Henryk Dąbrowski to postać wybitna, która zostawiła trwały ślad w historii polskiej architektury. Urodził się 15 lutego 1927 roku w Pieńkach Kapturskich, a swoje życie zakończył w tym samym miejscu 5 grudnia 2006 roku. Był nie tylko architektem, ale również malarzem i grafikiem, co czyniło go wszechstronnym twórcą.
Jego praca była związana z nauczaniem i badaniami na Politechnice Warszawskiej, gdzie zyskał uznanie jako profesor oraz dr. inż. Dąbrowski wniósł znaczący wkład w rozwój architektury w Polsce, łącząc talent artystyczny z wiedzą inżynieryjną.
Życiorys
Henryk Dąbrowski był architektem o bogatym życiorysie, urodzonym w rodzinie z tradycjami architektonicznymi, gdyż jego ojciec miał zaszczyt być uczniem i asystentem Jana Koszczyc Witkiewicza. W trudnych czasach II wojny światowej, kształcił się w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców, która funkcjonowała jako zakonspirowane liceum ogólnokształcące.
Po zakończeniu wojny podjął studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie zgłębiał tajniki architektury pod okiem znakomitych professorów, takich jak Zygmunt Kamiński, Lech Niemojewski, Jan Zachwatowicz oraz Bohdan Lachert. Ukończenie studiów otworzyło przed nim szereg możliwości zawodowych.
Wkrótce po zakończeniu edukacji, Dąbrowski przyczynił się do projektowania powojennego warszawskiego Muranowa oraz pierwszej linii metra w stolicy. Razem z Janem Szymańskim zaprojektował pawilon, który został zaprezentowany na Międzynarodowych Targach Poznańskich w 1954 roku, z okazji X-lecia PRL. Wśród jego najważniejszych projektów wyróżniał się pawilon Polski, który zdobył uznanie na targach w Brukseli.
Jego życie zawodowe było ściśle związane z Kazimierzem Dolnym, miejscem pochodzenia jego matki. Wspólnie z żoną Reginą Dąbrowską, pracował nad wieloma projektami odbudowy kamienic oraz spichrzy. Dodatkowo przez długie lata pełnił funkcję kierownika Zakładu Rysunku, Malarstwa i Rzeźby na Politechnice Warszawskiej, mając znaczący wpływ na kształtowanie talentów młodych artystów. Współtworzył Warszawską Szkołę Rysunku, co również jest częścią jego bogatego dorobku.
Warto dodać, że był autorem medalu Politechniki Warszawskiej, jak również pomysłodawcą dyplomu honorowego, który jest wręczany w tej instytucji osobistościom zasłużonym dla nauki i kultury, otrzymującym tytuł honoris causa. Dąbrowski był także organizatorem licznych plenerów malarskich, które odbywały się w takich miejscach jak Tykocin, Białowieża czy Supraśl.
W roku 1993 otrzymał tytuł profesora, co dodatkowo podkreśliło jego pozycję w świecie architektury i sztuki. Od 1962 roku brał udział w wystawach, a jego prace znajdują się obecnie w licznych kolekcjach muzealnych oraz prywatnych. Zmarł 5 grudnia 2006 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Bródnowski w Warszawie (kw. 28G-III-24).
Przypisy
- In memoriam, Pamięci Architektów Polskich SARP
- Prof. dr inż. Henryk Dąbrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 02.03.2019 r.]
- Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010, Dąbrowski Henryk
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Anna Mucha | Ilona Dynerman | Anna Nowak (aktorka) | Michał Lonstar | Elżbieta Piskorz-Branekova | Elie Nadelman | Joanna Pollakówna | Stefania Brandt | Marek Hłasko | Witold Bełza | Pelson | Danuta Lewandowska | Dominika Ostałowska | Karol Hanusz | Marian Kociniak | Zygmunt Nieciecki | Jerzy Kozakiewicz (aktor) | Ilona Łepkowska | Piotr Choynowski | Monika GoździkOceń: Henryk Dąbrowski (architekt)