Zygmunt Nieciecki

Karierę zawodową w PWPW rozpoczął w 1941 roku, gdzie na początku pełnił rolę pomocnika kowala oraz kontrolera w papierni, znajdującej się na warszawskim Mokotowie oraz w Jeziornie. Jego determinacja i zaangażowanie szybko zaowocowały nowymi obowiązkami – w latach 1942-1944 pracował w wytwórczym oddziale Straży Pożarnej, a podczas powstania warszawskiego odegrał kluczową rolę w zdobyciu oraz obronie siedziby PWPW przy ul. Sanguszki jako członek PWB/17/S.

Niestety, 2 września 1944 roku, z powodu działań wojennych, Nieciecki został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, a później przetransportowany do obozu w Litomierzycach. Po wojnie, od lipca 1945 roku, włączył się w działalność łódzkiego oddziału PWPW, gdzie odpowiadał za odtworzenie technologii produkcji znaków wodnych. Był członkiem zespołu realizatorskiego, który stworzył pierwszy w pełni polski banknot o nominale 1000 zł.

W 1946 roku Nieciecki opracował innowacyjną technologię produkcji eguterów (znaków wodnych) z ciągłym znakiem. W następnym roku został oddelegowany do warszawskiego oddziału PWPW, gdzie uruchomił eguternię, pracownię znaków wodnych. W 1949 roku, samodzielnie stworzył serię znaków wodnych według projektu znanego rysownika Wacława Borowskiego, które miały być wykorzystane w banknotach wprowadzonych podczas reformy pieniężnej w 1950 roku. Jego kariera w PWPW obejmowała również inne istotne role: modelarza znaków wodnych, artysty plastyka oraz kierownika pracowni znaków wodnych, które to obowiązki pełnił aż do emerytury w 1983 roku.

Nieciecki był także związany z redakcją gazety zakładowej „Życie Wytwórni” w latach 1951-1983 oraz był zaangażowany w organizację świetlicy zakładowej, co świadczy o jego społecznej odpowiedzialności i dbałości o atmosferę w miejscu pracy. Po jego śmierci, 20 lutego 2008 roku, Zygmunt Nieciecki został pochowany na Cmentarzu Północnym w Warszawie, w kwaterze O-II-18.