Ludwik Sempoliński

---

Życiorys

Urodziny Ludwika Sempolińskiego miały miejsce w rodzinie Antoniego (1870–1951) oraz Stanisławy Subirre (1868–1954). Swoją edukację rozpoczął w warszawskiej Szkole Zgromadzenia Kupców, znajdującej się przy ul. Waliców. Następnie postanowił kontynuować naukę w Wyższej Szkole Handlowej, której to jednak nie zdołał ukończyć.

Jego artystyczny debiut miał miejsce w 1918 roku w warszawskim kabarecie Sfinks, gdzie zaprezentował piosenkę „Lecą mareczki, lecą, lecą…”. W kolejnych latach stale współpracował z wieloma teatrzykami rewiowymi w Warszawie, takimi jak „Morskie Oko” oraz „Cyrulik Warszawski”, a także z krakowskimi kabaretami i operetkami.

W sezonie 1935/1936 objął stanowisko dyrektora Teatru Letniego w Łodzi. Niestety, podczas II wojny światowej musiał się ukrywać przed niemieckimi okupantami z powodu swojej satyry na Hitlera, zawartej w piosence „Ten wąsik” pochodzącej z popularnej rewii muzycznej „Orzeł czy Rzeszka”. Z powodu zagrożenia przeniósł się do Wilna, gdzie początkowo występował w teatrze muzycznym Lutnia, a następnie założył swój teatrzyk o nazwie Miniatury. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej musiał uciekać z Wilna i posługując się nazwiskiem Józef Kalina, ukrywał się na prowincji.

W 1944 roku, po zakończeniu konfliktu, wrócił do Wilna i wraz z Hanką Bielicką oraz Jerzym Duszyńskim, reaktywował swoje przedstawienia. Po wojnie, Sempoliński występował na scenach Łodzi, Krakowa i w warszawskim Teatrze Syrena. Słynął z doskonałych wykonań piosenek, takich jak „Tomasz, ach Tomasz, skąd ty to masz”. W 1969 roku wyróżniono go Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy.

Był także autorem wspomnień, w tym „Wielcy artyści małych scen” (wyd. 1968) oraz „Druga połowa życia” (wyd. 1985). Dodatkowo pełnił rolę wykładowcy w warszawskiej PWST, gdzie wychował wielu utalentowanych aktorów i piosenkarzy.

Ludwik Sempoliński zmarł 17 kwietnia 1981 roku w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 111-3-30,31).

Filmografia

Poniżej znajduje się unikalna lista filmów, w których występował Ludwik Sempoliński. Jego dorobek obejmuje wiele interesujących tytułów, które na pewno zainteresują miłośników polskiej kinematografii.

• 1935 – Jaśnie pan szofer,
• 1935 – Manewry miłosne,
• 1936 – Pan Twardowski,
• 1936 – Barbara Radziwiłłówna,
• 1936 – Róża,
• 1937 – Piętro wyżej,
• 1937 – Trójka hultajska,
• 1938 – Paweł i Gaweł,
• 1938 – Moi rodzice rozwodzą się,
• 1938 – Sygnały,
• 1939 – O czym się nie mówi…,
• 1939 – Nad Niemnem,
• 1939/1940 – Sportowiec mimo woli,
• 1939/1940 – Żołnierz królowej Madagaskaru,
• 1939/1941 – Ja tu rządzę,
• 1948 – Skarb,
• 1950 – Dwie brygady,
• 1951 – Warszawska premiera,
• 1955 – Irena do domu!,
• 1965 – Niekochana,
• 1967 – Raz, dwa, trzy… (The Singing Lesson).

Ordery i odznaczenia

W dorobku Ludwika Sempolińskiego znajduje się wiele prestiżowych wyróżnień, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój kraju oraz działalność na rzecz społeczeństwa. Wśród nich znajdują się:

• Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1978 roku,
• Order Sztandaru Pracy II klasy, który otrzymał w 1969 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1959 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który Sempoliński otrzymał 15 lipca 1954 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, która została mu wręczona w 1967 roku.

---

Oceń: Ludwik Sempoliński

---