Stanisław Bogusławski (komediopisarz)

Przed rokiem 1827 Bogusławski nosił nazwisko matki, co może świadczyć o silnym związku z rodzinnymi korzeniami. Swoją edukację rozpoczął w pijarskiej szkole, a następnie w 1820 roku wstąpił do Pułku Grenadierów Gwardii, gdzie osiągnął stopień podporucznika w 1827 roku. Jego debiut artystyczny miał miejsce w 1829 roku, co rozpoczęło jego długą i owocną karierę na scenie teatralnej.

Ważnym aspektem jego życia była aktywność podczas powstania listopadowego. Po zakończeniu tego zrywu, Bogusławski kontynuował swoją działalność jako aktor i komediopisarz, współpracując ze sceną warszawską aż do 1860 roku. Od 1829 roku pisał również dla "Kuriera Warszawskiego", a w latach 1867-1868 pełnił funkcję redaktora tego czasopisma. Jego dorobek literacki obejmuje wiele komedii, w tym "Urojenie" (1829), "Krewni" (1840), "Lwy i lwice" (1846), oraz "Komedie oryginalne" (t. 1-4, wyd. 1846, 1854, 1860, 1866). Wśród jego dzieł znajduje się również "Złoty młodzieniec" z 1867 roku oraz libretto do opery Stanisława Moniuszki "Flis".

W 1834 roku Stanisław Bogusławski ożenił się z tancerką Katarzyną Fröhlich. Po jego śmierci, spoczął na Starych Powązkach w Warszawie, w kwaterze 25-3-10/11, co pozostaje niewątpliwym symbolem jego wkładu w historię polskiej sztuki.