Wincenty Kosiakiewicz

---

Życiorys

Wincenty Kosiakiewicz, utalentowany twórca, rozpoczął swoją edukację w technicznej szkole kolejowej. W 1878 roku rozpoczął pracę jako dozorca na budowie tunelu Dęblin – Dąbrowa Górnicza, co stanowiło jego pierwsze kroki w zawodowej karierze. Już niedługo po tym, związał się z teatrem objazdowym, a jego debiut miał miejsce w teatrze letnim Fryderyka Sellina w Łodzi.

Dzięki swojej determinacji i talentowi, Kosiakiewicz zyskał uznanie jako nowelista, publikując swoje prace w „Gazecie Polskiej”. Otrzymał również wsparcie mecenatu od Dionizego Henkiela, co umożliwiło mu opublikowanie powieści „Janek” oraz tomów opowiadań takich jak „Nasz mały” i „Widmo”. W 1889 roku pojawił się kolejny tytuł – „Druty Telegraficzne”. Jego zaangażowanie w literaturę skłoniło go do rezygnacji z pracy w kolejnictwie i skoncentrowania się na publicystyce. Współpracował z różnymi pismami, takimi jak „Gazeta Polska”, „Biblioteka Warszawska”, oraz „Kurier Codzienny” i „Kurier Warszawski”. W kolejnych latach, wpływał na kształt literatury dzięki swoim artykułom i kronikom.

W latach 1890–1893 odbył podróż po Europie, w trakcie której miał okazję odwiedzić Włochy, Grecję, Turcję, Anglię, Francję oraz Szwajcarię. Uczestniczył w wykładach na Uniwersytecie w Zurychu oraz w Sorbonie, co wzbogaciło jego wiedzę i doświadczenie. Jako korespondent „Kraju” z Petersburga, relacjonował wydarzenia z Paryża w latach 1895–1897. W 1898 roku, razem z Ludwikiem Straszewiczem, zainicjował publikację „Kuriera Polskiego”. Jego współpraca z wieloma pismami, takimi jak „Słowo” A. Donimirskiego czy „Świat” Stefana Krzywoszewskiego, pozwoliła mu na dotarcie do szerszej publiczności.

Kosiakiewicz w 1905 roku przyłączył się do Stronnictwa Polityki Realnej i był członkiem Instytutu Filozoficznego w Lowanium. Jego wkład w literaturę polską obejmował m.in. tłumaczenie dzieł Williama Jamesa, takich jak „Czy warto żyć?”, „W obronie wiary”, „Probierz prawdy” oraz książek Desiré-Josepha Merciera dotyczących psychologii nowożytnej. Powieść „Bawełna”, opublikowana w 1895 roku, stała się jednym z pierwszych literackich opisów industrialnej Łodzi, porównywaną z „Ziemią Obiecaną” Władysława Reymonta.

W czasie I wojny światowej dołączył do grupy „młodych” w SPR, którzy przez Ludomira Grendyszyńskiego utworzyli Grupę Pracy Narodowej, pracując na rzecz polskiej państwowości. W 1917 roku opublikował ważne prace, takie jak „Historię Polski porozbiorowej na tle ruchu światowego. Fakty – daty – Sądy. 1795-1917” oraz „Do duchowieństwa polskiego. Głos katolika”. Kosiakiewicz był współzałożycielem i dyrektorem pierwszej w Polsce szkoły dziennikarskiej działającej przy Towarzystwie Kursów Naukowych w latach 1917–1918. Pełnił także funkcję wiceprezesa Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich oraz pracował w ministerium ochrony pracy w rządzie Jana Kantego Steczkowskiego w 1918 roku.

Pod koniec swojego życia, zmarł na skutek grypy hiszpanki, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki i dziennikarski.

Publikacje

Wincenty Kosiakiewicz to autor, który pozostawił znaczący ślad w literaturze polskiej, tworząc 17 powieści, a także kilkadziesiąt mniejszych form epickich. W jego dorobku literackim znajdują się też zbiory wierszy oraz 10 dramatów.

Wśród najważniejszych dzieł Kosiakiewicza możemy wymienić:

• Janek (1888),
• Nasz mały (1888),
• Widmo (1889),
• Przy budowie kolei (1891),
• Bawełna (1895),
• Poezje (1901),
• Dzwonnik (1911),
• Idea konserwatywna. Próba doktryny. Wydanie nieostateczne (tom I, 1913),
• Co demokracja dała Polsce? (tom II, 1913),
• Spór o terminy polityczne (tom III, 1914),
• Katolicyzm a konserwatyzm (tom IV, 1914).

Jego prace ukazują nie tylko bogaty wachlarz tematów, ale także głębokie zrozumienie zjawisk społecznych i politycznych swoich czasów.

---

Oceń: Wincenty Kosiakiewicz

---