Leonard Andrzejewski

---

Teatr

Leonard Andrzejewski to postać, której bogaty dorobek teatralny obejmuje wiele znakomitych ról oraz współpracy z nieprzeciętnymi reżyserami. W swojej karierze artystycznej miał okazję występować w czołowych teatrach w Polsce, w tym w Teatrze Domu Wojska Polskiego w Warszawie, gdzie pracował od 1949 do 1952 roku. Następnie kontynuował swoją karierę w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie (1952–1955), Teatrze im. Jaracza w Łodzi (1955–1961), Praskim Teatrze Ludowym w Warszawie (1961–1966), Teatrze Ludowym w Warszawie (1966–1975) oraz w Teatrze Nowym w Warszawie (1975–1991).

W trakcie swojej kariery współpracował z wieloma uznawanymi reżyserami, takimi jak Aleksander Bardini, Karol Borowski, Jan Bratkowski, Emil Chaberski, Mariusz Dmochowski, Aleksander Fogiel, Roman Kłosowski, Leon Schiller, Maria Wiercińska, Stanisław Brejdygant, Wojciech Pokora, Zdzisław Wardejn, czy Jan Różewicz.

Spektakle teatralne

W swoim dorobku Andrzejewski ma udział w licznych spektaklach teatralnych, w tym:

• 1949 Matka jako robotnik (reż. E. Chaberski) w Objazdowym Teatrze Dramatycznym Domu Wojska Polskiego, Warszawa,
• 1949 Za tych, co na morzu jako Bojko (reż. Łazarz Kobryński) w Teatrze Domu Wojska Polskiego, Warszawa,
• 1951 Ludzie dobrej woli (reż. Józef Wyszomirski),
• 1951 Wzgórze 35 jako Kazimierz Krzysztofiak (reż. J. Wyszomirski),
• 1951 Jedyna droga jako I Saper Radziecki (reż. L. Schiller),
• 1952 Tajna wojna Szibanow (reż. Ł. Kobryński, J. Nowacki),
• 1953 Zwycięstwo jako Zygmunt Dembek (reż. A. Fogiel) w Teatrach Dramatycznych (obecnie Teatr Polski), Szczecin,
• 1953 Pan Teodor Zrzęda jako Mikołajek (reż. Broniław Kassowski),
• 1953 Za tych, co na morzu! jako porucznik Rekało (reż. E. Chaberski),
• 1955 Wilhelm Tell jako Arnold Melchtal (reż. E. Chaberski),
• 1957 Opera żebracza jako pan Kozula (reż. Czesław Staszewski) w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi,
• 1961 Nowy Don Kiszot jako Kmotr (reż. J. Rakowiecki) w Praskim Teatrze Ludowym, Warszawa,
• 1966 Gwałtu, co się dzieje! jako Tobiasz (reż. J. Rakowiecki) w Teatrze Ludowym, Warszawa.

Teatr Telewizji

Poza działalnością sceniczną, Andrzejewski występował również w Teatrze Telewizji, gdzie zaprezentował swoje zdolności w takich produkcjach jak:

• 1965 Dni Turbinych jako oficer (reż. J. Antczak),
• 1970 Pierwszy interesant (reż. J. Antczak),
• 1970 Balladyna (reż. Ewa Petelska, Czesław Petelski),
• 1977 Turoń jako Chłop II (reż. J. Kulczyński),
• 1983 Święty eksperyment jako Barrigua (reż. Andrzej Chrzanowski),
• 1993 Mamut (reż. F. Falk).

Filmografia

Filmografia Leonarda Andrzejewskiego to bogaty zbiór ról, które odegrał na przestrzeni lat. Jego kariera rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych, kiedy to zadebiutował w filmie „Kapelusz pana Anatola” w 1957 roku, występując jako mężczyzna z kapeluszem.

W ciągu następnych lat Andrzejewski pojawiał się w licznych produkcjach, takich jak „Wolne miasto” (1958), gdzie wcielił się w postać Niemca w barze, oraz w „Faraonie” (1966), w którym zagrał Tehenna. W 1967 roku zagrał w „Cyrografie dojrzałości” jako pan Wicek, sprzedawca piwa na dworcu.

Warto zauważyć jego występu w popularnych filmach, takich jak „Pan Wołodyjowski” (1969) i „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” (1969), gdzie zagrał żołnierza Legii Cudzoziemskiej. Andrzejewski stał się znany także z ról w takich produkcjach jak „Człowiek z żelaza” (1981) oraz „Wojna światów – następne stulecie” (1981), w których przyciągnął uwagę widzów.

Filmografia Andrzejewskiego obejmuje także mniejsze role w wielu serialach i filmach telewizyjnych, takich jak „Dom” (1980–2000), w którym zagrał Lermaszewskiego, oraz w „Rozmowach kontrolowanych” (1991). Przez lata swojej kariery, Andrzejewski zdobył uznanie za swoją różnorodność i umiejętność wcielania się w różne postaci.

Polski dubbing

Jednym z ważniejszych osiągnięć Andrzejewskiego była jego praca w dubbingu. W 1976 roku użyczył swojego głosu postaci Warrona w produkcji „Ja, Klaudiusz”.

Filmografia tego utalentowanego aktora stanowi nie tylko zapis jego osiągnięć zawodowych, ale także odzwierciedlenie rozwoju polskiej kinematografii w drugiej połowie XX wieku.

Nagrody i odznaczenia

W karierze Leonarda Andrzejewskiego, wiele osiągnięć i wyróżnień podkreśla jego znaczną rolę w polskiej kulturze. Jego nagrody i odznaczenia obejmują:

• 1953 – III nagroda w kategorii zawodowców w I Ogólnopolskim Konkursie Recytatorów,
• 1955 – Medal 10-lecia PRL,
• 1977 – Zasłużony Działacz Kultury.

---

Oceń: Leonard Andrzejewski

---