Marian Kociniak

---

Życiorys

Marian Kociniak, uczeń technikum budowy silników, po pewnym czasie został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, gdzie studiował do 1959 roku. Edukacja obfitowała w naukę pod okiem wybitnego pedagoga, jakim był Ludwik Sempoliński. Po ukończeniu studiów związał swoje życie zawodowe z Teatrem Ateneum, gdzie pracował nieprzerwanie od 1959 aż do 2010 roku. Jego kariera aktorska rozwijała się również w zespole Teatru na Woli, z którym współpracował po zakończeniu etapu w Ateneum.

Pierwszy raz na ekranie pojawił się w 1960 roku w filmie Niewinni czarodzieje. W ciągu swojej kariery wystąpił w ponad trzydziestu filmach, zyskując ogólnopolską popularność dzięki roli Franka Dolasa w pamiętnej trylogii komediowej Jak rozpętałem drugą wojnę światową. Kociniak zagrał także murgrabiego w serialu oraz filmie Janosik, a jego talent doceniono w serialu Jan Serce, gdzie wystąpił jako przyjaciel tytułowego bohatera. Udzielał się również w popularnych programach telewizyjnych, gdzie gościnnie występował w takich serialach jak Wojna domowa, Sukces czy Głęboka woda. Co więcej, aktor współpracował z renomowanym reżyserem Andrzejem Wajdą, występując w jego filmach: Niewinni czarodzieje, Danton oraz Pan Tadeusz.

Marian Kociniak był również często obecny w Teatrze Telewizji. Niektóre z jego znanych ról to te w spektaklach takich jak Łuk Triumfalny, Moskwa Pietuszki, Elegia dla jednej pani, Igraszki z diabłem, a także Stawce większej niż życie. W sumie zagrał w około 80 produkcjach. Nie można pominąć jego działalności w Kabarecie Starszych Panów, która przyniosła mu dodatkową popularność. Współpracował również z radiem, między innymi w programie 60 minut na godzinę, gdzie razem z Andrzejem Zaorskim tworzył skecze serii „Kulisy srebrnego ekranu”. Natomiast jego wykonanie piosenki „Powtórka z rozrywki” stało się znakiem rozpoznawczym programu nadawanego przez Program III Polskiego Radia.

Aktor pojawiał się także w popularnych spektaklach kabaretowych, takich jak Hemar (1987), reżyserowany przez Wojciecha Młynarskiego, oraz Tuwim – kabaret (1991), pod dyrekcją Emiliana Kamińskiego. Co ciekawe, przez całą swoją karierę Kociniak unikał wywiadów, jednakże wyjątek uczynił z okazji obchodów pięćdziesięciolecia pracy artystycznej, kiedy to udzielił wywiadu dla TVP Info. Z tej samej okazji w kwietniu 2010 roku wydano książkę pt. Spełniony, będącą wywiadem rzeka, którego autorem jest Remigiusz Grzela.

W 2003 roku podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach artysta odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. Niestety, w 2013 roku zakończył swoją karierę, ale jego dziedzictwo artystyczne pozostaje żywe. Kociniak był aktywny także w sferze publicznej; był członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego w czasie wyborów prezydenckich w 2010 oraz 2015 roku. Marian Kociniak odszedł 17 marca 2016 roku w wieku 80 lat w szpitalu, a jego prochy spoczęły 23 marca tego samego roku obok żony na cmentarzu ewangelicko-reformowanym przy ulicy Żytniej w Warszawie (kwatera 12-4-1a).

Życie prywatne

Przez ponad pięćdziesiąt lat Marian Kociniak dzielił życie z Grażyną Kociniak, montażystką filmową, która należała do Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Pożegnalna chwila dla Grażyny miała miejsce 11 lutego 2016 roku. Para doczekała się jednej córki, odgrywającej ważną rolę w ich rodzinnym życiu.

Warto również wspomnieć, że Marian był stryjecznym bratem znanego aktora Jana Kociniaka, co dodaje ciekawostki w kontekście ich rodzinnych związków oraz wpływu na polski przemysł filmowy.

Filmografia

Filmografia Mariana Kociniaka obejmuje różnorodne produkcje, w tym jego wkład w dubbing. Oto szczegóły z jego dorobku artystycznego związane z podkładaniem głosu w filmach.

