a od maja 1917 roku został dyrektorem departamentu pracy.

Później, po zaprzestaniu współpracy NZR z TRS, nadal piastował swoje stanowisko i aktywnie uczestniczył w jego pracach do końca istnienia Rady. Był również członkiem Komisji Przejściowej TRS od sierpnia 1917 do stycznia 1918 roku. Po powołaniu regentów przez władze okupacyjne i utworzeniu Rady Regencyjnej, Kaczorowski został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Handlu i Przemysłu, a także kierownikiem sekcji tego ministerstwa.

Jego pozycja w NZR uległa osłabieniu, gdy na XIV zjeździe partii nie wybrano go do władz. Po rezygnacji rządu na znak protestu przeciwko traktatowi brzeskim, w prowizorycznym gabinecie Antoniego Ponikowskiego otrzymał tekę ministra handlu i przemysłu oraz ministra pracy i opieki społecznej, jednak nie mógł przejąć tej funkcji, gdyż zmarł na atak serca.

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 162, rząd 3, miejsce 23-24).

Odznaczony

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości 17 marca 1932 roku.

Życie prywatne

Antoni Kaczorowski przyszedł na świat w rodzinie, w której tradycje rzemieślnicze były szczególnie pielęgnowane. Jego rodzice to Franciszek (1812–1885) oraz Anna z Służyńskich (1831–1892). Warto zaznaczyć, że Antoni miał także brata – Leonard, który był inżynierem technologicznym, datowanym na lata 1880 – ?.

W swoim życiu osobistym, Kaczorowski sformalizował związek małżeński w Petersburgu z Aleksandrą z Hurczynów. Para doczekała się dwóch synów. Ich najstarszy syn, Andrzej, był uczestnikiem powstania warszawskiego i żył w latach 1907-1944. Młodszy z synów, Adam, który był porucznikiem Armii Krajowej, urodził się w 1909 roku, a jego życie zakończyło się w 1955 roku.

Literatura

W literaturze dotyczącej Antoniego Kaczorowskiego można znaleźć wiele cennych informacji. Jego biografia została opracowana przez Adama Galosa w „Polskim Słowniku Biograficznym”, tom 11, który ukazał się w latach 1964-1965. Na stronach 387-388 znajdują się ważne szczegóły dotyczące życia i działalności Kaczorowskiego.

Dodatkowo, w „Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego”, tom 3, wydanym w Warszawie w 1985 roku, na stronie 46, można natrafić na kolejne istotne informacje o jego wkładzie w ruch robotniczy.

---

Oceń: Antoni Kaczorowski

---