Ludwik Ozjasz Lubliner

---

Życiorys

Ludwik Ozjasz Lubliner przyszedł na świat w 1809 roku w Warszawie. Pochodził z zamożnej ortodoksyjnej rodziny żydowskiej. Mimo sprzeciwu rodziców, ukończył wojewódzką szkołę pijarską, co było znaczącym krokiem w jego życia.

Jako żołnierz, był aktywnym uczestnikiem powstania listopadowego, gdzie awansował z szeregowego na podchorążego 9. pułku piechoty za swoje zasługi bojowe. Jak podaje Andrzej Żbikowski, został odznaczony orderem Virtuti Militari, jednak brak tego potwierdzenia w liście oznaczonych z 1881 roku oraz w biografii opublikowanej przez Ignacego Schipera, który pisał o Żydach w okresie powstania listopadowego, budzi wątpliwości co do tej informacji.

Po klęsce powstania Lubliner został aresztowany, a po wyjściu z więzienia, postanowił uciec do Krakowa. Tam rozpoczął naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, jednak jego najbliższe życie nie przebiegło bez trudności. Wkrótce został wydalony z uczelni na żądanie władz rosyjskich, zmuszony do emigracji. Na początku osiedlił się we Francji, a później przeniósł do Brukseli, gdzie w latach 1834–1836 studiował prawo na Université Libre de Bruxelles.

W roku 1838 podjął pracę jako prawnik, jednak jego zainteresowania polityczne i publicystyczne sprawiły, że nie mógł się w tym zakresie w pełni spełnić. W końcu, w 1868 roku, zmarł w Brukseli po długiej walce z rakiem.

Działalność

W 1832 roku Ludwik Ozjasz Lubliner dołączył do szeregu organizacji politycznych, przystępując do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Współpracował ściśle z Joachimem Lelewelem, polskim historykiem oraz ideologiem, który odgrywał kluczową rolę w promowaniu idei demokracji polskiej. W 1834 roku stał się członkiem tajnego Związku Dzieci Ludu Polskiego, a następnie Zjednoczenia Emigracji Polskiej, co dodatkowo potwierdza jego zaangażowanie w sprawy narodowe.

W 1846 roku Lubliner poparł manifest Rządu Narodowego RP, który powstał w Krakowie, co świadczy o sile jego przekonań politycznych. Rok później, w 1847, podjął działania na rzecz Międzynarodowego Towarzystwa Demokratycznego w Brukseli. Jego działalność nie ograniczała się tylko do polityki, gdyż dzięki jego aktywności w organizacjach żydowskich, w 1860 roku został członkiem Powszechnego Związku Żydowskiego Alliance Israélite Universelle.

W 1862 roku Lubliner również przyczynił się do powstania Sojuszu Polskiego Wszelkich Wyznań (Alliance Polonaise de Toutes les Croyances Religieuses). Jego uczestnictwo w licznych organizacjach doprowadziło do stworzenia wielu artykułów oraz broszur, które były skierowane przeciwko ówczesnym władzom, a także podejmowały ważne kwestie dotyczące sytuacji Żydów w Polsce.

Twórczość publicystyczna

W twórczości publicystycznej Ludwika Ozjasza Lublinera można dostrzec ważne i wpływowe dzieła, które dotykają tematyki żydowskiej w Polsce. Wśród nich wyróżniają się:

• Des Juifs en Pologne : examen de leur condition sous le point de vue historique, legislatif et politique (1839) (Bruxella, C. Vanderauwera),
• Obrona Żydów zamieszkałych w krajach polskich od niesłusznych zarzutów i fałszywych oskarżeń (1858) (Bruxella, C. Vanderauwera),
• Światło wieku przełamie zawziętości i przesądy. Publicystyka Ludwika Lublinera i Joachima Lelewela w kontekście „wojny żydowskiej” (1859),
• Napaść Pana Lesznowskiego redaktora Gazety Warszawskiej na Polaków wyznania mojżeszowego (1859) (Bruxella, C. Vanderauwera),
• De la condition politique et civile des Juifs dans le Royaume de Pologne (1860),
• Zniesienie pańszczyzny w Rossyi. Krytyczny rozbiór projektu Aleksandra II. (1858) (Bruxella),
• Do Polaków Izraelitów w Polsce. (Oddruk z przeglądu rzeczy polskich.) Paryż, druk Martinea, (1862), w 8ce, str. 8. Gratis,
• O bycie politycznym i cywilnym Żydów w Królestwie Polskim (1860) (Bruxella).

Każde z tych dzieł ma swoje unikalne miejsce w historii myśli publicystycznej, oferując ważne spostrzeżenia oraz analizy dotyczące statusu Żydów w ówczesnej Polsce.

---

Oceń: Ludwik Ozjasz Lubliner

---