Ola Hnatiuk

W ciągu swojej kariery Ola Hnatiuk zyskała miano aktywnej tłumaczki i popularyzatorki literatury ukraińskiej w Polsce. W latach 2006–2010 pełniła także rolę radcy Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Kijowie, co stanowi ważny punkt w jej biografii.

W dokumencie habilitacyjnym zatytułowanym Pożegnanie z imperium. Ukraińskie dyskusje o tożsamości, opublikowanym w 2003 roku, porusza istotne zagadnienia dotyczące tożsamości narodowej. Praca ta została wyróżniona prestiżowymi nagrodami, takimi jak Nagroda „Przeglądu Wschodniego” (2003) oraz Nagroda im. Jerzego Giedroycia (2004). W 2022 roku uzyskała tytuł profesorski, a jej dorobek naukowy cieszy się dużym uznaniem.

Hnatiuk jest także autorką powieści historycznej Odwaga i strach (Wojnowice 2016) oraz ważnych prac naukowych, takich jak monografia Ukrain’ska duchovna barokkowa pisnja (Kijów 1994) i opracowanie Wiedźmy, czarty i święci Huculszczyzny (Warszawa 1997). Wspólnie z Łarysą Szost stworzyła antologię Stepowa legenda: antologia ukraińskiej małej formy prozatorskiej lat 1830–1930 (Warszawa 2001) oraz, z Katarzyną Kotyńską, Prolog nie epilog: poezja ukraińska w polskich przekładach (pierwsza połowa XX wieku).

Nie można pominąć jej współpracy z Bogumiłą Berdychowską, z którą wydała książkę Bunt pokolenia. Rozmowy z intelektualistami ukraińskimi. Jej dorobek obejmuje również zbiory poezji autorów takich jak Ihor Kałyncia, Wasyla Holoborod’ki oraz Historię Ukrainy, autorstwa Natalii Jakowenko, a także eseje i powieści Jurija Andruchowycza.

Ola Hnatiuk jest również autorką licznych esejów i krytycznych tekstów literackich, które publikowane były w takich pismach jak „Znak”, „Kultura”, „Kresy”, „Literatura na Świecie”, a także w wielu ukraińskich czasopismach.

W 2012 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi kolejny dowód na jej wkład w popularyzację kultury ukraińskiej oraz współpracę polsko-ukraińską.