Andrzej Majkowski


Andrzej Marian Majkowski, urodzony 8 września 1939 roku w Warszawie, to postać o znaczącym dorobku w dziedzinie dyplomacji oraz administracji państwowej.

Pełnił funkcję podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP w latach 1996–2005, co świadczy o zaufaniu, jakim go obdarzono w okresie, gdy sprawował tę odpowiedzialną rolę.

Po zakończeniu swojej kadencji w Kancelarii, od 2006 do 2022 roku, kierował Fundacją Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”, gdzie kontynuował swoją działalność na rzecz integracji europejskiej i współpracy międzynarodowej.

Jego wkład w rozwój polityki zagranicznej Polski oraz działalność w fundacji pozostają istotnymi elementami jego biografii.

Życiorys

W czasach licealnych Andrzej Majkowski zaangażował się w działalność w Związku Młodzieży Polskiej. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w latach 1957-1958, kiedy to pracował jako ślusarz w Warszawskich Zakładach Fotochemicznych. Następnie, w kolejnych latach, pełnił rolę tokarza w Polskich Zakładach Optycznych. W tym okresie Majkowski również intensywnie uprawiał lekkoatletykę, co wskazuje na jego wszechstronny rozwój fizyczny oraz umysłowy.

W 1965 roku uzyskał dyplom na Wydziale Geografii Uniwersytetu Warszawskiego, co otworzyło mu drzwi do bardziej wyspecjalizowanej kariery. Równocześnie kształcił się na Moskiewskiej Akademii Dyplomatycznej, co jeszcze bardziej wzbogaciło jego wiedzę. W latach 1963-1972 pełnił rolę działacza oraz pracownika w młodzieżowym ruchu Zrzeszenia Studentów Polskich oraz Związku Młodzieży Socjalistycznej.

Na początku swojej kariery w ramach ZMS, w latach 1963-1964 był instruktorem Wydziału Propagandy, a w latach 1966-1967 przewodniczył Zarządowi Stołecznemu ZMS. Od 1967 do 1972 roku zasiadał jako sekretarz oraz wiceprzewodniczący w strukturach krajowych tej organizacji. Równocześnie związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą, a także był członkiem egzekutywy Komitetu Warszawskiego PZPR.

W 1968 roku uczestniczył w kontrowersyjnej kampanii antysemickiej, co wywołało później negatywne echo w mediach, szczególnie po ujawnieniu tych informacji w 2001 roku. W latach 1969-1972 pełnił prestiżową funkcję prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, co podkreśla jego zaangażowanie w świat sportu.

Majkowski swoją karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych rozpoczął w 1972 roku, gdzie działał przez blisko dwie dekady, obejmując m.in. stanowiska I Sekretarza Ambasady w Moskwie, radcy Ambasady w Indiach oraz ambasadora w Tajlandii, Birmie i na Filipinach w latach 1984-1987. Był również wicedyrektorem Departamentu Afryki, Azji i Australii w MSZ.

W okresie 1988-1992 zasiadał w Prezydium Polskiego Komitetu Olimpijskiego, co odzwierciedla jego zaangażowanie w działalność sportową. Następnie, w latach 1992-1995 pełnił rolę prezesa Zarządu „Kuriera Polskiego”, a w 1995 roku przewodniczył Radzie Nadzorczej S.L.S.A. Lucas. Od 1996 do 2005 roku był podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP, odpowiedzialnym za koordynację spraw międzynarodowych.

W lutym 1989 roku objął przewodnictwo Rady Fundacji Polskiej Lekkiej Atletyki, a w 1997 został prezesem Zarządu Towarzystwa Polska-Republika Korei. Do jego osiągnięć należy również prezesura Stowarzyszenia „Sport Dzieci i Młodzieży” od 1998 roku. W kwietniu 2006 roku objął prezesurę Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”. W czerwcu tego samego roku objął przewodnictwo Komisji Współpracy Międzynarodowej Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 2022 roku zakończył pełnienie funkcji prezesa Fundacji, a jego miejsce zajmował Ireneusz Bil.

W dokumentach zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej pojawiają się kontrowersyjne informacje dotyczące tajnej współpracy Majkowskiego z wywiadem wojskowym PRL w latach 1974-1987, gdzie funkcjonował pod pseudonimem „Lotnik”.

Ordery i odznaczenia

Andrzej Majkowski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w rozwój różnych dziedzin oraz utrzymywanie międzynarodowych relacji. W 2005 roku otrzymał Order Odrodzenia Polski II klasy, który jest jednym z najwyższych odznaczeń w Polsce.

W gronie jego wyróżnień znajdują się również znaczące nagrody międzynarodowe, takie jak:

  • Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia, 1996),
  • Order Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (Włochy, 1997),
  • Krzyż Wielki Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1997),
  • Order Podwójnego Białego Krzyża II klasy (Słowacja, 20 lutego 1998),
  • Krzyż Wielki Orderu „Za zasługi dla Litwy” (Litwa, 2002),
  • Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2002),
  • Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy (Ukraina, 2004),
  • Order Zasługi za Wybitną Służbę I klasy (Peru, 2002),
  • Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa, 2005).

Dodatkowo, w 1970 roku został uhonorowany odznaką honorową „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego”, co podkreśla jego zaangażowanie w lokalny rozwój i działalność na rzecz społeczności regionalnych.

Przypisy

  1. Tildelinger av ordener og medaljer [online], kongehuset.no [dostęp 27.09.2024 r.]
  2. Zarząd Fundacji. fae.pl/. [dostęp 07.05.2022 r.]
  3. a b c d e Informacje w BIP IPN. [dostęp 05.03.2022 r.]
  4. Bezkarność po 33 latach. rmf24.pl, 23.03.2001 r. [dostęp 05.03.2022 r.]
  5. Marcowy minister. wprost.pl, 13.01.2001 r. [dostęp 20.07.2012 r.]
  6. Poczet ambasadorów [online], www.msz.gov.pl [dostęp 06.09.2018 r.]
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21.12.2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 6, poz. 92) – pkt 1.
  8. Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 22.10.2020 r.]
  9. Odznaczeni orderami słowackimi w latach 1993-1998. www.prezident.sk. [dostęp 22.04.2010 r.]
  10. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite1.lrp.lt. [dostęp 27.09.2016 r.]
  11. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 24.11.2014 r.]
  12. Указ Президента України № 1302/2004. president.gov.ua. [dostęp 29.04.2011 r.]
  13. Condecorados: Orden al Merito por Servicios Distinguidos. rree.gob.pe. [dostęp 18.09.2017 r.]
  14. Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 01.10.2004 r. president.lv. s. 53. [dostęp 27.09.2016 r.]
  15. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. strona prezydenta Rep. Włoskiej, 07.04.1997 r.
  16. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 9, 30.11.1970 r., s. 5.

Oceń: Andrzej Majkowski

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:17