1960: Niewinni czarodzieje – widz na koncercie jazzowym 1962: O dwóch takich, co ukradli księżyc – Niebora 1962: Gangsterzy i filantropi – klient obsługiwany przez nieuprzejmego kelnera 1962: Czerwone berety – Grzegorz Warecki 1963: Wiano – kumpel Staszka 1963: Przy torze kolejowym – mężczyzna 1964: Pięciu – Kazio 1965: Wyzywajem ogoń na siebja – Jan Tyma 1965: Sobótki – Karol 1965: Stawka większa niż życie – Piotr (odc. 1) 1965: Ballada wigilijna 1966: Wojna domowa – hydraulik Edek (odc. 9) 1966: Marysia i Napoleon – oficer, strażnik przed pałacem 1966: Pożegnanie z Marią – Piotr 1966: Chudy i inni – „Partyjny” 1966: Bariera – tramwajarz z „17″ na szyi 1967: Słońce wschodzi raz na dzień – partyzant „Mały” 1968: Ostatni po Bogu – porucznik Piotr Kwiatkowski 1969: Jak rozpętałem drugą wojnę światową – starszy strzelec Franek Dolas 1970: Dzięcioł – reporter z programu „W co się bawić” 1970: Akcja Brutus – porucznik Krysiak 1971: Niebieskie jak Morze Czarne – Adam 1971: Gwiazda Wytrwałości – rotmistrz Iwanowski 1974: Święty Mikołaj pilnie poszukiwany – „Nieprzytulany”

1974: Najważniejszy dzień życia – Stefan Kozłowski (odc. 2) 1974: Janosik – Murgrabia 1974: Janosik (serial) – Murgrabia 1979: Gwiazdy poranne – Piotr Łoboda 1979: Igraszki z diabłem – Marcin Kabat 1981: Jan Serce – Piotr Krukowski, przyjaciel Jana 1981: Czarne złoto − Paul Budach 1982: Danton – Lindet 1983: Fucha – kamieniarz „Zgred” 1984: Miłość z listy przebojów – Jul, ojciec Elizy 1985: Odwet – David Ryder 1987: Trójkąt bermudzki – Jarek 1987: Cyrk odjeżdża – Jan Kossakowski, treser lwów 1989: Rififi po sześćdziesiątce – Andrzej Nowisz 1992: Smacznego, telewizorku – dziadek 1993: Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu – Roman (cz. 1) 1995: Sukces – Dydak 1999: Pan Tadeusz – Protazy 2000: Kalipso – Henryk Roszponka 2001: Myszka Walewska – Ryszard Tomczyk, dziadek Myszki 2005: Król Edyp – sługa 2009: Ostatnia akcja – Kazik Iwanowski 2012: Spadkobiercy – ojciec Harriet i Harry’ego 2013: Głęboka woda – profesor (odc. 1, 11 i 12)

Dubbing

• 1979: Porwanie Savoi – Bordet,
• 1980: Krach Operacji Terror – generał Sawinkow,
• 1985: Przyłbice i kaptury – furtian (odc. 3),
• 1985: C.K. Dezerterzy – sierżant Zajicek,
• 1999: Atlantis II – Jaguar / Strażnik kryształu,
• 1999: Faust: The Seven Games of the Soul – Mefistofeles,
• 2000: Odyseja: W poszukiwaniu Ulissesa – Heryseusz,
• 2003: Jak rozpętałem drugą wojnę światową (gra komputerowa) – Franek Dolas.

Odznaczenia i nagrody

Marian Kociniak, znany polski aktor, zdobył szereg znaczących odznaczeń i nagród, które podkreślają jego wkład w kulturę oraz sztukę teatralną.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w pracy artystycznej” (2001),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988),
• Złoty Krzyż Zasługi (1974),
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2010),
• Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w programach artystycznych Polskiego Radia (1977),
• Nagroda za najlepszą drugoplanową rolę męską (Czarnowąsego) w Moskwa – Pietuszki na 1. Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej (1993).

Upamiętnienie

W 2022 roku w Warszawie powstało rondo, które nosi imię Mariana Kociniaka. To szczególne miejsce znajduje się na skrzyżowaniu ulic Międzynarodowej oraz Zwycięzców, w malowniczej dzielnicy, jaką jest Saska Kępa.

Warto również odnotować, że na budynku przy ulicy Międzynarodowej, gdzie mieszkał ten wybitny aktor, umieszczono tablicę pamiątkową, która przypomina mieszkańcom i odwiedzającym o jego dorobku artystycznym oraz wkładzie w kulturę polską.

---

Oceń: Marian Kociniak

---