Jacek Stankiewicz

Polityka i administracja

Jacek Maria Stankiewicz, urodzony 16 grudnia 1939 roku w Warszawie, to postać, która pojmuje szereg aspektów polskiej historii oraz inżynierii. Jego życie zakończyło się 18 sierpnia 2012 roku w Toruniu, gdzie zapisał swoje osiągnięcia w pamięci lokalnej społeczności.

Jako inżynier, Stankiewicz wniósł znaczący wkład w różne przedsięwzięcia inżynieryjne w Polsce. Poza tym, był również urzędnikiem państwowym, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy publiczne.

Nie sposób jednak zapomnieć o jego roli jako działacza opozycyjnego w okresie PRL, co czyni go ważnym elementem w historii polskiego ruchu oporu. W roku 1992 piastował urząd sekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów, co potwierdza jego wpływ na administrację rządową w czasach transformacji politycznej w Polsce.

Życiorys

Jacek Stankiewicz to niezwykle interesująca postać historyczna, która miała znaczący wpływ na wydarzenia w Polsce. Urodził się jako syn Stanisława i Julii, a edukację rozpoczął na Politechnice Warszawskiej, gdzie w 1965 roku uzyskał dyplom z Wydziału Mechanicznego, Energetycznego i Lotnictwa.

Nieprzerwanie przez wiele lat, od 1965 do 1983 oraz od 1989 do 1994, związany był z Zakładami Włókien Chemicznych „Elana” w Toruniu. W latach 1968–1969 pracował jako inżynier rozruchów oraz projektant instalacji kriogenicznych w Wielkiej Brytanii, co niewątpliwie poszerzyło jego doświadczenie zawodowe.

Rok 1980 przyniósł nowy etap w jego życiu, gdy zaangażował się w NSZZ „Solidarność”. Od 1981 roku pełnił rolę przewodniczącego Komitetu Zakładowego. W trakcie swojej aktywności w ruchu „Solidarność” dostąpił także zaszczytu bycia wiceprzewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Toruniu oraz współodpowiedzialnym za organizację Wszechnicy Związkowej. W tym czasie był również delegatem do Krajowej Komisji Porozumiewawczej.

W wyniku stanu wojennego, od grudnia 1981 roku był internowany w ośrodkach w Potulicach i Strzebielinku, a jego protestem była uczestniczenie w czterodniowej głodówce. Po zwolnieniu z internowania, w 1983 roku został bezrobotny i przeszedł na rentę. W późniejszych latach zajął się dziennikarstwem, egzotycznie dokumentując wydarzenia, jako redaktor „Toruńskiego Informatora Solidarności” oraz wydawca pisma satyrycznego „Kontrabas”. Tworzył również sprawozdania z procesu morderców Jerzego Popiełuszki.

W latach 1990–1991 był pełnomocnikiem rządu ds. reformy samorządu terytorialnego w województwie toruńskim, a następnie od 14 stycznia do 30 grudnia 1992 pełnił funkcję sekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów. Po zakończeniu tej kadencji, od 1992 do 1995, pracował jako dyrektor firmy Noetrans.

Dzięki swoim zasługom został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2011 roku oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi w 2001 roku. Jacek Stankiewicz zmarł i znalazł swoje miejsce ostatniego spoczynku na Cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.

Przypisy

  1. Jacek Stankiewicz. Encyklopedia „Solidarności”. [dostęp 01.05.2020 r.]
  2. Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 01.05.2020 r.]
  3. Nekrolog. wyborcza.pl, 22.08.2012 r. [dostęp 01.05.2020 r.]
  4. Barszcz 2014, s. 370.
  5. M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 781
  6. M.P. z 2001 r. nr 33, poz. 544

Oceń: Jacek Stankiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:22