Jerzy Kozakiewicz (aktor)

Kultura i sztuka

Jerzy Kozakiewicz urodził się 10 lutego 1929 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się 11 lipca 2006 roku, również w stolicy Polski.

Był wybitnym polskim aktorem, z ogromnym dorobkiem zarówno na scenie teatralnej, jak i w kinie. Jego talent oraz zaangażowanie w sztukę przyczyniły się do jego znaczącej pozycji w polskiej kulturze artystycznej.

Życiorys

Jerzy Kozakiewicz, uznany artysta, rozpoczął swoją edukację w 1953 roku, kończąc szkołę filmową w Łodzi. Już w tym samym roku w jego karierze miało miejsce istotne wydarzenie, gdyż został zaangażowany przez Kazimierza Dejmka do łódzkiego Teatru Nowego. Na deskach tego teatru zadebiutował biorąc udział w sztuce Emila Zegadłowicza zatytułowanej „Domek z kart”, której reżyserią zajmował się Janusz Kłosiński.

W trakcie swojej kariery w Łodzi, Kozakiewicz miał okazję pracować z wieloma uznanymi reżyserami, takimi jak Kazimierz Dejmek, przyjawiający się w spektaklach takich jak „Łaźnia” Władimira Majakowskiego, „Noc listopadowa” Stanisława Wyspiańskiego, czy „Święto Winkelrida” Jerzego Andrzejewskiego oraz Jerzego Zagórskiego. Inny znakomity reżyser, z którym współpracował, to Bohdan Korzeniowski, przy którego sztuce „Don Juan” Moliera grał swoje znakomite role.

W 1958 roku, w wyniku swojego rozwoju artystycznego, przeniósł się do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie dyrekcję objął Wilam Horzyca. W tym istotnym okresie odegrał znaczące role w przedstawieniach takich jak „Wieczór Trzech Króli” Szekspira, „Widok z mostu” Arthura Millera czy „Matka Courage i jej dzieci” Bertolta Brechta. Jego talent dostrzegano także w „Żywym trupie” Lwa Tołstoja.

W 1962 roku Kozakiewicz związał się z warszawskim Teatrem Klasycznym, prowadzonym przez Jerzego Kaliszewskiego. Na scenach tego teatru występował w sztukach takich jak: „Róża” Stefana Żeromskiego oraz „Wassie Żeleznowej” Maksyma Gorkiego. Naturalnie, jego kariera nie kończyła się na Teatrze Klasycznym – w latach 1972–1976 grał także w Teatrze Rozmaitości, gdzie zagrał w „Pruskim murze” Witolda Zalewskiego oraz „Sławie i śmierci Joachima Murietty” Pabla Nerudy. Od 1976 do 1979 roku występował w warszawskim Teatrze Studio.

Oprócz osiągnięć teatralnych, Jerzy Kozakiewicz zyskał sławę również na ekranie, wcielając się w różnorodne postacie filmowe, co znacząco wzbogaciło jego dorobek artystyczny. Po zakończeniu kariery aktorskiej, zajął się swoją pasją, kupując, odnawiając oraz sprzedając antyki, co stało się jego hobby.

Unfortunately, the journey Jerzego Kozakiewicza zakończyła się 11 lipca 2006 roku, a jego życie pożegnano w Warszawie. Spoczął na Cmentarzu Prawosławnym na Woli, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskim teatrze i filmie.

Filmografia

Filmografia Jerzego Kozakiewicza zawiera wiele interesujących osiągnięć, które ukazują jego wszechstronność aktorską oraz różnorodność ról, które miał okazję odgrywać. Poniżej znajduje się lista jego wczesnych i późniejszych wystąpień:

  • Alchemik Sendivius (1988) – hipnotyzer Magnus,
  • Alchemik (1988) – hipnotyzer Magnus,
  • Zmiennicy (1986) – Garwanko, kierownik produkcji filmu „Spadkobiercy Grunwaldu”,
  • Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1981) – komisarz policji (odc. 7),
  • Potop (1974) – Krzepisz,
  • Przygody pana Michała (1969) – sługa Azji,
  • Podziemny front (1965) – podoficer gestapo (odc. 1),
  • Dotknięcie nocy (1961) – fotograf Roman Jacenko,
  • Krzyżacy (1960) – Cztan z Rogowa, zalotnik Jagienki,
  • Koniec nocy (1956) – Karol, konkubent Haliny.

Oceń: Jerzy Kozakiewicz (aktor)

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:10