Stanisław Kuziński

---

Życiorys

Stanisław Kuziński był synem Jana i Zofii. W okresie II wojny światowej pełnił rolę robotnika w Urzędzie Melioracyjnym w Busku-Zdroju w 1940 roku. Następnie podejmował dorywcze prace w stolicy Polski, Warszawie. Był aktywnym członkiem Związku Walki Młodych od 1943 roku, w którym to okresie odbył kurs szkoleniowy w latach 1944–1945. W latach 1945–1947 pełnił funkcję kierownika ośrodków szkoleniowych, a od 1946 do 1947 członka zarządu stołecznego. Jego zaangażowanie obejmowało także Gwardię Ludową oraz Armii Ludowej.

W czasie trwania wojny brał udział w ryzykownych misjach, w tym podróżował do Berlina oraz Aten, przemierzając okupowaną Europę. Wziął też udział w powstaniu warszawskim, gdzie znany był jako „Stasiek”. W 1944 roku stał się członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1950 pracował w Instytucie Ekonomiki Rolnej, a następnie do 1954 roku był aspirantem w Instytucie Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR.

W latach 1954–1956 Kuziński pracował jako inspektor w Biurze Sekretariatu Komitetu Centralnego PZPR. W październiku 1956 roku poparł kurs polityczny Władysława Gomułki, organizując wraz z Leszkiem Goździkiem grupy robotnicze mające na celu ochronę Warszawy przed działaniami, które mogłyby doprowadzić do rozlewu krwi, podobnie jak miało to miejsce w Budapeszcie w 1956 roku. Pełnił też rolę sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR od 1956 do 1957 roku.

Od 1959 do 1964 roku był zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR, a w latach 1964–1971 pełnił funkcję zastępcy członka KC oraz kierownika Wydziału Przemysłu Lekkiego, Handlu i Budownictwa KC. W 1971 roku został członkiem KC oraz Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W okresie od 1971 do 1972 roku zajmował stanowisko kierownika Wydziału Ekonomicznego KC PZPR. W latach 1972–1980 pełnił funkcję prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, przyczyniając się do wprowadzenia systemu REGON. Ponadto był członkiem Komitetu Statystyki i Ekonomiki Polskiej Akademii Nauk.

Kuziński zdobywał mandat posła na Sejm PRL w latach 1957, 1961, 1965, 1969 oraz 1972, przewodnicząc Komisji Handlu Zagranicznego przez cztery kadencje. Swoją aktywność kontynuował w VI kadencji, a także zasiadał w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów przez pięć kadencji, w czasie II kadencji biorąc udział w pracach Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy.

Jako profesor nauk ekonomicznych prowadził badania nad procesami ekonomicznymi oraz społecznymi, a jego najważniejsze prace publikacyjne dotyczyły polityki gospodarczej i przemysłowej. Dodatkowo analizował przemiany zachodzące w PRL, m.in. aktualność opracowań Karola Marksa, a w ostatnich latach swojego życia pisał eseje do „Przeglądu Socjalistycznego”.

Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera R-6-26/27).

Odznaczenia

Stanisław Kuziński, uznany za osobę o znaczących osiągnięciach, został odznaczony wieloma nagrodami i wyróżnieniami, które świadczą o jego zaangażowaniu oraz zasługach dla kraju.

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1969),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1946),
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1970).

---

Oceń: Stanisław Kuziński

---