Maurycy Mayzel


Maurycy Mayzel to postać o wielkim znaczeniu w polskiej historii. Urodził się 12 kwietnia 1872 roku w Warszawie, gdzie spędził znaczną część swojego życia. Jego kariera obejmowała nie tylko sferę przemysłową, ale również aktywność w zakresie sprawiedliwości i samorządu.

Mayzel był przemysłowcem, sędzią handlowym oraz działaczem społecznym, co pokazuje jego zaangażowanie w różnorodne aspekty życia społecznego. Jego osiągnięcia i działalność były szczególnie widoczne w latach 1937–1939, kiedy to pełnił funkcję komisarycznego prezesa warszawskiej gminy żydowskiej.

Ten okres był kluczowy w jego życiu, jako że Mayzel starał się wpływać na poprawę warunków życia społeczności żydowskiej w Warszawie, a jego rola była niezwykle istotna w kontekście ówczesnych wyzwań społecznych i politycznych.

Życiorys

Urodziny Maurycego Mayzela miały miejsce 12 kwietnia 1872 roku w Warszawie, w rodzinie Jakuba Mayzelsa i Lei Manierkow-Mayzels. Jego działalność społeczna i polityczna zaczęła się aktywnie rozwijać w czasie rewolucji 1905 roku, kiedy to sprzeciwiał się rusyfikacji Żydów w Kongresówce oraz brał udział w bojach o polskość w systemie edukacji.

W okresie I wojny światowej Mayzel włączył się w prace Komitetu Niesienia Pomocy Uchodźcom, co podkreśla jego zaangażowanie w pomoc potrzebującym. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, od 1919 roku zasiadał jako radny w Radzie Miasta Warszawy. W czasu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku pełnił funkcję jednego z komisarzy Rady Obrony Stolicy. Wkrótce stał się również prezesem oddziału Związku Strzeleckiego im. Berka Joselewicza.

Mayzel był aktywnym uczestnikiem życia społecznego i politycznego Warszawy. Zasiadał w Radzie Komisji Taryf Celnych, a także pełnił funkcję ławnika w Sądzie Okręgowym w Warszawie od 1919 do 1923 roku, później pracował jako sędzia handlowy i radca na Giełdzie Warszawskiej. W latach 1927–1934 pełnił funkcję wiceprezesa Rady Miejskiej w Warszawie oraz był członkiem Komisji Rewizyjnej.

Wyjątkowym osiągnięciem Mayzela była jego działalność jako wiceprezesa Centrali Związku Kupców oraz jeden z założycieli Instytutu Fryderyka Chopina, gdzie walczył o promocję kultury i sztuki. Jego działalność nie ograniczała się tylko do instytucji zakupowych, był także aktywnym działaczem wielu żydowskich i polskich organizacji społecznych.

W styczniu 1937 roku został komisarycznym prezesem Żydowskiej Gminy Wyznaniowej, a swoją funkcję pełnił do momentu opuszczenia Warszawy 6 września 1939 roku. W obliczu agresji III Rzeszy Mayzel opuścił stolicę wraz z grupą pracowników na wezwanie pułkownika Romana Umiastowskiego. Jego miejsce na stanowisku prezesa gminy zajął Stefan Starzyński, który 23 września 1939 roku mianował jego zastępcę, Adama Czerniakowa.

Po opuszczeniu Warszawy Mayzel osiedlił się w Kowlu, który po inwazji ZSRR na Polskę znalazł się pod okupacją sowiecką. Po względnej stabilizacji sytuacji trafił do powstałego w maju 1942 roku w Kowlu getta, gdzie niestety doszło do jego tragicznego zakończenia. Został zamordowany podczas likwidacji getta jesienią 1942 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród zaszczytów, które otrzymał Maurycy Mayzel, znajdują się liczne odznaczenia, świadczące o jego wybitnych osiągnięciach.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 3 maja 1928 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 11 listopada 1934 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej, przyznany przez Francję.

Bibliografia, linki

Oto wybrane materiały bibliograficzne, które dotyczą postaci Maurycego Mayzla oraz mniejszych związanych tematów.

  • Adam Czerniaków: Dziennik Adama Czerniakowa dotyczący getta warszawskiego, obejmujący okres od 6 IX 1939 r. do 23 VII 1942 r. wydany w Warszawie przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe w 1983 roku. Książka nosi ISBN 83-01-03042-9. Warto zauważyć, że brak w niej numeracji stron.
  • Maurycy Mayzel. jhi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].

Przypisy

  1. Jacek Leociak. Powstanie. Dzielnica wykluczenia [w:] Opór i zagłada 1943. „Pomocnik Historyczny Polityki”. 2/2023, s. 18, 2023.
  2. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu pracy na rzecz Pożyczki Narodowej”.
  3. Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15.05.1928 r.
  4. M.P. z 1928 r. nr 111, poz. 176 „za zasługi na polu społecznem”.
  5. Ruta Sakowska: Ludzie z dzielnicy zamkniętej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 26. ISBN 83-01-11146-X.
  6. Maurycy Mayzel [online], geni_family_tree [dostęp 01.12.2020 r.]

Oceń: Maurycy Mayzel

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:13